Metody rynkowe - wycena firmy

METODY RYNKOWE I. Wartość giełdowa Metoda nośnika rynkowego – wycena wg. wartości giełdowej jest prostą wyceną opierającą się na założeniu, że firma jest wartościowana w analogiczny sposób do spółek akcyjnych wchodzących do publicznego obrotu lub już notowanych. Przyjmuje się zatem, że wartość firmy jest równa iloczynowi nominalnej wartości zysku netto wypracowanego przez firmę w ciągu ostatniego roku (kwartałów) i średniego wskaźnika C/Z czyli współczynnika ceny do zysku spółek danej branży. Jeżeli wysokość zysku netto wypracowanego w ciągu ostatnich 4 kwartałów to 2 mln zł, a średni wskaźnik C/Z dla danej branży – 12, to przyjmuje się, że wartość firmy kształtuje się na poziomie 24 mln. II. Metoda „phone calls” – uzupełniająca – polega na tym, że doradca przedsiębiorstwa, który zajmuje się wyceną wartości firmy, dzwoni lub spotyka się z potencjalnym inwestorem, zadaje pytania, czy np. 30$ za akcję jest dla inwestora interesująca. Informacje uzyskane z tego źródła najczęściej potwierdzają lub negują prawidłowość wykonanej uprzednio wyceny. Ponadto są dobrym źródłem informacji na temat potencjalnego zainteresowania inwestorów nabyciem pakietu akcji danej firmy. Fuzja to połączenie firm, w wyniku którego następuje pełna absorpcja jednej firmy przez drugą. Przejęcie zarówno aktywów jak i pasywów. Firma przejmująca utrzymuje swą nazwę i dotychczasową osobowość prawną. Firma przejmowana przestaje istnieć. Jeden podmiot zostaje wchłonięty przez drugi. Konsolidacja – w jej wyniku powstaje nowy podmiot prawny. Oznacza to, że przedsiębiorstwa tworzące nowy podmiot przestają istnieć. Przejęcia – nie ma zmiany formy organizacyjnej. To działanie, w wyniku którego następuje utrata kontroli nad firmą przez jedną grupę osób na rzecz innej grupy osób. Przejęcie kontroli nad majątkiem lub udziałami. Jeśli cały majątek firmy zostałby przejęty, wówczas jest to fuzja. Przejęcie akcji – w porozumieniu z zarządem lub skierowane bezpośrednio do akcjonariuszy (czyli wbrew woli zarządu przejmowanej firmy).  Przyjacielskie – działanie w porozumieniu;  Wrogie – od razu do akcjonariuszy. W wyniku połączeń powstaje nowa firma: — Konglomerat – firma powstała w wyniku łączenia się przedsiębiorstw o różnym charakterze technologicznym; — Holding – struktura, w której jedna spółka, tzw. ‘spółka matka’, posiada kontrolne pakiety akcji w innych spółkach, tzw. ‘spółki córki’. Rachunek efektywności łączenia firm: jakie czynniki brać pod uwagę dokonując ten rachunek: 1. Należy oszacować strumienie przepływów pieniężnych faktycznie generowanych przez połączone firmy (efekt synergii – może powodować zwiększenie przepływów). 2. Należy wziąć pod uwagę wartość firm będących przedmiotem łączenia się. 3. Stopa dyskontowa przepływów. 4. Koszty transakcyjne (w szczególności koszty powstałe w wyniku działań obronnych kierownictwa firmy przejmowanej – mogą mieć różny charakter). Metody obrony przed wrogimi przejęciami: 1. Zapis statutowy, np. by decyzja o połączeniu była podjęta 4/5 na walnym zgromadzeniu. 2. Podejmowanie działań przez zarząd przejmowanej firmy, mających na celu przekonanie akcjonariuszy, że warunki przejęcia są niekorzystne. 3. Wykorzystanie prawa antymonopolowego (wniosek do urzędu stwierdzający, że przejęcie może spowodować monopolizację rynku). 4. „Zatrute pigułki” – przejęcie szczególnie niekorzystnych zobowiązań, które muszą być uregulowane w momencie przejęcia np. wyemitowane prawa poboru. 5. Tzw. „złote parasole” – kosztowne odprawy dla ustępującego zarządu. 6. „Biali rycerze” – takie firmy, które w ocenie kierownictwa (przejmowanego) zapewniają lepsze warunki przejęcia. 7. Wycofanie akcji z publicznego obiegu – to taktyka związana z wykupem lewarowanym; polega na jednej firmy przez inną i sfinansowanie tego przejęcia długiem. Celem lewarowanego wykupu jest przejecie całkowitej kontroli nad firmą przez grupę osób oraz wycofanie akcji z publicznego obrotu. Transakcje tego typu polegają na tym, że członkowie kierownictwa zakładają spółkę opartą o własne kapitały. Następnie np. zaciągają duży kredyt i składają ofertę nabycia w obrocie publicznym akcji spółki będącej celem przejęcia. Jeśli oferta zakończy się sukcesem, to członkowie grupy przejmującej przystępują do realizacji: — restrukturyzacji technicznej, finansowej i organizacyjnej, mającej na celu redukcję kosztów produkcji; — sprzedaży części aktywów firmy oraz wykorzystania przychodów ze sprzedaży do spłaty części zaciągniętego długu. W praktyce instrumentem wykorzystywanym do gromadzenia odpowiednich funduszy są tzw. obligacje śmieciowe, czyli takie nie mające oceny inwestycyjnej. Takie obligacje są oprocentowane do 5% powyżej oprocentowania obligacji pierwszorzędnych. Międzynarodowe aspekty zarządzania finansami przedsiębiorstw – musi uwzględniać następujące czynniki. 1. Kurs walut – cena jednej waluty wyrażona w innej walucie; 2. Stopy procentowe – występujące w różnych krajach; 3. Stopy inflacji; 4. Ryzyko kursowe – tendencja do zmian ceny waluty. Wynika z faktu wyrażenia operacji gospodarczych w rożnych walutach. Efektem ryzyka są dodatnie lub ujemne różnice kursowe. 5. Ryzyko handlowe – wynika z zastosowania różnego prawa gospodarczego oraz różnic kulturowych. Z obrotem międzynarodowym związane jest prawo jednej ceny lub prawo parytetu siły nabywczej – zgodnie z tym prawem cena dobra wyrażona w walucie kraju eksportera musi się kształtować na rynku zagranicznym na poziomie cen krajowych. CENA TOWARU W WALUCIE ZAGRANICZNEJ X CENA WALUTY ZAGRANICZNEJ = CENA TOWARU W WALUCIE KRAJOWEJ CENA WALUTY ZAGRANICZNEJ = CENA TOWARU W WALUCIE KRAJOWEJ | CENA TOWARU W WALUCIE ZAGRANICZNEJ Jeżeli zatem cena waluty zagranicznej jest zawsze relacją cen występujących na rynkach dwóch krajów, to wszelkim zmianom relacji cen na tych rynkach musi towarzyszyć odpowiednia korekta kursu walut. Założenie, że oczekiwana inflacja w Niemczech wynosi 5%, w Polsce 17% w celu wyrównania relacji cenowych na rynku Niemiec i Polski, wyrażona w złotych musi wzrosnąć.