Nawiązania do antyku w "Odprawie posłów greckich'

Tradycja i nowatorstwo w "Odprawie posłów greckich". Cechy stylu i struktura. Nawiązania do antyku "Odprawa posłów greckich" jest to typowy przykład dramatu renesansowego. Utwór ten został napisany w podobny sposób do dramatu antycznego. Posiada trójdzielną kompozycję, która zkłada się z: 1. Prologu (Wprowadzenie do utworu- dialog Antenora z Aleksandrem) 2. Rozwinięcia -epejsodiony (akty) -stasimony (wypowiedzi chóru złorzonego z trojańskich panien) - perypetia- punkt kulminacyjny, zwrotny (Decyzja o zatrzymaniu i nie wydaniu posłom greckim Heleny) - katastrofa zastępcza- zapowiedź klęski bohatera (Wizja Kasandry) 3. Epilogu (Zakończenie utworu- satyryczne słowa Antenora) Chór pełni rolę komentatora. Wypowiada także ogólne refleksje i prawdy ponadczasowe. Zachowana została antyczna zasada trzech jedności: -miejsca (cały dramat rozgrywał się w tej samej przestrzeni) -czasu (doba) -akcji (jednowątkowa, wyzbyta z epizodów, skoncentrowana na podstawowym wątku (konflikcie) i zmierzającej wprost ku jego rozwiązaniu) Poprzez zachowanie trzech jedności, trzech postaci (zamiast scen zbiorowych występuje specjalnie w tym celu powołana osoba, która relacjonuje wydarzenia), zasady decorum (poszczególne gatunki powinny być pisane mową o odpowiednim nastroju) i zasady czystości estetyk (sceny powinny być podobne pod względem nastroju) świadczą o odrodzeniu dramatu antycznego w epoce renesansu. Nowatorstwem w dramacie Kochanowskiego jest fakt, iż autor abstrachuje od bogów. Nie mają oni żadnego wpływu na to co się dzieje. To ludzie doprowadzają do klęski i oni decydują o np. państwie.