Temat: Kazimierz Wierzyński - arbiter elegantiarum liryki międzywojennej. Określenie arbiter elegantiarum wprowadził po raz pierwszy H. Sienkiewicz w "Quo vadis". Poezję Wierzyńskiego charakteryzuje odrzucenie klasycznych rygorów, retoryczne wysławianie. Poeta nadawał swym wierszom formę intymnej rozmowy, zwierzenia, medytacji, sięgał do poetyki swobodnych skojarzeń, kontrastowych zestawień. Wykorzystywał wreszcie intonację i składnię polszczyzny potocznej, kojarząc ją z układami wersyfikacyjnymi wolnymi i różnorodnymi. Poezja Wierzyńskiego posiada wręcz biżuteryjne wykończenie szczegółów, doskonałą prezyzję warsztatową. Dlatego właśnie zwano go Petroniuszem polskiej poezji, poetą-jubilerem lub właśnie arbitrem elegantiarum. Kunsztowność tej poezji widać na przykładzie "Tryptyku", składającego się z części: "Dzieci w parku", "Dzieci w makach" i "Dzieci się kąpią". Wiersze te wyrażają pełny zachwyt nad życiem (witalizm). Dziecko jest bowiem wyrazistym symbolem życia. Tematem opisu "Tryptyku" są niewinne, bezpretensjonalnie bawiące się dzieci. Wiersz ten napisany jest przy użyciu wiersza sylabotonicznego, jedenastozgłoskowca (5 plus 6). Konstrukcja oparta jest na powtórzeniach nie tylko rymów, ale całych wersów. Wierzyński stosuje tu także konstrukcje myślowe, oparte na bardzo luźnych skojarzeniach: "Dwie jasne plamy w powietrza szafirze...", "Dwa białe życia w opiekuńczym blasku". W drugiej części tryptyku mówi się o dzieciach jak o maleńkich duszach wśród maków, a w ostatnim o dwóch żywych obłokach. "Tryptyk" zawiera wszystko to, co może kojarzyć się z dzieciństwem, zarówno pod względem kolorystyki, jak i doboru metafor. Kolejnym przykładem kunsztowności poezji Wierzyńskiego jest wiersz "Skok o tyczce" - pierwsza i jedyna próba uchwycenia motywu sportu w poezji. Jest to refleksja na temat wyczynu sportowego (niepowstrzymanego pędu w zwyż do pokonywania barier możliwości), połączona z głęboką analizą techniki skoku: momentu pozornego zatrzymania, wysiłku zamkniętego w nieuchwytnym ułamku sekundy. Precyzyjność tego opisu nie tłumi poetyczności tej sceny. Wierzyński stosuje tu technikę obrazowania zapożyczoną z filmu, dokonuje bowiem zatrzymania kadru.
Kazimierz Wierzyński jako arbiter elegantiarum
Temat: Kazimierz Wierzyński - arbiter elegantiarum liryki międzywojennej. Określenie arbiter elegantiarum wprowadził po raz pierwszy H. Sienkiewicz w "Quo vadis". Poezję Wierzyńskiego charakteryzuje odrzucenie klasycznych rygorów, retoryczne wysławianie. Poeta nadawał swym wierszom formę intymnej rozmowy, zwierzenia, medytacji, sięgał do poetyki swobodnych skojarzeń, kontrastowych zestawień. Wykorzystywał wreszcie intonację i składnię polszczyzny potocznej, kojarząc ją z układami wersyfikacyjnymi wolnymi i różnorodnymi. Poezja Wierzyńskiego posiada wręcz biżuteryjne wykończenie szczegółów, doskonałą prezyzję warsztatową. Dlatego właśnie zwano go Petroniuszem polskiej poezji, poetą-jubilerem lub właśnie arbitrem elegantiarum. Kunsztowność tej poezji widać na przykładzie "Tryptyku", składającego się z części: "Dzieci w parku", "Dzieci w makach" i "Dzieci się kąpią". Wiersze te wyrażają pełny zachwyt nad życiem (witalizm). Dziecko jest bowiem wyrazistym symbolem życia. Tematem opisu "Tryptyku" są niewinne, bezpretensjonalnie bawiące się dzieci. Wiersz ten napisany jest przy użyciu wiersza sylabotonicznego, jedenastozgłoskowca (5 plus 6). Konstrukcja oparta jest na powtórzeniach nie tylko rymów, ale całych wersów. Wierzyński stosuje tu także konstrukcje myślowe, oparte na bardzo luźnych skojarzeniach: "Dwie jasne plamy w powietrza szafirze...", "Dwa białe życia w opiekuńczym blasku". W drugiej części tryptyku mówi się o dzieciach jak o maleńkich duszach wśród maków, a w ostatnim o dwóch żywych obłokach. "Tryptyk" zawiera wszystko to, co może kojarzyć się z dzieciństwem, zarówno pod względem kolorystyki, jak i doboru metafor. Kolejnym przykładem kunsztowności poezji Wierzyńskiego jest wiersz "Skok o tyczce" - pierwsza i jedyna próba uchwycenia motywu sportu w poezji. Jest to refleksja na temat wyczynu sportowego (niepowstrzymanego pędu w zwyż do pokonywania barier możliwości), połączona z głęboką analizą techniki skoku: momentu pozornego zatrzymania, wysiłku zamkniętego w nieuchwytnym ułamku sekundy. Precyzyjność tego opisu nie tłumi poetyczności tej sceny. Wierzyński stosuje tu technikę obrazowania zapożyczoną z filmu, dokonuje bowiem zatrzymania kadru.
