Miłośc trudna w literaturze



Miłość trudna Miłość trudna - Miłość trudna to nie tyle uczucie nie odwzajemnione i nie¬szczęśliwe, co skomplikowane, pełne uwarunkowań wewnętrznych i zewnęt¬rznych. Przyczynami komplikacji uczu¬ciowych mogą być: różnica charakte¬rów, bariery społeczne czy moralne, jak i wydarzenia (np. historyczne) niezależ¬ne od zakochanych. Miłość trudna jest uczuciem długotrwałym, nierzadko speł¬nionym, jednakże przynoszącym cier¬pienie. Ze względu na swe bogactwo psychologiczne i emocjonalne stała się jednym z najpopularniejszych tematów literackich, a teksty o niej traktujące przewyższają pod względem artystycz¬nym te, które mówią o miłości szczꜬliwej. „Pieśń nad pieśniami" - Wspaniały poemat miłosny i mistyczny, opisujący losy dwojga zakochanych poszukują-cych się nawzajem podczas jednej nocy. Jakkolwiek łączy ich niezwykłe uczucie i silna fascynacja erotyczna, na prze-szkodzie ich związkowi stoi niedojrza¬łość Oblubienicy, jej brak zdecydowa¬nia, a także potęga i doskonałość Ob-lubieńca. Istotna jest również różnica wieku między nimi, jednakże nie stanie ona na przeszkodzie związkowi kochan-ków. Mitologia - 1) Miłość Dejaniry do Heraklesa, pełna zazdrości, niezwykle namiętna, stała się przyczyną śmierci herosa. Dejanira, chcąc pozyskać sobie dozgonną miłość męża, uszyła mu ko¬szulę, którą unurzała we krwi podstęp¬nego centaura. Kiedy Herakles przy¬wdział ją, jego ciało zaczęły trawić ognie. Tak to zazdrość doprowadziła do tragicznego końca miłości. 2) Zakocha¬na do szaleństwa w Jazonie, Medea pomogła mu zdobyć złote runo Kol¬chidy, a także zmyliła pościąg za stat-kiem Argo. Po latach jednak Jazon (już jako jej mąż) spotkał inną kobietę, z któ¬rą chciał połączyć swe życie. Odtrącona i zrozpaczona, Medea w akcie zemsty zabiła synów swoich i Jazona, a także przyczyniła się do śmierci kochanki męża. Legendy arturiańskie - Uczucie Lan-celota i Ginewry, w pełni odwzajem¬nione, skazane jest jednak na niepowo¬dzenie. Kochankowie postępują wbrew przyjętym normom etycznym (Lancelot zdradza swego króla, Ginewra - męża), nie mogą żyć razem, co staje się przy¬czyną ich cierpień. Na drodze do szczꜬcia stoi także zawiść Mordreda, siost¬rzeńca króla Artura, który wykryje ro¬mans królowej i rycerza i przyczyni się do rozpadu Okrągłego Stołu. J. Bedier (oprać.) „Dzieje Tristana i Izoldy" - 1) Niezwykle dramatyczna i pełna wyrzeczeń miłość Tristana i Izol¬dy naznaczy życie kochanków piętnem cierpienia. Jakkolwiek Tristan opuszcza dwór króla Marka, a Izolda pozostaje z mężem, będą oni sobie wierni do końca życia (patrz: śmierć - bohaterów literackich). 2) Król Marek nie oddala od siebie żony, choć zdaje sobie sprawę z jej uczucia do Tristana. Nadal kocha Izoldę i godzi się z losem. Dowodem jego wielkoduszności i miłości do żony może być decyzja o pochowaniu jej obok ukochanego. W. Szekspir „Romeo i Julia" - Miłość dwojga kochanków zmącona jest niena¬wiścią pomiędzy ich rodzinami. Romeo i Julia, bezgranicznie w sobie zakocha¬ni, zmuszeni są ukrywać swe uczucia przed światem i samotnie walczyć z przeciwnościami losu (np. wygnanie Romea czy planowany ślub Julii z Pary¬sem). Dramatyczny splot wydarzeń do-prowadzi do ich śmierci. Patrz: