Kontrakt forward - mechanizm walutowy

Najbardziej uznany rynek to walutowych kontraktów forward, na którym obecnie dzienny obrót przekracza 1/3 biliona USD. Rynek walutowy nie różni się w podstawach od innych rynków finansowych. Jest miejscem ustalania przez kupującego i sprzedającego ceny za jednostkę waluty obcej. Różnice polegają na spojrzeniu na pojedyncze transakcje. Można wyróżnić 2 typy takiego spojrzenia. Przykładowo spółka A zgodziła się zapłacić 100 USD za 67 funtów brytyjskich spółce B oznacza to zarówno że spółka A sprzedaje dolary a kupuje funty a spółka B kupuje dolary a sprzedaje funty. Dlatego jeśli spółka A jest spółką amerykańską to dla niej bezpośredni kurs wymiany będzie wynosił 1,492 USD /£. Jednak dla brytyjskiej spółki B ten kurs będzie kursem pośrednim, zaś dla nich kurs bezpośredni będzie wyglądał następująco: 0,67 £/USD. Kontrakty forward są jednymi z najczęściej używanych instrumentów na rynku walutowym. Walutowymi kontraktami forward handluje się we wszystkich ważniejszych walutach świata. Za termin wygaśnięcia przyjmuje się za zwyczaj 1, 2, 3, 6, 9 lub 12 miesięcy. W przypadku najważniejszych walut: funta, jena, marki i dolara – kwotuje się również marże dla okresów wykonania 4 lub 5 miesięcznych i innych. Jeśli kontrakt forward jest indywidualnie negocjowany wówczas możliwe jest ustalenie zupełnie innych tzw. niestandardowych, terminów wykonania. Część walut notowana jest jedynie na rynku natychmiastowym (spot). Warunki kontraktów forward są negocjowane na rynku pozagiełdowym (OTC) przez dealerów walutowych. Zakres dostępności walutowych kontraktów forward zależy od istnienia odpowiednich mechanizmów kontroli obrotu giełdowego, głębokości rynków alternatywnych oraz polityki pieniężnej danego kraju. Ze względu na różnice w regulacjach obowiązujących na poszczególnych rynkach krajowych, rynkiem odniesienia przy wycenie kontraktów forward (czyli ustaleniu kursu danej waluty) jest zwykle rynek eurowalutowy. Walutowe rynki forward – podobnie jak wautowe rynki natychmiastowe – są płynne i efektywne, a ich uczestnicy dysponują doświadczeniem. Zachowanie takich rynków jest w dużej mierze regulowane kontraktami prawnymi i zależy od wykonalności tych kontraktów. Na rysunku przedstawiono strukturę walutowego kontraktu forward z punktu widzenia strony (A) która zgodziła się kupić marki niemieckie w przyszłości. W terminie wygaśnięcia T musi ona zapłacić określoną w chwili umowy kwotę dolarów y, w zamian za co otrzyma również określoną kwotę marek x. Na rysunku b pokazano że ten kontrakt może być zareplikowany parę obligacji zero kuponowych. W momencie zawierania umowy strona A pożycza od kogoś (sprzedaje obligacje) p0 dolarów i jednocześnie pożycza komuś (kupuje obligacje) równoważną kwotę marek q0. Znając kurs wymiany G0 na rynku gotówkowym w chwili 0 można zapisać równość q0 DEM = p0 USD * G0. w terminie wygaśnięcia (chwila T) strona A będzie musiała zapłacić pT = P0 * (1+R$) dolarów r$ - amerykańska stopa procentowa dla okresu (0-T) Ponieważ z kontraktami forward wiąże się ryzyko kredytowe, kontrakty te są tworzone aby minimalizować to ryzyko; w ten sposób kontrakty walutowe stają się podobne do umów lub linii kredytowych. Warunki kontraktu określają obowiązek dokonania płatności w terminie wykonania kontraktu i stanowią że nie wywiązanie się z tego obowiązku jest równoznaczne z niespłaceniem pożyczki. Gdy kontrahenci uzgodnią już cenę forward, która będzie obowiązywała przy wymianie walut w przyszłości, kolejnym etapem jest ustalenie pozostałych warunków kontraktu, czyli kwot w obu walutach, które zostaną wymienione, jak również daty i miejsca dokonania transakcji. Jeśli kontrakt ma być rozliczany w gotówce, to stanowi on również, że kursem natychmiastowym w terminie wykonania jest średnia różnicy pomiędzy kursami kupna i sprzedaży, kontowanymi przez dany bank na rynku kupna i sprzedaży dla walut kontraktu w ustalonym przez strony miejscu (zwykle Nowy Jork, Londyn, lub Tokio) i o ustalonej godzinie (zazwyczaj 11.00 czasu lokalnego).