Jak i gdzie powstała komedia?

Komedia powstała w starożytnej Grecji. Wyrosła z dwojakiego źródła: attyckiego - obrzędy dionizyjskie, w ramach których śpiewane były swawolne i satyryczne piosenki towarzyszące wesołym pochodom ku czci Dionizosa, doryckiego - mimy ludowe, improwizowane scenki rodzajowe lub mitologiczne. W V w. p.n.e. powstała komedia staroattycka mająca charakter satyry politycznej, łącząca elementy baśniowo-fantastyczne, groteskowe i parodystyczne z realistycznymi oraz z aluzyjnymi lub bezpośrednimi atakami na postacie i instytucje współczesnego życia publicznego. Jej kompozycja była epizodyczna a styl dosadnie realistyczny, nie cofający się przed wulgarnością Tu przede wszystkim Arystofanes (m.in. “Chmury”, “Ptaki”, “Żaby”). IV w. p.n.e. to okres rozwoju komedii średniej - wyeliminowała ona chór i porzuciła tematykę polityczną na rzecz realistyczno-humorystycznych obrazków z codziennego życia oraz trawestacji opowieści mitologicznych. IV - III w. p.n.e. - komedia nowa - uprawiana m.in. przez Menandra (m.in. “Sąd rozjemczy”), która stworzyła formy komedii psychologicznej i sytuacyjnej, związanej tematycznie z codziennym życiem różnych środowisk społecznych i wprowadziła rozwinięty zestaw typowych postaci komediowych. Pod jej wpływem rozwinęła się komedia rzymska, zwłaszcza fabulla palliata (głównie tłumaczenia i parafrazy komedii nowych). Tu Plaut, Terencjusz. Fabulla togata (rzymska komedia przedstawiająca życie rzemieślników) opierała się w znacznej mierze na motywach rodzimych, przejmując z komedii greckiej szereg schematów kompozycyjnych. Średniowiecze ukształtowało intermedium i farsę, gatunki ludowe. W XVI - XVII w. rozwijała się commedia dell’arte.