Krótka analiza i interpretacja "Niezwyklym i nieleda piórem opatrzony"

Pieśń ta zajmuje się problematyką sztuki, twórczości artystycznej oraz postacią samego artysty, który z uwagi na posiadany talent poetycki jest jednostką wybitną. Podmiot liryczny, który można tu utożsamić z postacią autora, wyraża przekonanie o dwoistości swojej natury. Z jednej strony jako człowieka, z drugiej zaś jako poety. Taka dwoistość pozwala w łatwiejszy sposób niż innym śmiertelnikom na osiągnięcie nieśmiertelności. Śmierć ciała będzie dla podmiotu lirycznego uwolnieniem drugiej części jego natury, która przyjmie postać ptaka i umożliwi poecie dokonanie - na wzór Ikara - wzlotu w przestworza na skrzydłach natchnienia, na wzniesienie się ponad ziemską rzeczywistość i swobodne od niej oderwanie. Tą nieśmiertelność daje artyście właśnie dar tworzenia, który sprawia, iż poeta żyje wiecznie w swoich dziełach i pamięci kolejnych pokoleń czytelników. Wizja lotu nad różnymi krajami jest wyrazem przekonania podmiotu literackiego o tym, że jego dzieła będą też znane nie tylko rodakom, ale i daleko poza granicami jego ojczyzny. Na koniec jeszcze raz powraca obraz śmierci (w scenie pogrzebu), co do którego poeta jakby w testamencie daje wskazania, jak ma on wyglądać. Nie życzy on sobie: "Świec i dzwonów (...) i mar drogo słanych I głosem żałobliwym żołtarzów piewanych" Gdyż wszystkie te ceremonie będą zbyteczne, jako że będą dotyczyły tylko ciała i z pewnością nie będą pożegnaniem samego twórcy, który przecież na zawsze pozostanie żywy w swych dziełach oraz w sercach i pamięci potomnych.