Interpretacja wiersza "Gmachy" Juliana Przybosia

Julian Przyboś „Gmachy" konstruktywizm - wyraz zachwytu nad konstrukcjami architek. „Poeta - wykrzyknik ulicy" - metafora odległych skojarzeń metafora musi być oryginalna i nowoczesna, nie zbanalizowane, utarte myśli zestawić dotąd nie zestawione pojęcia, odległe od siebie kiedyś opiewał, teraz wykrzykuje, słyszany w wielkomiejskim tłumie wygląd człowieka widzianego z daleka przypomina wykrzyknik nie budowle kradną powietrze, ale powietrze rozłupuje budowle (ulica) dwurząd bloków stanowi masę budynek - element statyczny, a tu twory dynamiczne (dynamizowane przez człowieczy trud) jest wznoszony, zmienia się jego wygląd, masa zatrzymana piętra znieruchomiałe, dachy przerwane w trakcie skłaniania się to nie jest martwa materia, bezduszny obiekt cywilizacji 3xM (miasto, masa, maszyna), pejzaż wielkomiejski nie przytłacza życie w warunkach miejskich wygodne, można nawet polubić to sprawa naszego stosunku do rzeczywistości miasto trzeba polubić takie, jakie jest, bo ma służyć ludziom jego wygląd - nieograniczone ludzkie możliwości kreowania przestrzeni i układania sobie życia