miłość i śmierć. W. Szekspir „Otello" - Otello, ciemno¬skóry generał, o wiele starszy od Des-demony, od początku ich związku oba¬wia się, że zostanie odtrącony. Trak¬towany przez innych jak pan as, pełen kompleksów, z łatwością daje się wciąg¬nąć w intrygę Jagona. I choć kocha swą młodą i piękną żonę, nie ufa jej i podej¬rzewa ją o zdradę. Wątpliwości Otella, jego przeraźliwa zazdrość, jak i poryw-cza natura, staną się przyczyną tragedii małżeńskiej. Patrz: zdrada. W. Szekspir „Sonety" - Podmiot liry¬czny (sam autor) nie ukrywa miłości do adresata większości sonetów - mężczy¬zny. Na uwagę zasługuje dramatyzm tego uczucia, niemożność spełnienia i ujawnienia go przed światem, jako że nawet w tamtych czasach (dość dużej swobody obyczajowej) homoseksua-lizm traktowany był jak grzech i perwer-sja. J.W. Goethe „Cierpienia młodego Wertera" - Miłość Wertera do Lotty jest złożona i trudna nie tylko dlatego, że nigdy się nie spełni. O jej dramatyzmie decyduje przede wszystkim charakter bohatera, nadwrażliwego i skompliko-wanego wewnętrznie. Jego nadmierna uczuciowość i skłonność do refleksji zamienią zwykłą miłość w uczucie peł-ne pasji i cierpienia, prowadzące Wer¬tera do śmierci. Patrz: samobójstwo. J.W. Goethe „Faust" - Odmłodzony przez Mefista doktor Faust nawiązuje romans z Małgorzatą. O ile jednak Mał¬gorzata jest zdolna poświęcić życie dla tej miłości, o tyle jej kochanek pragnie nadal poznawać świat i zdobywać wie¬dzę. Prosta dziewczyna nie jest w stanie zrozumieć jego pasji. Porzuca on uko¬chaną, gdy ta trafia do więzienia za zabicie ich dziecka. A. Mickiewicz „Dziady" cz. IV - Mi¬łość Maryli i Gustawa, pojmowana przez bohatera jako komunia dusz, nie może się spełnić. Wychowany na prero-mantycznej literaturze, Gustaw nie po¬trafi przeżyć rozstania z ukochaną i jej ślubu z innym. Kiedy popełnia samobój¬stwo, a potem błąka się po świecie jako upiór, nadal rozpamiętuje to nieszczꜬliwe uczucie, które jednocześnie nadało jego życiu sens i stało się przyczyną jego największej tragedii. E. Bronte „Wichrowe Wzgórza" - 1) Na drodze miłości Katarzyny i Heathc-liffa stanęły bariery społeczne i obycza¬jowe. Ona, córka właściciela majątku, nie mogła poślubić przybłędy i służące¬go. Jednakże tym, co zadecydowało o dramatyzmie i bogactwie ich uczucia, było podobieństwo tych dwóch postaci. Tak samo namiętni i nieustępliwi, gwał¬towni i uparci, stale walczyli ze sobą, by pogodzić się dopiero przed śmiercią Katarzyny (patrz: miłość silniejsza niż śmierć). 2) Młoda Katarzyna i Hareton przechodzą drogę od najbardziej zacię¬tej wrogości do przyjaźni, a potem miło¬ści. Dzieli ich nie tylko wykształcenie, ale przede wszystkim podobieństwo charakterów (oboje są nieustępliwi i du¬mni), jak ł animozje między ich rodzina¬mi. Ostatecznie jednak pogodzą się, a ich zaręczyny zakończą waśń między rodami Eamshawów i Lintonów G. Flaubert „Pani Bovary" - Miłość Emmy Bovary do kochanków (Rudolfa i Leona) jest niezwykle namiętna i zabo-rcza. Emma żąda od nich prawa wyłącz¬ności, nieustannie rozpamiętuje swe uczucia i przeżycia, nie dopuszcza moż-liwości porażki. Taki stan rzeczy do¬prowadzi ją niemal do obłędu i stanie się jedną z przyczyn jej śmierci. E. Zola „Nana" -1) Podstarzały hrabia Muffat, zwolennik surowych zasad ety¬cznych, zmienia się pod wpływem Na-ny, aktorki i prostytutki. Późno obudzo¬na namiętność nie godzi się z jego kodeksem moralnym, co prowadzi do rozterek duchowych bohatera. Fascyna¬cja Naną jest jednak tak silna, że ulega jej, by z czasem odkryć, iż nie potrafi żyć bez swej kochanki. 