Krótka analiza i interpretacja wiersza "Wczorajszemu"

TADEUSZ GAJCY „Wczorajszemu” Poeta czuł się rozpięty między przeszłością a przyszłością. Teraźniejszość go przerażała. Niektóre ze swoich wierszy kieruje do ludzi z przyszłości, ten do potomnych. Podmiot liryczny nie jest ujawniony, ale jest obecny bo przemawia, poucza, gromi, wskazuje. Adresatem „ty”, które tkwi w przyszłości. Jest młody i chce pisać wiersze. Chciałby opisywać świat urokliwy i bezpieczny, wręcz arkadyjski. Nie dane jest jednak przeżywać to młodym ludziom. Świat się zawalił i jest nie do zaakceptowania. Pojawiły się nowe wydarzenia, które kiedyś były tylko baśnią. Poeta musi porzucić marzenia i stawić czoła rzeczywistości. Trzeba przystosować się do krwawej rzeczywistości. Poeta musi zamienić „słowa śpiewane by godziły jak oszczep”. Dramat pokolenia można porównać do dramatu romantycznych bohaterów (jak Mickiewiczowski Konrad przeobraża się z artysty w wojownika). Poeta musi zareagować na rzeczywistość, musi wpływać na ludzkie dusze. Jest to jego obowiązek. To właśnie przedstawia w czasopiśmie „Sztuka i naród”. Jego obsesją jest śmierć, katastrofa, konieczność poświęcenia życia w walce, charakterystyczną cechą jest wizyjnośc, katastrofizm nawiązujący do mesjanizmu.