Likwidacja getta warszawskiego

TEMAT: Likwidacja warszawskiego getta przez Stroopa. Holocaust - całopalenie; dokonana przez hittlerowców zagłada Żydów europejskich w czasie II wojny światowej. Szoach - z hebr. Zagłada. Endlisong - z niem. Ostateczne rozwiązanie; problem masowej zagłady Żydów w Europie, plan systematycznego wytępienia jakiegoś narodu, ludobójstwo. Kolejnymi etapami działania Stroopa był m. in. Czechy i Ukraina. Na Ukrainie budował trasę mającą połączyć ten kraj z Niemcami. Nadzorował pracę Żydów przy budowie. We Lwowie pogłębił umiejętności zbiorowego mordowania Żydów, okazał się znakomitym fachowcem od „kwestii żydowskiej”. Takiego fachowca potrzebowano do likwidacji getta w Warszawie. Zlecono mu to zadanie bo był „wzorowym nacjonalistą, wiernym towarzyszem bratniego kręgu SS”. Uważano, że wykona zadanie sprawnie i szybko, gdyż dotychczasowe ataki na getto nie dały rezultatów. Stroop relacjonując pacyfikację getta wyolbrzymiał dokonania Niemców. Wiele mówił o zorganizowanym oporze Żydów, u których widział świetne uzbrojenie i przygotowanie do walki, gdy faktycznie byli zastraszeni, wycieńczeni głodem, mieli niewiele broni. Był niekonsekwentny w ocenie Żydów. Raz przeceniał ich upór, kiedy indziej mówił: „Żydzi, Cyganie i rozmaite Mongoły w rozumieniu prawdziwej nauki to naprawdę nie ludzie w naszym pojęciu, są zwierzętami, półludźmi”. Ze zdziwieniem mówił o walczących Żydach, zwłaszcza kobietach, bo zawsze uważał ich za strachliwych. Był wobec nich bezlitosny, okrutny, kazał natychmiast rozwalać. Powstanie w getcie wybuchło 19 kwietnia 1943r. (Wielkanoc) i trwało do czerwca 1943r. Zginęło ok. 20 tyś. ludzi, ok. 50 tyś. wywieziono do Treblinki. Akcja likwidacji rozpoczęła się 19 kwietnia i to ona sprowokowała wybuch walki powstańczej. Stroop szczegółowo relacjonuje, jak likwidowano tę chołotę. Z niechęcią mówi o systemie bunkrów, piwnic, przejść i korytarzy. Twierdzi, że nawet istniał w getcie przemysł zbrojeniowy. Mówi: „Płomieniami, żarem i dymem wykurzaliśmy Żydów; panie, jak oni od tego podsmażania i wędzenia krzyczeli”. Co prawda część popełniła samobójstwo, a resztę natychmiast wpędzano do wagonów i wywieziono do Treblinki. Z dumą opowiada Stroop o celnych strzałach swoich żołnierzy do ludzi wyskakujących z okien płonących domów. Na nich trenowano strzelanie, nazywano ich spadochroniarzami.