2) Hrabina Muf¬fat, oddana matka i żona, w dojrzałym wieku nawiązuje romans z dziennika¬rzem Faucherym. Ten związek nada sens jej życiu, odkryje, kim jest ona naprawdę, jednakże stanie się także przyczyną cierpienia i chorobliwej za¬zdrości o kochanka. L.N. Tołstoj „Anna Karenina" - Tytu¬łowa bohaterka, wychowana wedle su¬rowych zasad moralnych, zakochana w Aleksym Wrońskim, opuszcza męża i syna, by połączyć się z kochankiem. Ich miłość nie będzie jednak szczęśliwa. Na drodze staną jej: matczyne uczucia Anny, jej poczucie winy i chorobliwa zazdrość o Aleksego, a przy tym jej upór i nieugiętość. Patrz: Rosja, samobójst¬wo, żona, rodzina. F.M. Dostojewski „Zbrodnia i kara" - Miłość Soni do Raskolnikowa, czysta i platoniczna, wsparta uczuciem miło¬sierdzia, nakazuje dziewczynie walczyć z przekonaniami Rodiona. Nie tylko nakłania ona ukochanego, by przyznał się do winy, ale też przyjmuje część jego cierpienia na siebie, udając się z nim na katorgę. Sonia nie oczekuje w zamian niczego, wie również, że jej miłość jest nie odwzajemniona. Dopiero po kilku miesiącach na Syberii udało jej się pozyskać uczucie Rodiona. B. Prus „Lalka" - Spóźniona miłość Wokulskiego jest uczuciem destrukcyj¬nym, które prowadzi do klęski bohatera. Zakochany w Izabeli Łęckiej, rozpiesz¬czonej arystokratce, nie znajduje dla siebie miejsca w jej świecie. Izabela nigdy nie odwzajemni tego uczucia, ponieważ potrafi kochać tylko siebie. Wokulski mami się jednak złudzeniami małżeństwa i miłości odwzajemnionej; nieustannie też analizuje swe uczucia, nie dostrzegając jednak, kim naprawdę jest jego ukochana. Kiedy prawda wy¬chodzi na jaw, bohater nie widzi sensu dalszego życia. Patrz: samobójstwo. H. Sienkiewicz „Quo vadis" - Eunice, niewolnica Petroniusza, potajemnie ko¬cha swego pana. Doskonale wie o jego zamiłowaniu do romansów i w mil¬czeniu znosi kolejne kobiety w życiu poety. Jej wytrwałość została jednak wynagrodzona: Petroniusz odwzajemnił uczucie Eunice i z nią właśnie spędził ostatnie miesiące swego życia E. Wharton „Wiek niewinności" -Ne- wland Archer, młody i zdolny prawnik u progu kariery, zakochuje się w Ellen Olensky, która uciekła od męża do Ameryki. Jego uczucie, sprzeczne z wy¬znawanymi zasadami, stanie się przy¬czyną rozterek bohatera, tym bardziej że jest on zaręczony z inną kobietą. Mał¬żeństwo z May, podstęp żony, jak i włas¬ne przekonania, staną na przeszkodzie romansowi z Ellen, aNewland będzie po latach myślał o niej jako o czymś, co go w życiu ominęło. T. Mann „Tonio Kroger" - Miłość Tonią do Janka Hansena, a potem do Ingi Holm wynika z umiłowania przez niego tego, co piękne, proste i jasne. Bohater, zakochany w obojgu, wie dos¬konale, że nigdy nie zyska wzajemności, bowiem tamci dwoje należą do innego świata. Świadomość tego będzie przy¬czyną cierpień Tonią, który poczuje się wyobcowany w świecie