Katastroficzne wizje w utworach XX wieku



"Przedwiośnie" Stefana Żeromskiego - Katastroficzny obraz rewolucji, której autor był zdecydowanie przeciwny. Zarzucał jej grabieże i mordy, niszczenie wszelkich wartości. Uważał, że rewolucja nie tworzy, ale wyłącznie niszczy. Szczególnie obawiał się rewolucji ze wschodu, bał się zagrożenia, jakie komunistyczna Rosja niosła dla młodej niepodległej Polski. Wiersz "Pogrzeb Prezydenta Naruszewicza" - Utwór ma charakter bardzo emocjonalny, jest oskarżeniem zarówno morderców, jak również tych co do zbrodni popychali: "Krzyż mieliście na piersi, a brauning w kieszeni. Z bogiem byli w sojuszu, a z mordercą w pakcie". Poeta buntuje się przeciw wszelkim gwałtom, morderstwom, anarchizacji życia w młodym państwie polskim. "Szewcy" Ignacego Witkiewicza. Autor był przekonany, że świat ogarnia wielki kryzys, w czasie którego zanikają podstawowe wartości decydujące o postępie i rozwoju rodzaju ludzkiego: religia, filozofia i sztuka. Rewolucje, przed którymi przestrzega, przyśpieszają ten proces, pociągają za sobą tylko mord i okrucieństwa. Ma przeświadczenie, że ludzie którzy zdobyli władzę, niezależnie od głoszonych programów i deklaracji, staną się wkrótce tacy sami jak ci, którym tę władzę wcześniej odebrali. Każdy władca musi się więc stać tyranem i ciemiężycielem narodu, nad którym sprawuje władzę. "Młodość" Broniewskiego w którym to wierszu przedstawiona jest historia żołnierskich losów poety z czasów walk legionów na Wołyniu. Wojna pokazana jest w nim jako budzący grozę i przerażenie koszmar. Niespokojny, urywany tok wypowiedzi obrazuje strach i rozpacz żołnierza, który bez przerwy styka się ze śmiercią, którego najbliżsi towarzysze walki umierają na rękach, który nie wie, czy przeżyje do końca dnia. "Mistrz i Małgorzata" Michała Bułhakowa obraz systemu totalitarnego, który jest takim złem, że sam Szatan wraz ze swoją świtą wręcz zmuszony jest do czynienia dobra. kraj ogarnięty terrorem NKWD: ludzie znikają, są zabijani, wsadzani do więzień lub zakładów psychiatrycznych, wywożeni na Sybir. Zabiegi tajnej milicji powodują zerwanie więzi międzyludzkich, totalne upodlenie, ludzie boją się i donoszą na siebie nawzajem. Nawet diabłom nie udaje się pokonać systemu, a jedynie nim zachwiać. "Mitologia" Leopolda Staffa, który to wiersz jest wyrazem całkowitego przygnębienia po klęsce poniesionej we wrześniu 1939r. Wszystko zdaje się umierać, świat ogarnięty jest śmiertelną chorobą, nawet natura nie radzi sobie z zaistniałą rzeczywistością ("konają pola, rodzą się tylko cmentarze"). Degradacji uległy wszelkie wartości, tradycje, kultura. Przygnębiający jest szczególnie ostatni obraz: Drogą wlecze się kulawy anioł, wlecze ciężkie taczki, w których znajdują się "wydarte z jego skrzydeł pióra". "Tak. Bóg opuścił ziemię" Leopolda Staffa prezentuje obraz zaiste apokaliptyczny. Na ziemię spadła klątwa gniewu bożego, "szaleje pożar, płynie krew". Ludzie mordują się, króluje gwałt i przemoc, człowiek określany jest jako ludzka bestia. Bóg, nie mogąc wytrzymać bólu jaki sprawili mu ludzie, zmarł. Jednak zakończenie wiersza jest zastanawiające, pojawia się oto zdanie "błogosławiona jest ta ziemia". To znaczy, że Staff zachowuje jeszcze jakąś nadzieję, wiarę w przyszły, lepszy i sprawiedliwszy świat.

