Pochwała życia w renesansie

Renesansową pochwałę życia, świata, radości i przyrody dostrzec można m.in. we fraszkach Jana Kochanowskiego. "O żywocie ludzkim" jest utworem podającym receptę na życie, stwierdzającym, iż poza wartościami materialnymi istnieją jeszcze w świecie inne, równie ważne, takie jak bogactwo duchowe, rozwój intelektualny. Życie nie powinno być zabieganiem o przedmioty materialne, lecz także nieustannym rozwojem wewnętrznym. Innym utworem, będącym pochwałą życia, jest fraszka "Do gór i lasów". Życie, według poety, jest nieustanną przygodą, nieprzerwanym poznawaniem świata, pełnego niewiadomych. Poeta nawiązuje do piękna przyrody, która przypomina mu lata młodości. Utwór zawiera także elementy filozofii epikurejskiej, bardzo optymistycznej i podkreślającej radosny stosunek do życia. "A ja z tym trzymam, kto co w czas uchwyci" mówi poeta, podkreślając ulotność wszelkich dóbr i konieczność zachowania optymizmu. Kolejną fraszką, w której dostrzec możemy humanistyczne nastawienie do życia, jest uwór pt. "Na lipę". Poeta dostrzega piękno przyrody, która go otacza. Jest to hołd złożony naturze i dziełu stworzenia. Utworem, który afirmuje naturę jako twór wspaniały, piękny i harmonijny jest hymn Kochanowskiego "Czego chcesz od nas, Panie ?". Jest to hołd, oddany naturze, która jest wspaniale urządzona i uporządkowana przez Boga. Kochanowski dziękuje Bogu za dzieło stworzenia świata oraz człowieka. Podmiot liryczny podkreśla cały porządek świata, harmonijne współistnienie człowieka z naturą, które jest zasługą Stwórcy. Kolejną pieśnią Kochanowskiego, w której określa on swój stosunek do życia jest Pieśń IX ("Chcemy sobie być radzi ?"). W pieśni tej znajdziemy receptę na życie. Poeta wyraża afirmację życia, chęć zabawy, pragnienie miłego towarzystwa. Jednocześnie podkreśla wagę zachowania spokoju wobec zmienności losu. "U Fortuny to snadnie, Że kto stojąc upadnie." Poeta chwali sobie spokój wewnętrzny. Jest to zbawienny, złoty środek, który pozwala mu czerpać radość z życia.