zwykłych ludzi. Patrz: artysta, czytanie literatury. T. Mann „Śmierć w Wenecji" - Gus¬taw Aschenbach, podstarzały intelektu¬alista i pisarz, wyjeżdża do Wenecji i tam przeżywa jedyną miłość swego życia. Zakochany w Tadziu, młodym chłopcu z Polski, cierpi czując się stary i mało atrakcyjny. Uczucie do Tadzia jest tak silne i dramatyczne, że Aschen¬bach nie wyobraża sobie życia bez widoku ukochanego, dlatego też nie opuszcza Wenecji pomimo szalejącej tam epidemii. Miłość pisarza z czasem przeradza się w chorobę: śledzi on Ta¬dzia, nieustannie rozmyśla o nim i o so¬bie jako parze (analogia do Apollina i Hiakintosa), jest zazdrosny o każdą osobę w otoczeniu ukochanego. Ta ob-sesja doprowadzi go do ciężkiej choroby fizycznej, a potem do śmierci. Patrz: piękno, śmierć (bohaterów literackich). A. Gide „Fałszerze" - W powieści Gide'a miłość homoseksualna nie jest perwersją ani zboczeniem, ale dosko-nałym związkiem ciał i dusz. Jednocześ¬nie uczucie Oliwiera i Edwarda nigdy nie zostanie zaakceptowane przez oto¬czenie, ponieważ narusza normy moral¬ne, a także bliskie jest kazirodztwu (Edward to wuj Oliwiera). S. Undset „Krystyna, córka Lavran- sa" -1) Ogromna miłość Ragnfridy do Lavranasa, swego męża, nie jest uczu¬ciem szczęśliwym. Obwinia ona siebie o zdradę i spowodowanie wszystkich nieszczęść w rodzinie. Oziębia i zam¬knięta w sobie, Ragnfrida tylko jeden raz zdradzi się przed mężem ze swymi uczuciami, a jej posępny i ascetyczny sposób bycia uniemożliwi zaznanie peł¬nej radości w małżeństwie. 2) Wycho¬wana w surowych zasadach, Krystyna zakochuje się w Erlendzie, człowieku zmysłowym, lekkoduchu o dość swobo¬dnym stosunku do moralności. Ich mi¬łość będzie nieustanną walką oraz ście¬raniem się charakterów i światopoglą¬dów. Ciągle upokarzana, Krystyna ni¬gdy nie opuści swego męża, wybaczy mu zdradę, a śmierć Erlenda będzie dla niej końcem prawdziwego życia. Patrz: mąż, rodzina, żona. M. Kuncewiczowa „Cudzoziemka" - Adam darzy Różę wielkim uczuciem. Niestety, nie jest w stanie pojąć fas¬cynacji żony muzyką, co tworzy między nimi mur nie do przebycia, tym solid¬niejszy, że Róża nie jest w stanie zapom¬nieć o miłości sprzed lat - Michale i zdradzie, jakiej się wobec niej dopuś¬cił. Wszelkie próby Adama, by zbliżyć się do żony, kończą się niepowodze¬niem. Patrz też: mąż. Z. Nałkowska „Granica" - Miłość Ze¬nona i Elżbiety od początku naznaczona jest piętnem zdrady. Zenon daje się ponieść namiętności do Justyny, a kon¬sekwencje tego spadną nie tylko na niego, lecz i na jego żonę. Tolerancyjna i wyrozumiała Elżbieta nie przestanie kochać męża, wybaczy mu jego zdradę i pomoże jego kochance. J. Lechoń „Siedem grzechów głów¬nych" - Miłość opisywana w tym cyklu to przede wszystkim uczucie zmysłowe, które nie daje jednak ukojenia. Kocha¬nek (podmiot liryczny) wie doskonale, iż nie może żyć bez spełnienia seksualnego, a jednocześnie ma świadomość przepaści, jaka dzieli go od obiektu miłości. Zdaje sobie sprawę z tego, że to on jest stroną bardziej zaangażowaną w tym związku i to właśnie powoduje, że cierpi i czuje się odrzucony. M. Dąbrowska „Noce i dnie" - Jednym z głównych wątków powieści są dzieje małżeństwa Niechciców. Bogumił, człowiek otwarty i