Interpretacja i symbolika "Krzak dzikiej róży w Ciemnych Smreczynach"

“Krzak dzikej róży w Ciemnych Smreczynach” Kasprowicz zrezygnował z opisu wsi i przeszedł do opisu górskiego. Prezentacja impresjonistyczna. Nagromadzenie się efektów dźwiękowych, kolorystycznych, dynamicznych. Gra świateł. Ukazano krajobraz w świetle słońca. Zmiana barw i odcieni. Cztery opisy jednego krajobrazu zmieniającego się pod wpływem czasu dnia. Dźwięk: jęki, wzdychania, krzyk burzy, świst świstaka, echo Zapach: zioła Wzrok: barwa, kształt Nastrój: zachwyt, zaduma nad wspaniałością natury, spokój, majestatyczność. Elementy limby próchniejącej i krzaku dzikiej róży Limba: zwalona przez burzę, była mocnym drzewem, a teraz jest próchniejąca, martwa Róża: chowa się pomiędzy skałami, przeczekała burzę, nadal żyje i jest piękna, chroni się, jest delikatna, szuka wsparcia by przeżyć. Różnice Limba Róża potężna wątła, subtela pruchniejąca piękna szpetna wspaniała wyniosła, dumna słaba, szuka wsparcia umierająca żywa Kontrasty, zastosowanie autonomii (różne elementy natury by zasugerować ich symbolikę). Limba to symbol przemijania, brzydoty, martwoty. Wielcy i pewni podczas burzy zostaną powaleni. Róża to symbol witalności, życia, piękna. Delikatni i giętcy mogą łatwiej przetrwać burzę. Róża obawia się burzy drży przed jej siłą, ale dąży do przetrwania. Widzi potężne drzewo, które nie podołało. Wszystko przemija, ale róża kurczowo trzyma się życia. Wiersz o niepokojach, obawach współczesnego człowieka w obliczu przemijania, zniszczenia, śmierci. Konieczność trwogi przed śmiercią. Obawy. Elementy symboliczne: precyzyjność animizajcja wieloznaczność symboli sytuacja ogólna