Kontrakt forward

Kontrakt forward jest kontraktem zawartym między dwiema stronami na dostawę (lub zakup) konkretnych aktywów w przyszłości po cenie ustalonej w momencie zawarcia kontraktu. Warunki kontraktu, jak czas dostawy, dokładne cechy aktywów czy też miejsce dostawy są negocjowane przez strony, dzięki czemu każdy kontrakt może być dostosowany di ich wymagań. Aktywami w kontrakcie forward mogą być zarówno aktywa realne, jak złoto czy pszenica, jak również aktywa finansowe. Ponieważ warunki kontraktu są dostosowane do konkretnych wymagań inwestorów, na kontrakty forward w zasadzie nie ma rynku wtórnego. Obie strony kontraktu ponoszą więc ryzyko związane z fluktuacją cen i na ogół uczestniczą w kontrakcie do czasu jego realizacji. Załóżmy, że klient chce kupić książkę, której nakład wyczerpał się, jednak nowo wydrukowana partia pojawi się w drukarni za 1 miesiąc. Nie jest znana nowa cena, jednak księgarz zgodził się, że sprzeda ją klientowi za 10. Jeżeli strony zgodzą się co do warunków tego kontraktu, klient za miesiąc kupi książkę za 10, a sprzedawca mu ją dostarczy. Nie wiadomo, która ze stron zyska, która zaś straci na kontrakcie. Jeżeli za miesiąc cena książki wyniesie 15, straci księgarz ( jego strata wyniesie 5 ), który będzie ją musiał sprzedać za 10. Jeżeli jednak cena książki wyniesie 8, straci klient, który zapłaci o 2 drożej. W przeciwieństwie do kontraktu opcyjnego, w którego przypadku jedna ze stron kontraktu może zrezygnować z jego realizacji, w przypadku kontraktu forward strony są zobligowane do jego realizacji niezależnie od tego, czy jest on korzystny. Pomimo wymienionej niedogodności, kontrakt typu forward zmniejsza niepewność obydwu stron. Klient wie, iż niezależnie od ceny rynkowej kupi on książkę za 10, księgarz zaś wie z kolei, że sprzeda ją za tę cenę. Ewentualna strata (zysk) na zmianie wartości książki zostanie wyrównana zyskiem (stratą) na kontrakcie forward. Kontrakty forward są więc często stosowane w życiu codziennym, chociaż ich uczestnicy nie muszą sobie zdawać z tego sprawy. Istota kontraktu forward na rynkach finansowych jest identyczna, a przedmiotem takiego kontraktu mogą być akcje, obligacje, waluty lub inne aktywa finansowe. W warunkach polskich kontrakty forward stosowane są w szczególności przez banki na stopę procentową oraz waluty. Kontrakt forward na stopę procentową polega na tym, że klient uzgadnia z bankiem, że w przyszłości zaciągnie pożyczkę lub złoży w banku depozyt, np. na 100 000 zł, przy stopie procentowej ustalonej w momencie zawierania kontraktu. W dniu rozliczenia, jeżeli stopa procentowa jest różna od uwzględnionej w kontrakcie, jedna ze stron wypłaca drugiej kwotę, która powoduje, że zaciągając pożyczkę lub składając depozyt po obowiązującej w dniu rozliczenia stopie, zawierający kontrakt klient faktycznie zapłaci lub uzyska odsetki w takiej wysokości, jak gdyby stopa procentowa była równa stopie uzgodnionej w kontrakcie forward. Z kolei kontrakty forward na waluty polegają na tym, iżklient uzgadnia z bankiem, że w przyszłości zakupi waluty po kursie ustalonym w momencie zawierania kontraktu.