"Każdy z nas jest Odysem Co wraca do sWej Itaki" (L. Staff "Odys") Podróż symbolizuje: drogę życia, ryzykowne przedsięwzięcie, dążettie do celu; przygodę, potrzebę nowych doświadczeń, odkrycie, poszukiwanie duchowych celów.zó Dla wędrowca jest nauką, dla wygnańca udręką. Wgdrówka może stać się pielgrzymką zmierzającą do miejsc świętych (np. Jerozolimy, Mekki, Benares, Rzymu, na Jasną Górę). Pielgrzymkę symbolizują: muszla, sandały, kij i piaszcz pielgrzymi. W plastyce wyobrażano jako pielgrzymów m. in. św. Rocha, archanioła Rafaia, św. Aleksego, św. Brygidę ze Szwecji. Podróż też może przybrać formę tułaczki, czyli bezcelowego przenoszenia się z miejsca na miejsce. Te dwa znaczenia słowa "podróż" mają szczególną siłę i moc w okresie polskiego i europejskiego romantyzmu. Wędrówka - to nie tylko zwiedzanie, odkrywanie przestrzeni. Mamy; wędrowkę dusz (orfizm i pitagoreizm), podróż w głąb siebie, daremną ucieczkę od siebie, w poszukiwaniu prawdy, inicjacyjną, pośmiertną czy w czasie. Podróżowanie jest najstarsza pasją człowieka, a może to kulturowe dziedzictwo rodem z "Odysei " lub "Biblii "? W mitologii - Demeter wędruje po świecie, by odnależć swą córkę Persefonę (Korę), którą porwał Hades. Przemierza świat, przyjmując na siebie dobrowolne wygnanie, które przynosi światu nieurodzaj. Radość nawiedza twarz matki wiosną, gdy Zeus nakazuje Hadesowi wypuścić z podziemi Korę. Nieszczgśliwym tułaczem jest też Orfeusz, który nie zdołał z krainy umarłych wyprowadzić Eurydyki. Śpiewając żałobne pieśni ku czci żony bląka sig po świecie aż do czasu, gdy zostanie rozszarpany przez menady. Odyseusz spędza dziesigć lat w podróży, zanim powróci do Itaki. Starożytna wyprawa po złote runo zadziwia do dziś. Po tę świętość Kolchidy wyrosza Jazon z innymi herosami na statku Argo. Podczas podróży Argonauci są świadkami wielu tajemniczych przygód, m. in. muszą przeplynąć między Symplegadami, które niszczyły każdy okręt. Z córką władcy Kolchidy - Medeą bohater wraca szczęśliwie do domu i odbiera wujowi Peliasowi bezprawnie przejgtą władzę. Herakles, Tezeusz wędrują po świecie przez cale swoje życie. Niewidomy Edyp wędruje po Grecji, cierpiąc na myśl o swych zbrodniach. Eneasz po upadku Troi przemierza Morze Śrbdziemne. Jest gościem królowej Dydony w Kartaginie, schodzi do podziemi... Według mitu kres jego tułaczki to brzeg Półwyspu Apenińskiego. W Starym Testamencie wiecznym tułaczem jest Kain, który dopuścił się zbrodni bratobójstwa. Abraham wędruje z całą rodziną z Charanu do Kanaanu... Jednak najbardziej znaną podróż odbył naród wybrany. Pod wodzą Mojżesza opuszcza Egipt i rozpoczyna pielgrzymkę przez pustynię Kanaanu do Ziemi Obiecanej. Wędrówka trwa 40 lat. Według Nowego Testamentu Jezus w wieku 30 lat rozpoczyna wędrówkg wraz z 12 apostołami. Przemierza całą Palestynę, nauczając i czyniąc cuda. Kresem podroży jest ukrzyżowanie w Jerozolimie. Również Słowo Boże wciela się w wędrowca - stąd podróże misyjne. Motyw podróżnika, pielgrzyma, tułacza pojawia się w literaturze od początku jej ishtienia, bo chęć poznania jest silivejsza niż strach przed niezna UTWORY, W KTÓRYCH M. IN. ODSZUKANO MOTYW: "Odyseja" Homera; "Eneida" Wergiliusza; "Legenda o św. Aleksym"; "Legendy arturiańskie"; "Tristan i Izolda"; "Boska Komedia" Dantego; "Pieśń świętojańska o Sobótce" J. Kochanowskiego; "Don Kichote" M. de Cervantesa; "Kandyd" Woltera; "Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki" I. Krasickiego; "Kubuś Fatalista" D. Diderota; "Podróże Guliwera" J. Swifta; "Faust" J. W. Goethego; "Giaur" G. Byrona; "Konrad Wallenrod", "Stepy Akermańskie", "Pan Tadeusź", "Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego" A. Mickiewicza; "Kordian", "Podróż z Neapolu do Ziemi Świętej", "Hymń", "Beruowski", "Anhelli" J. Słowackiego; "Nie-Boska Komedia" Z. Krasińskiego; "Trzy po trzy" A. Fredry; "Marlwe dusze" M. Gogola; "Lalka" B. Prusa; "Latarruk", "Potop" H. Sienkiewicza; "W osiemdziesiąt dni dookoła świata" J. Veme"a; "Lord Jim" J. Conrada; "O żołnierzu tułaczu", "Popioły", "Ludzie bezdomni", "Przedwiośnie" S. Żeromskiego; "Śmierć w Wenecji" T. Manna; "Zamek", "Proces" F. Kafki; "Ferdydurke" W. Gombrowicza; "Bramy raju" J. Andrze-jewskiego; "Mała apokalipsa" T. Konwickiego; "Wieża" G. Herlinga-Grudzińskiego; "Początek" A. Szczypiorskiego; "Przesłanie pana Cogito" Z. Herberta...