Katastroficzne wizje w utworach XX wieku

Materiały

Katastroficzne wizje w utworach XX wieku \"Przedwiośnie\" Stefana Żeromskiego - Katastroficzny obraz rewolucji, której autor był zdecydowanie przeciwny. Zarzucał jej grabieże i mordy, niszczenie wszelkich wartości. Uważał, że rewolucja nie tworzy, ale wyłącznie niszczy. Szczególnie obawiał się rewolucji ze wschodu, bał się zagrożenia, jakie komunistyczna Rosja niosła dla młodej niepodl...

Sport w życiu społecznym Sport jest w Niemczech najbardziej lubianą formą spędzania wolnego czasu. Zamiłowanie do sportu wyraża się nie tylko poprzez oglądanie transmisji telewizyjnych, lecz przede wszystkim z przynależności do jednego z ponad 86 tys klubów sportowych, będących członkami zrzeszenia „Niemieckiego Związku Sportowego” (DSB), który składa...

Literackie obrazy okrucieństwa wojny w literaturze dawnej i współczesnej 66. Literackie obrazy okrucieństwa wojny w literaturze dawnej i współczesnej. Z obrazami wojny możemy się spotkać w wielu utworach literackich różnych epok, od starożytności aż po czasy współczesne. Związane jest to z tym, że wojny toczyły się od najdawniejszych czasów, zaś literatura była jak gdyby „zwierciadłem” rzeczywistości...

Wielka improwizacja - krótka analiza Prowidencjalizm - przekonanie , iż historia jest wyłącznie wynikiem wyroków boskich , a nie sferą ludzkiego działania . Bez względu na poczynania człowieka , na jego plany i precyzję ich wykonania - finał danego wydarzenia musi być zgodny z wolą Boga . Pogląd taki prezentuje w \"Nie-Boskiej komedii\" Zygmunt Krasiński . Ukazuje wizję abstrakcyjn...

Obraz męczeństwa narodu w III cz. "Dziadów" 49. Obrazy martyrologii narodowej w III części \"Dziadów\" A. Mickiewicza. III część \"Dziadów\" powstała po klęsce powstania listopadowego w Polsce (patrz opracowanie tematu nr 48). Sam autor w \"Przedmowie\" wyjaśnił, że: \"chciał tylko zachować narodowi wierną pamiątkę z historii litewskiej lat kilkunastu\". Dodał też: \"Kto zna dobrze ó...

Jaki jest człowiek współczesny ? Polacy na przestrzeni dziejów zawsze i w każdych okolicznościach przywiązywali ogromne znaczenie do historii. Była ona dla nas niczym matka-opiekunka, u której szukaliśmy pokrzepienia w chwilach trwogi, rzadziej mądrości w momentach przełomowych dla naszego kraju, zarówno na arenie międzynarodowej, jak i w sprawach wewnętrznych. Jednym z najisto...

Funkcjonowanie motywów ludowych w literaturze romantyzmu Sposoby funkcjonowania motywów ludowych w poezji romantycznej (omów na wybranych przykładach). Motywy ludowe stanowiły ważny element literatury romantycznej, a wiązało się to romantycznym poszukiwaniem prawd żywych, wypływających z natury, która przecież rządzi życiem człowieka; Najwięcej i jednocześnie najpiękniej korzysta z tema...

Analiza "Róża" Tadeusza Różewicza Róża Utwór z tomu Niepokój (1947) rozpoczyna stwierdzenie Róża to kwiat / albo imię umarłej dziewczyny. Tytuł jest homonimem, wnosi dwa znaczenia użytego w nim wyrazu. Obydwa są zupełnie różne, a nawet przeciwstawne. Kwiat kojarzy się z pełnią życia, bogactwem koloru, przepychem kształtu, tymczasem imię zmarłej wywołuje smutek, przygnębien...