afirmujący życie, poślubia Barbarę, kobietę nie akcep¬tującą życia, nieustannie je analizującą. Ich trudna miłość to nie tylko ścieranie się dwóch osobowości i poglądów, to także walka o zachowanie własnego ja. Barbara, przez całe życie marząca o To-libowskim (ukochanym z młodości), do¬piero po śmierci męża zrozumiała, że był on jedyną miłością jej życia. M.A. Bułhakow „Mistrz i Małgorza¬ta" - Małgorzata i Mistrz spotykają się po raz pierwszy już jako ludzie dojrzali, o zdawałoby się unormowanym życiu. Jednak niezwykła miłość, jaka połączy tych dwoje, zburzy pozorną stabilizację. Niepopularny pisarz i zdradzająca męża Małgorzata nie unikną przeciwności lo¬su: powieść Mistrza zaprowadzi go do domu wariatów, a jego ukochana, by go odzyskać, stanie się wiedźmą w służbie u Wolanda. Patrz: miłość spełniona. E.M. Remarąue „Łuk Triumfalny" - Miłość Joanny Madou i Ravica to ostatnie wielkie uczucie w życiu bohate¬rów. Oboje samotni i skazani na wieczną tułaczkę, nie potrafią odnaleźć się w świecie i zrozumieć samych siebie. Ich związek, początkowo czysto sensualny, okaże się niezwykle ważny, gdyż nada życiu bohaterów sens. Joanna nie wy¬trzyma jednak rozstania z ukochanym i zwiąże się z innym mężczyzną, co doprowadzi do rozpadu ich związku, a potem - śmierci bohaterki. Patrz: miłość i śmierć. J. Andrzejewski „Bramy raju" - Ale¬ksy Melissen, wychowany przez Lud¬wika z Yendome i przez niego uwie-dziony, odnajduje prawdziwą i czystą miłość, gdy poznaje Jakuba. Wie, że nigdy nie dojdzie do sensualnego speł¬nienia tego uczucia, ale mimo to wyru¬sza z krucjatą prowadzoną przez uko¬chanego. Sam niekochany, zaspokaja potrzeby cielesne z Blanką, jednocześ¬nie marząc o Jakubie, któremu pozwala prowadzić innych i siebie samego na śmierć. M. Hłasko „Ósmy dzień tygodnia" - Agnieszka i Piotr to dwoje młodych, kochających się ludzi. Oboje próbują odnaleźć się w rzeczywistości po roku 1956, szukając ocalenia w miłości. Oka¬zuje się jednak, że Piotr nie może uwol¬nić się od koszmaru przeszłości (siedział w więzieniu politycznym), że nie mają miejsca wyłącznie dla siebie, a ponadto rodzice Agnieszki nie są zadowoleni z tego związku. Zdesperowana Agniesz¬ka oddaje się przypadkowo poznanemu mężczyźnie, jednocześnie kończąc w ten sposób swój związek z Piotrem. K. Brandys , Jak być kochaną" - Bo¬haterka opowiadania przez pięć lat ukry¬wała ukochanego mężczyznę, który ści¬gany był przez hitlerowców listem goń¬czym. Narażała własne życie, podej¬mowała pracę w niemieckich teatrzy¬kach, cierpliwie znosiła rozgoryczenie i frustrację ukochanego mężczyzny, w zamian nie dostając nic. Kiedy wojna się skończyła, ukochany bez słowa po¬żegnania i podziękowania opuścił jej mieszkanie. Spotkała go dopiero po kilku latach. Patrz: retrospekcja, samo¬bójstwo. A. Moravia „Konformista" - Marcello Clerici pokochał żonę profesora Quad-riego miłością szaloną, zaborczą. Sytua¬cję dodatkowo komplikował fakt, że Marcello przyjechał do Paryża, aby za¬bić profesora oraz to, że Lina pragnęła nie Marcella, ale jego żony - Giulii. A. Kowalska „Pestka" - Na drodze miłości Agaty i Borysa stoi jego małżeń¬stwo, a także wyznawana przez niego etyka. Agata, świadoma tego, że nigdy nie opuści on