Katastroficzna wymowa "Szewców"

Katastroficzna wymowa Szewców Mimo groteskowego ujęcia finał Szewców nie jest zabawny. Podob¬nie rzecz się ma z przebiegiem zdarzeń w poszczególnych aktach. Po¬bawiona indywidualnych rysów jednostka żyje w chaosie przewro¬tów społecznych – nieprzemyślanych akcji, które prowadzone są w sposób urągający ich randze, zaś efekty są odwrotne do zamierzo¬nych. Wir wypadków prowadzi do zniewolenia człowieka, podpo¬rządkowania go władzy ukazanej jako niemoralna, bezideowa, intere¬sowna klika. Postaci ulegają moralnemu zdziczeniu, stają się dziwolągami o wy¬olbrzymionych cechach negatywnych. Pierwszym zewnętrznym obja¬wem utraty zasad jest język przesycony wulgaryzmami. Od początku zwraca też uwagę nienaturalnie wyolbrzymiony erotyzm Iriny i Scurvego. Konsekwencją tego stanu rzeczy jest utrata idei i poczucie bez¬sensu życia. Zapowiedź idealnej przyszłości w świecie w pełni zauto¬matyzowanym brzmi jako ostrzeżenie przed jeszcze groźniejszą rze¬czywistością. Technokracja doprowadzi do zniszczenia indywidualności człowieka, wszelkiej twórczości. W perspektywie jest więc za¬głada ludzkości i kultury. Takim zagrożeniem jest masowa produkcja i tzw. kultura masowa. Postęp cywilizacyjny jest w tym ujęciu w isto¬cie regresem – niszczy bowiem szansę zbliżenia się do Tajemnicy Ist¬nienia.