Materiały
Analiza portfolio rynku
ANALIZA PORTFOLIO W WERSJI BCG To narzędzie pozwalające określić w układzie dwóch kryteriów: udział w rynku i dynamika sprzedaży pozycje produktów tworzących program asortymentowy przedsiębiorstwa. Umożliwia kierownictwu wielkich przedsiębiorstw alokację zasobów finansowych miedzy różne linie produktów, w sposób gwarantującą długotrwałą zyskowno...
Naturalistyczny obraz pracy Gibałów w "Zmierzchu"
Naturalistyczny obraz pracy Gibałów
Przedstawiając warunki życia bezrolnego chłopa, Żeromski stosuje naturalistyczny opis jego postaci i pracy, którą wykonuje wraz z żoną. Wydobywanie torfu jest batalią o biologiczne przetrwanie, o zażeg¬nanie widma głodu. Podobnie w przyrodzie, tak i tu, walka ta jest bezwzględna. Wbrew własnym siłom...
Władza, panowanie i wpływ - definicja
Władza, panowanie, wpływ
Władza
wg Webera to stosunek, który implikuje użycie przymusu albo zagrożenie przymusem, takie że uzyskujemy posłuszeństwo.
– pozwolenie pewnej grupy dla pewnego rozkazu
– prawdopodobieństwo skłonienia grupy do postępowania wg naszej woli, wbrew wszelkiemu oporowi,
Weber odróżnia władzę od dyscypliny,...
Cechy i kontynuacje eposu
Epos i jego kontynuacje
Epos (słowo, opowieść). Jeden z głównych gatunków epiki, podstawowy i dominujący aż do powstania powieści. Obejmuje zazwyczaj utwory wierszowane, rozbudowane, ukazujące dzieje bohaterów (herosów, legendarnych, historycznych) na szerokim tle ważnej przełomowej chwili dla danej społeczności. Źródłem eposu były mity,...
XV- wieczne wiersze polskie
- przerabiane w szkole wiersze, które można zaliczyć do tego działu, są właściwie tylko trzy, z czego właściwie tylko jeden ściśle odnosi się do obyczajowości; Przecław Słota \"O zachowaniu się przy stole\" jest poradnikiem towarzyskim, pouczającym o zachowaniu się podczas jedzenia, gdyż pewnie obyczaje rycerskie w Polsce pozostawiały wiele ...
Pejzaże arkadyjskie
Pejzaże arkadyjskie
Naturalna tęsknota człowieka za beztroskim i szczęśliwym życiem ma długą tradycję. Już w czasach starożytnych istniała pamięć o mitycznym \"złotym wieku\" i utraconych na zawsze krainach szczęścia, gdzie człowiek beztroski i niewinny istniał harmonijnie zespolony z naturą. Taką szczęśliwą krainę nazywano Arkadią.
Prawdzi...
Klasyfikacja produktów konsumpcyjnych
Klasyfikacja produktów konsumpcyjnych
Produkty konsumpcyjne można klasyfikować na podstawie kryteriów:
- materialności i sposobu konsumpcji,
- zachowań konsumentów w procesie zachowań.
Wykorzystując pierwszy z powyższy kryteriów dzielimy produkty konsumpcyjne na:
dobra nietrwałe, czyli artykuły żywnościowe i nieżywnościowe zużywane w ...
Zagłada w wierszach Czechowicza i Miłosza
Przeczucie zagłady w wierszach J. Czechowicza i Cz. Miłosza
“Na wsi\" J. Czechowicz - w wierszu ukazana jest wizja bezpiecznej wsi, przedstawiane są powszednie czynności. Świat tej wsi może czuć się bezpiecznie. Podmiot liryczny jednak ma przeczucie zagrożenia i dlatego ucieka się do wspaniałych wizji. Opis wsi jest ucieczką, a okres ten ...