Początki EWG

W latach czterdziestych XX wieku rosła popularność idei integracji Europy Zachodniej jako podstawy obrony przed ekspansją radziecką i nadmiernym uzależnieniem od USA oraz jako warunek przyszłego rozwoju gospodarczego. Potężnym impulsem do zacieśnienia współpracy europejskiej było ogłoszenie Planu Marshalla (1947) oraz powstanie Organizacji Europejskiej Współpracy Gospodarczej (1948) z udziałem 16 państw korzystających z pomocy amerykańskiej. W 1951 r. utworzono w Paryżu Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (Francja, RFN, Włochy, Belgia, Holandia, Luksemburg). Lata pięćdziesiąte i początek lat sześćdziesiątych przyniosły szybki rozwój ekonomiczny i technologiczny w wysokorozwiniętych państwach Europy Zachodniej. W tych warunkach koncepcje integracyjne nabierały realnych kształtów. Traktaty rzymskie z 1957 r. powołały do życia Europejską Wspólnotę Gospodarczą (Francja, RFN, Włochy, Belgia, Holandia, Luksemburg) oraz Europejską Wspólnotę Energii Atomowej. Proces jednoczenia Europy Zachodniej przebiegał wolniej niż się tego początkowo spodziewano, napotykając szereg przeszkód politycznych i ekonomicznych (brytyjski akces do EWG, spory wokół polityki rolnej), jednak W 1956 r. podpisano traktat o połączeniu władz wykonawczych EWG, EWWiS oraz Euratomu. Lata siedemdziesiąte - to zacieśnianie współpracy ekonomicznej i politycznej pod wpływem trudności gospodarczych i tendencji odprężeniowych. W 1973 r. do EWG przystąpiły Wielka Brytania, Dania i Norwegia. W 1978 r. sformułowano zasady Europejskiego Systemu Monetarnego, a rok później utworzono ECU (European Currency Unit), czyli Euro. Sukcesy w gospodarczej integracji krajów EWG skłaniały kolejne państwa europejskie do prób uzyskania członkostwa Wspólnoty. W 1981 r. przystąpiła do niej Grecja, a w 1986 Hiszpania i Portugalia. Koniec lat osiemdziesiątych zdominowany został przez proces przechodzenia od integracji ekonomicznej do politycznej. W 1987 r. wszedł w życie Akt Europejski stwarzający podstawy prawne do integracji politycznej państw EWG. W wyniku rozpadu bloku punktem odniesienia w Europie, a przez to atrakcyjnym celem polityki wielu państw Europy Wschodniej. W 1992 r. w Maastricht podpisano traktat o Unii Europejskiej. W 1993 r. wprowadzono w życie postanowienia o unii celnej. W 1995r. do UE przystąpiły Austria, Finlandia i Szwecja. Mimo trudności i zagrożeń, proces integracji europejskiej stale posuwa się naprzód. Pierwszym krokiem w tworzeniu wspólnej Europy było podpisanie Traktatu Paryskiego. Traktat o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (EWWiS) podpisany 18 IV 1951 roku w Paryżu, wszedł w życie 23 lipca 1952 roku. Sygnatariuszami było sześć państw: Francja, RFN, Włochy, Belgia, Holandia, Luksemburg.