Ignacy Gałczyński - cechy i przykłady poezji

3.1.3 I. GAŁCZYŃSKI  cechą charakterystyczną jego poezji jest łączenie liryzmu, osobistej refleksji i baśniowości z humorem, groteską i satyrą  siebie, poeta przedstawia jako artystę-cygana, ale jednocześnie człowieka zwykłego, przeciętnego  motywy banalne, pospolite wzbogacał fantastyką i liryzmem  poruszając tematy społeczno-polityczne posługiwał się często satyrą i groteską  tematyka codzienności  twórczość swą traktował jako zabawę  język potoczny  regularny rym i rytm „Serwus, madonna”  tematem wiersza jest sztuka i artysta  czyniąc podmiotem lirycznym poetę, przedstawił swoją koncepcję artysty  poeta w wierszu stwierdza, ze nie dba o sławę  pisanie ksiąg i sławę pozostawia innym rezygnuje z tego co było ważne dla artystów od czasów Horacego (celem twórczości jest „Stawienie sobie pomnika trwalszego niż ze spiżu”)  przedstawia wizerunek artysty-cygana  wiersz adresowany jest do madonny, którą poeta określa jako matkę, kochankę i muzę  poeta zwraca się do niej „Serwus, madonna” - zderzając słowo: madonna, z potocznym: serwus  może to wskazywać na brak szacunku ale jest wyrazem silnego i bezpośredniego związku artysty z jego muzą oraz charakteryzuje samego artystę, który łączy w sobie sprzeczności: codzienną zwykłość i świętość sztuki „Kryzys w branży szarlatanów”  poeta sięga do częstych motywów swojej poezji: kultury jarmarcznej, podmiejskiego folkloru, piosenki ulicznej  przedstawia szarlatana sprzedawającego na pustym targu woskowe lalki  bezskutecznie usiłuje namówić przechodniów do kupienia od niego czegokolwiek  uważany jest za oszusta, ponieważ sprzedawane przez niego rzeczy są dziwne „lalki od miłości, maści od samotności i Polikarpa kość” - są to rzeczy fantastyczne, nierealne, które z jednej strony przypominają jarmarczną tandetę a z drugiej zaś jakąś dziwaczną własną twórczość  na tej podstawie szarlatana można uznać za jeden z wizerunków artysty  liryzm osiąga Gałczyński przez połączenie melancholii z humorem, zwykłości i banalności z fantastyką i modlitewnym tonem na końcu wiersza „Zima z wypisów szkolnych”  podmiot liryczny zwraca się do dziecka (zdrobnienia, kompozycja bajkowa), które jest uosobieniem naiwności  zima jest dobrodziejstwem administracji państwowej, a nie natury  szyderstwo z propagandy, która daje niedorzeczne informacje „Prośba o wyspy szczęśliwe”  są one pełne spokoju, harmonii, ucieczką przed rzeczywistością, kontaktem z naturą, oazą szczęścia, lekarstwem na zło „Farlandia”  dwie części tekstu kontrastują ze sobą  świat rzeczywisty: smutno, ciasno, duszno, troski  ucieczka przed smutkiem do kraju Farlandii (wymyślonego przez poetę) „O mej poezji”  poezja jest uspokojeniem, ukojeniem, ucieczką przed rzeczywistością  jest prosta, przepełniona uczuciami, pomaga mu dostrzec piękno w banalnych sprawach  codzienność to dla niego „proste dziwy” „Ulica towarowa”  charakterystyka proletariackiej dzielnicy  podmiot liryczny próbuje odnaleźć elementy piękna takie jak muzyka, poezja  ulica zdominowana jest przez kino i elektrownię (zakład pracy)  oczekują od ulicy czegoś więcej niż ona może im dać  rozrywką tych ludzi jest alkohol, kino, chodzenie po ulicy