Mit o rodzie Labdakidów - interpretacja

Mit o rodzie Labdakidów Przedstawia dzieje Lajosa- króla Teb. Wyrocznia ostrzegła go, że zginie on z ręki swego syna Edypa, który potem ożeni się z własną matką (Jokastą). „Dobrzy” rodzice pozbyli się syna: przekuli mu pięty żelaznymi kolcami (stąd imię Edyp- „człowiek o spuchniętych nogach”), związali, i wyrzucili w górach. Jednak Edyp nie umarł (złośliwiec). Znaleźli go pasterze i dodali na wychowanie królowej Koryntu. Edyp, gdy dorósł postanowił wyjaśnić zagadkę swego pochodzenia. Udał się do wyroczni delfickiej, która ostrzegła go, że zabije on ojca i ożeni się z matką. By uniknąć wypełnienia przepowiedni Edyp postanowił opuść Korynt. W wąwozie górskim wdał się w kłótnię z napotkanym podróżnikiem i…zabił go. (Był to jak już się domyślasz Lajos). W Tebach Edyp rozwiązał zagadkę Sfinksa i w nagrodę pojął za żonę Jokastę (nie wiedząc, że to jego matka). Mieli oni 4 dzieci: Polinejkesa, Eteoklesa, Antygonę i Ismenę. I żyli by długo i szczęśliwie, gdyby nie wieszcz Tejrezjasz, który oskarżył Edypa o ojcobójstwo i kazirodztwo. Edyp wykuł sobie oczy, Jokasta powiesiła się. Rządy w Tebach objęli Polinejkes i Eteokles, mieli oni co rok wymieniać się na tronie. Jednak „kochające się” rodzeństwo nie mogło się dogadać. Polinejkes najechał na Eteoklesa. Doszło do wojny w wyniku której zginęli obydwoje ( i to jest właśnie sprawiedliwość). Kreon, nowy król Teb zakazał pochowania zwłok Polinejkesa