Interpretacja wiersza "Kryzys w branży szarlatanów" Gałczyńskiego

''Kryzys w branży szarlatanów'' Wiersz opisuje zachwalającego swoje towary kramarza handlującego dewocjonaliami. Handel jego nie przynosi mu zysków i zmusza go do głośnego zachwalania ''lalek do miłości'', ''maści od samotności'', ''Polikarpa kości'' itp. Poeta w trosce o drżącego z febry od rana prosi Najświętszą Pannę o wsparcie dla niego i jemu podobnych ''by nie pomarzli zimą jak wróble''. Warto zwrócić uwagę na orginalny remat wiersza. Rzadko bowiem poezja zajmuje się przykładem subkultury- folklorem podmiejskim i jego przedstawicielymi. Gałczyński wprawdzie nazywa ich szarlatanami, ale z treści wiersza wynika pozytywny stosunek do tego typu ludzi (prosi o łaskę dla nich). Poeta w utworze podnosi kulturę jarmarczną do rangi tematu poetyckiego, a nawet sakralizuje (wprowadza wątek religijny) ten prymityw, kulturę plebejską, brukową. Wiersz jest bardzo sprawny językowo o czym świadczą zwroty typu: ''Słoneczko z ruskich bylin'' lub ''Panowie, paniusie''. Doskonale oddaje prostacki, trywialny, pospolity język kuglarza. Większą jego część stanowi monolog handlującego. W utworze zauwarzyć możemy również znakomity chumor. Poeta ustami sprzedawcy mówi ''Bracia, siostry w Chrystusie'' drwiąc w ten sposób ze świętości i ukazując nadużywynie swojej pozycji przez kuglarza.