Motyw pielgrzyma w literaturze
"Każdy z nas jest Odysem Co wraca do sWej Itaki" (L. Staff "Odys") Podróż symbolizuje: drogę życia, ryzykowne przedsięwzięcie, dążettie do celu; przygodę, potrzebę nowych doświadczeń, odkrycie, poszukiwanie duchowych celów.zó Dla wędrowca jest nauką, dla wygnańca udręką. Wgdrówka może stać się pielgrzymką zmierzającą do miejsc świętych (np. Jerozolimy, Mekki, Benares, Rzymu, na Jasną Górę). Pielgrzymkę symbolizują: muszla, sandały, kij i piaszcz pielgrzymi. W plastyce wyobrażano jako pielgrzymów m. in. św. Rocha, archanioła Rafaia, św. Aleksego, św. Brygidę ze Szwecji. Podróż też może przybrać formę tułaczki, czyli bezcelowego przenoszenia się z miejsca na miejsce. Te dwa znaczenia słowa "podróż" mają szczególną siłę i moc w okresie polskiego i europejskiego romantyzmu. Wędrówka - to nie tylko zwiedzanie, odkrywanie przestrzeni. Mamy; wędrowkę dusz (orfizm i pitagoreizm), podróż w głąb siebie, daremną ucieczkę od siebie, w poszukiwaniu prawdy, inicjacyjną, pośmiertną czy w czasie. Podróżowanie jest najstarsza pasją człowieka, a może to kulturowe dziedzictwo rodem z "Odysei " lub "Biblii "? W mitologii - Demeter wędruje po świecie, by odnależć swą córkę Persefonę (Korę), którą porwał Hades. Przemierza świat, przyjmując na siebie dobrowolne wygnanie, które przynosi światu nieurodzaj. Radość nawiedza twarz matki wiosną, gdy Zeus nakazuje Hadesowi wypuścić z podziemi Korę. Nieszczgśliwym tułaczem jest też Orfeusz, który nie zdołał z krainy umarłych wyprowadzić Eurydyki. Śpiewając żałobne pieśni ku czci żony bląka sig po świecie aż do czasu, gdy zostanie rozszarpany przez menady. Odyseusz spędza dziesigć lat w podróży, zanim powróci do Itaki. Starożytna wyprawa po złote runo zadziwia do dziś. Po tę świętość Kolchidy wyrosza Jazon z innymi herosami na statku Argo. Podczas podróży Argonauci są świadkami wielu tajemniczych przygód, m. in. muszą przeplynąć między Symplegadami, które niszczyły każdy okręt. Z córką władcy Kolchidy - Medeą bohater wraca szczęśliwie do domu i odbiera wujowi Peliasowi bezprawnie przejgtą władzę. Herakles, Tezeusz wędrują po świecie przez cale swoje życie. Niewidomy Edyp wędruje po Grecji, cierpiąc na myśl o swych zbrodniach. Eneasz po upadku Troi przemierza Morze Śrbdziemne. Jest gościem królowej Dydony w Kartaginie, schodzi do podziemi... Według mitu kres jego tułaczki to brzeg Półwyspu Apenińskiego. W Starym Testamencie wiecznym tułaczem jest Kain, który dopuścił się zbrodni bratobójstwa. Abraham wędruje z całą rodziną z Charanu do Kanaanu... Jednak najbardziej znaną podróż odbył naród wybrany. Pod wodzą Mojżesza opuszcza Egipt i rozpoczyna pielgrzymkę przez pustynię Kanaanu do Ziemi Obiecanej. Wędrówka trwa 40 lat. Według Nowego Testamentu Jezus w wieku 30 lat rozpoczyna wędrówkg wraz z 12 apostołami. Przemierza całą Palestynę, nauczając i czyniąc cuda. Kresem podroży jest ukrzyżowanie w Jerozolimie. Również Słowo Boże wciela się w wędrowca - stąd podróże misyjne. Motyw podróżnika, pielgrzyma, tułacza pojawia się w literaturze od początku jej ishtienia, bo chęć poznania jest silivejsza niż strach przed niezna UTWORY, W KTÓRYCH M. IN. ODSZUKANO MOTYW: "Odyseja" Homera; "Eneida" Wergiliusza; "Legenda o św. Aleksym"; "Legendy arturiańskie"; "Tristan i Izolda"; "Boska Komedia" Dantego; "Pieśń świętojańska o Sobótce" J. Kochanowskiego; "Don Kichote" M. de Cervantesa; "Kandyd" Woltera; "Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki" I. Krasickiego; "Kubuś Fatalista" D. Diderota; "Podróże Guliwera" J. Swifta; "Faust" J. W. Goethego; "Giaur" G. Byrona; "Konrad Wallenrod", "Stepy Akermańskie", "Pan Tadeusź", "Księgi narodu i pielgrzymstwa polskiego" A. Mickiewicza; "Kordian", "Podróż z Neapolu do Ziemi Świętej", "Hymń", "Beruowski", "Anhelli" J. Słowackiego; "Nie-Boska Komedia" Z. Krasińskiego; "Trzy po trzy" A. Fredry; "Marlwe dusze" M. Gogola; "Lalka" B. Prusa; "Latarruk", "Potop" H. Sienkiewicza; "W osiemdziesiąt dni dookoła świata" J. Veme"a; "Lord Jim" J. Conrada; "O żołnierzu tułaczu", "Popioły", "Ludzie bezdomni", "Przedwiośnie" S. Żeromskiego; "Śmierć w Wenecji" T. Manna; "Zamek", "Proces" F. Kafki; "Ferdydurke" W. Gombrowicza; "Bramy raju" J. Andrze-jewskiego; "Mała apokalipsa" T. Konwickiego; "Wieża" G. Herlinga-Grudzińskiego; "Początek" A. Szczypiorskiego; "Przesłanie pana Cogito" Z. Herberta...