rodziny, zgadza się grać rolę jego kochanki przez pięć lat. Zado¬wala się nielicznymi chwilami spędzo¬nymi razem, wiedząc jednak, że - w przeciwieństwie do ukochanego -jest całkowicie samotna. Kiedy Borys opuszcza żonę i dzieci, Agata począt¬kowo cieszy się z tego. Wie jednak, iż ta decyzja zniszczy i jego, i ich miłość, dlatego też decyduje się na samobójst¬wo. Patrz: samobójstwo. J. Hurt „Skaza" - Miłość dojrzałego i dobrze sytuowanego mężczyzny do narzeczonej swego syna, burzy wszelkie stereotypy jego życia. Uświadamia on sobie, że do tej pory żył w zakłamaniu, że nie dał się ponieść prawdziwym uczuciom. Anna staje się najważniejszą osobą w jego życiu, ale jednocześnie niszczy ona to życie, jak i swego ko¬chanka. Ich romans doprowadzi do wiel¬kiej tragedii rodzinnej - śmierci Mar-tina, narzeczonego Anny. Patrz: wina i odpowiedzialność, ojciec. M. Ondaatje „Angielski pacjent" - Młoda mężatka, Katherine Cliffton, wdaje się w romans z Almasym, m꿬czyzną samotnym, nie odczuwającym potrzeby stabilizacji. Ich namiętna mi¬łość jest przede wszystkim walką o za¬chowanie dominacji nad partnerem, udowadnianiem swej wyższości. Połą- czeni wyjątkowymi więzami, rozstają się jednak na prośbę Katherine, kiedy postanawia ona wrócić do męża. * „I gdy myślę o tobie to tak jakby motyl trzepotał w dłoni uwięziony i ślepy". (H. Poświatowska) * „Między nami jest przepaść, przepaść niezgłębiona, I choćbyśmy wykochać po brzeg dusze chcieli, To wszystko, co nas łączy, jest miłość szalona, A wszystko, co jest prawdą, na wieki nas dzieli". (J. Lechoń) * „Pozginaj moje ciało, miażdż i w płyn zamieniaj, Przeplataj, krusz, zatapiaj, łam, niszcz bez litości, Tylko zbliż się choć o krok z tego oddalenia, W którym błądząc, wciąż szukam szczęścia - Twej miłości". (W. Bąk) * „...nie wiem, skąd się wzięła moja mi¬łość do ciebie, ale skądkolwiek zaczer¬pnęła swój początek i swoje pierwsze oczarowanie, nigdy cię kochać nie przestanę, ponieważ jeśli istnieję, to tylko dlatego, aby, sam niekochany, potrzebę miłości całym sobą potwier¬dzić..." (J. Andrzejewski) * „Z dzikim płomieniem w oczach przyjdziesz niespodzianie, Piorunem w serca nasze ból uderzy, co w oczach nagle stanie, By my jak wrogi, drżąca miłość w nas, na urąganie". (W. R. Benćt) * „Kto kocha, często jest zawiedziony, często obolały i często nieszczęśliwy, ale kocha i kiedy znajdzie się na krawę¬dzi grobu, obraca się, aby spokojnie spojrzeć wstecz, i powiada sobie: częs¬to cierpiałem, myliłem się niekiedy, ale kochałem. To ja żyłem, a nie jakaś sztuczna istota wylęgła z mojej pychy i nudy". (A. de Musset) * „Kocha się tylko to, od czego się cierpi". (G. Flaubert) * „Ludzie, którzy kochają, potrafią zadawać najboleśniejsze ciosy. Potrafią uśmiercać nie pozbawiając życia swej ofiary". (A. Bahdaj)

Miłośc trudna w literaturze

Materiały

Podstawowe motywy obronne - opis a) Wyparcie: istnieje powszechna zgoda co do tego, że: - jest to umotywowane, selektywne zapominanie - człowiek nie ma kontroli nad zapominaniem - materiał wyparty nie ginie, można go wydobyć - wyparcie pierwotne to reprezentacja instynktu w ogóle się w świadomości nie pojawia, utrzymują się w nieświadomości - wyparcie wtórne: pewne treści ...

