Na czym polega prawo do odpowiedniego poziomu życia

PRAWO DO ODPOWIEDNIEGO POZIOMU ŻYCIA Deklaracja Uniwersalna (art. 25), Pakt Ekonomiczny (art.11), Karta Socjalna (art. 14), Karta Narodów Zjednoczonych (art. 55). Pakt przewiduje obowiązek państw do uznania prawa każdego człowieka i jego rodziny ,,do odpowiedniego poziomu życia”, obejmującego odpowiednie pożywienie, odzież, mieszkanie i prawo do stałej poprawy warunków bytowych. Deklaracja Uniwersalna dodaje jeszcze, że każdy człowiek ma prawo do stopy życiowej zapewniającej opiekę lekarską i konieczne świadczenia socjalne. W celu zapewnienia realizacji tych praw, państwa mają podjąć odpowiednie kroki. Postanowienia te są rozwinięciem sformułowań art. 55 Karty NZ, który stwierdza, że w celu stworzenia warunków stabilizacji i dobrobytu ONZ popiera podniesienie stopy życiowej, pełne zatrudnienie oraz warunki postępu, rozwoju gospodarczego i społecznego. Karta Socjalna, która nie formułuje co prawda odrębnego prawa do odpowiedniej stopy życiowej, ustanawia prawo do korzystania z dobrodziejstw usług socjalnych. Zobowiązuje ona państwa do popierania lub prowadzenia takich usług socjalnych, które przyczyniać się będą do dobrobytu i rozwoju zarówno jednostek, jak i grup społecznych oraz ułatwiają ich przystosowanie się do warunków społecznych. Nieco inny jest cel omawianego przepisu Paktu, odmienne też są w nim zawarte gwarancje prawa do odpowiedniej stopy życiowej. Otóż Pakt wiąże to prawo z wolnością od głodu i zobowiązuje państwa do podjęcia kroków – zarówno indywidualnie, jak i poprzez współpracę międzynarodową – aby: 1) ulepszyć sposoby produkcji, konserwacji i dystrybucji środków żywności przez pełne wykorzystanie wiedzy technicznej i naukowej, prze rozpowszechnianie zasad wiedzy o żywieniu oraz przez rozwijanie lub reformowanie systemów rolnych w taki sposób, aby zapewnić znaczna wydajność i wykorzystanie zasobów naturalnych; 2) zapewnić sprawiedliwy rozdział światowych środków żywności, stosownie do potrzeb, uwzględniając problemy krajów rozwijających się i krajów eksportujących żywność. Współcześnie na czoło zagadnień międzynarodowych wysuwa się polityka żywnościowa w skali światowej, która pozostaje w bezpośrednim związku z postanowieniem Paktu o sprawiedliwym podziale światowych zasobów żywnościowych. Trudności i tendencje w zakresie polityki żywnościowej znalazły swój wyraz podczas światowej konferencji żywnościowej w 1974 roku. Uchwalono wówczas Deklarację o definitywnym wyeliminowaniu głodu i złego wyżywienia oraz utworzono dwa organy międzynarodowe dla koordynacji współpracy międzynarodowej w tym zakresie. Ich zadaniem jest przede wszystkim dążenie do zwiększania produkcji żywności, utworzenie specjalnego systemu rezerw zboża, organizacja pomocy żywnościowej dla państw Trzeciego Świata i koordynacja tych wszystkich działań w skali światowej. Szczególne zadania w dziedzinie koordynacji międzynarodowej polityki żywnościowej spoczywają na FAO, której działalność zmierza do: - polepszenia wytwarzania, wymiany i dystrybucji produktów rolnictwa, leśnictwa i rybołówstwa; - zachowania zasobów naturalnych; - zapewnienia potrzebnego kredytu rolnego; - porozumień w sprawie surowców rolnych.