Materiały
Testowanie rynku za pośrednictwem telewizji kablowej - co to jest
Testowanie rynku za pośrednictwem telewizji kablowej to technika stosowana do badania efektywności reklamowania, kiedy reklamujący, w porozumieniu z ośrodkami telewizji kablowej i sklepami spożywczymi, pokazują reklamy losowo wybranym grupom ludzi, a następnie badają, czy ludzie ci są bardziej skłonni do kupowania reklamowanych produktów niż ci,...
"Choroba wieku" - objawy Wertera
\"Choroba wieku\" jest sformułowanie, które zawiera w sobie wszystkie ważniejsze cechy bohatera romantycznego; idąc po kolei:
Werter jest człowiekiem nieszczęśliwie zakochanym do tego stopnia, że swoim zachowaniem przestraszył swoja ukochaną i ta się od niego odsunęła;
Miłość ta powoduje u niego paraliż woli, ból (również istnienia), wyobc...
"Każdy jest Odysem co wraca do swej Itaki" - jak rozumieć to powiedzenie
Leopold Staff należy do jednych z najwybitniejszych poetów polskich. Do jego utworów możemy zaliczyć m.in. : „Przedśpiew”, „Ars poetica” ... oraz interesujący nas wiersz „Odys”, w którym autor zawarł istotne stwierdzenie : „Każdy jest Odysem co wraca do swej Itaki”. Aby najlepiej zrozumieć to powie...
Los człowieka w twórczości Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego i Daniela Naborowskiego
Mikołaj Sęp-Szarzyński żył w tym samym czasie co Jan Kochanowski, gdy zmarł w 1581 roku Kochanowski jeszcze żył (do 1584 roku). Wielu historyków literatury zalicza go do baroku (następnej epoki). Wybitny znawca baroku profesor Hernas w swojej pracy zatytułowanej \"Barok\" przedstawia twórczość Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego w rozdziale \"Poeci meta...
Krótka interpretacja "Deszcz jesienny"
“Deszcz Jesienny”
Obrazy:
wizja powiewnych mar, mgieł unoszących się nad światem, nastrój smutku, przygnębienia, ponury, żałobny, melancholijny
tragedia człowieka, samotność, śmierć, odejście bliskiej osoby, nieszczęśliwa miłość, rozczarowanie, płacz, spotęgowanie nastroju poprzedniego obrazu
szatan błąkający się ...
Postawa autora w "Pamiętniku z powstania warszawskiego"
Postawa autora
Krótką charakterystykę autora Pamiętnika przedstawiliśmy już w poprzednich rozdziałach: Narracja oraz Bohaterowie. W tej części – dla porządku – zaakcentujemy zasadnicze elementy składające się na postawę Mirona wobec zagłady miasta, tragedii ludzi podczas pow¬stania warszawskiego i w związku z nim.
Na u...
"Proces" jako parabola
\"Proces\" Kafki jako powieść - parabola.
Akcja powieści Kafki przypomina senny koszmar. Dzieje się ona w abstrakcyjnym mieście, bez czasowej konkretyzacji. Bohater - Józef K. - budzi się i od dwóch urzędników, którzy weszli do jego mieszkania, dowiaduje się, że został postawiony w stan oskarżenia. Zaczyna się proces, bez przyczyn i bez dowodów...
Charakterystyka banku - bilans
Celem sprawozdań finansowych jest dostarczenie informacji o pozycji finansowej przedsiębiorstwa, jego dokonaniach i zmianach w pozycji finansowej, która jest użyteczna dla szerokiego grona odbiorców w podejmowaniu decyzji ekonomicznych.
Sprawozdania finansowe pomocne są m.in. w:
• Podejmowaniu decyzji związanych z zarządzaniem,
•...