Motyw ofiary jako człowieka poszkodowanego w literaturze Ofiara - człowiek poszkodowany_____ Ofiara - Człowiek poszkodowany, któ¬ry odczuł złe skutki czegoś, bezradny wobec czegoś, wobec czyjejś przemocy. Biblia (ST) -1) Abel jest ofiarą zazdro¬ści swojego brata. 2) Józef pada ofiarą niesłusznych oskarżeń żony Putyfara i zostaje uwięziony. 3) Żona Lota jest ofiarą własnej ciekawości albo m...

Osoby dramatu w "Weselu" „Osoby dramatu” Plan symboliczny współtworzą postaci o szczególnym statusie i zadaniach. Zjawy ukazują się na krótko tylko pojedynczym wybranym bohaterom. Pod tym względem wyróżnia się wśród tych „dodatkowych” weselników Wernyhora, którego widzi więcej osób i Chochoł ukazujący się Isi, a później Jaśkowi. Chochoł...

Bohater tragiczny - charakterystyka Tragedia - jeden z podstawowych gatunków dramatu obejmujący utwory, w których ośrodkiem i siłą napędową akcji jest konflikt dążeń bohatera z nie dającymi się przezwyciężyć przeciwnościami, zakończony jego klęską, katastrofą. Konflikt u bohaterów tragicznych opiera się na przeciwstawienie równowartościowych racji i stawia bohatera - z reguły jedn...

Wizja rewolucji w "Przedwiośniu" i "Nie-Boskiej komedii" Wizja rewolucji w „Nie - Boskiej komedii” Zygmunta Krasińskiego i w„Przedwiośniu” Stefana Żeromskiego. Rewolucje społeczne wyrastają z nabrzmiałych konfliktów. Analizę przyczyn takiego przewrotu i wizję przebiegu wydarzeń zawarł już wcześniej Zygmunt Krasiński w swym dramacie - „Nie - Boska komedia”. ...

"Folwark zwierzęcy" - język jako narzędzie kształtowania świadomości Język jako narzędzie kształtowania świadomości Wypędzenie pana Jonesa, rywalizacja Snowballa i Napoleona, wprowadzenie nowych metod rządzenia przez tego drugiego to okaz¬ja do zaobserwowania przemian, jakie następują w życiu polity¬cznym, społecznym i gospodarczym totalitarnego państwa. Towarzyszy im wachlarz środków służących ...

Kim jest kupiec hurtowy KUPIEC HURTOWY To hurtownik nabywający produkty u wytwórcy, stający się ich właścicielem ponoszącym ryzyko związane z ich obrotem, realizujący pełny, względnie ograniczony zakres funkcji. Do pośredników hurtowych realizujących pełny zakres funkcji zalicza się: • hurtowników działających na rynku artykułów konsumpcyjnych • hurtown...

Sytuacja gospodarcza, społeczna i polityczna w Polsce w czasach oświecenia SYTUACJA SPOŁECZNA, GOSPODARCZA I POLITYCZNA W POLSCE XXVIII WIEKU Literatura oświecenia rozwijała się w dramatycznym okresie dziejów narodu polskiego. Osłabienie państwa za panowania dynastii Wettinów (August II i August III) już od początku XVIII wieku stwarzało nieustanna sytuacje zagrożenia. Narastające trudności były przede ws...