Nawiązania do mitologii we współczesnej Polsce

Jaką funkcję pełnią nawiązania do mitologii we współczesnej Polsce? - interpretacja wierszy z nawiązaniem do mitów. Symbolika mitologiczna służy różnym poetom w różnych formach wypowiedzi poetyckiej. Łączy się to z całą pewnością z faktem, iż symbolika mitologiczna jest ważnym składnikiem systemu wyobrażeń całej cywilizacji śródziemnomorskiej: w micie odbija się złożony świat pojęć, myśli, pragnień, kompleksów i wierzeń całych pokoleń ludzkich wyrosłych w tradycji kultury europejskiej. Związki polskiej liryki współczesnej z antykiem przybierają dość różne, ale ściśle określone formy: od prostej rewokacji (przywołanie) poprzez interpretację do wyjaśnienia. Najczęściej bowiem mamy tu do czynienia z dążeniem d wyrażania własnego świata jako problemów i zawikłań; określone mity, zdarzenia historyczne, fakty literackie czy kulturowe stają się w tych utworach modelami sytuacji aktualnych - lub wiecznych. Niobe - symbol matki, która straciła dzieci. Poemat - dłuższy utwór, zwykle wierszowany, o charakterze epickim lub lirycznym. INTERPRETACJE: Uwertura- część wielkiego poematu K. I. Gałczyńskiego pt. "Niobe" Utwór nawiązuje do mitycznej Niobe, symbolu matki, która utraciła swoje dzieci. Uwertura przedstawia Niobe ni tylko jako symbol matki, lecz również jako kamień, który "stoi samotnie" nad brzegiem morza. Opowiada o pustce, która otacza Niobe, przemienionej w skałę. Opowiada o żalu, o tęsknocie, o cierpieniu matki po utracie dzieci. Gałczyński zbiera z mitów to co jest potrzebne do wyrażenia idei utworu, nie zajmuje się mitem, ale sytuacją kamieniejącej Niobe. Poeta wyraża refleksję, że u podstaw sztuki leży przeżycie, często cierpienie, które nie nadaremnie pozostawia po sobie wieczny ślad w postaci piękna zamieniającej się w skałę nadmorską Niobe, zachowuje jeszcze resztki świadomości człowieka - nieszczęsnej matki. Leopold Staff - Odys Niech cię nie niepokoją Cierpienia twe i błędy. Wszędy są drogi proste, lecz i manowce są wszędy. O to chodzi jedynie, By naprzód iść śmiało Bo zawsze się dochodzi Gdzie indziej, niż się chciało. Zostanie kamień z napisem: Tu leży taki a taki. Każdy z nas jest Odysem, Co wraca do swej Itaki. Poeta nawiązuje do mitycznego Odysa, który bardzo uparcie dążył do tego, by powrócić do swej Itaki, swojego kraju. Chce on ukazać fakt, iż człowiek w swoim życiu codziennym jest Odysem, który dąży do obranego celu, choć nie zawsze prowadzi do tego prosta droga i nie wszystko układa się po naszej myśli. Chce on ludziom przekazać, aby nie załamywali się po pierwszej porażce, lecz żeby dalej szli, gdyż w pewnym momencie dochodzi się do celu. Z. Herbert - Nike, która się wacha Nike ukazana jest w dwóch postaciach: jako bogini (rzeźba) i jako kobieta. Idee: podkreślenie tragizmu młodego pokolenia, które ponosi śmierć za ojczyznę w tak młodym wieku; przeznaczenie historyczne, które musi się wypełnić niezależnie od woli jednostki. Przedstawiono moment przed bitwą, w którym Nike zdaje sobie sprawę z tragedii, z tego, że jest bezradna. St. Grochowiak - Ikar Adresatem jest malarz Brueghel. Wiersz podejmuje dyskusję na temat pojmowania piękna w sztuce. Czy rzeczy ciężkie mogą być inspiracją dla atysty. Cechą tego wiersza jest ironizm.