Główni bohaterowie "Dżumy" - charakterystyka

Bernard Rieux człowiek sam śmiertelny może bronić życia innych bezsilność bynajmniej nie warunkuje bezradności i bierności z wyglądu na wskroś wielkomiejski nie opuszczają go troski zwykłego człowieka (chora żona) ambitny i przeszkody wcale mu nie przeszkadzają zawód traktuje jak misję, stara się być tam, gdzie potrzebny niewiara w Boga powoduje u niego konieczność walki ze śmiercią przekonany: własny los brać w swoje ręce krewni nie chcieli rozstać się z chorymi, woleli razem umrzeć więc teraz nie lekarzem lecz egzekutorem ludźmi powoduje strach biorący się z niewiedzy, działają irracjonalnie potrzebuje wsparcia, bezsilność ujawnia się jako zmęczenie człowiek musi chcieć zło dostrzegać Jean Tarrou uciekł z domu, bo sprawiedliwość oparta na zgodzie na zło, przemoc śmierć największym złem, nie może być na niej zbudowany ład kara śmierci = najnikczemniejsze z morderstw organizuje ochotnicze oddziały sanitarne oddaje się w pełni walce z dżumą, bo ma poczucie wspólnoty, więzi w ten sposób spłaca dług ciąży na nim poczucie winy za to, co zrobił jego ojciec pełnia człowieczeństwa - umiejętność bezinteresownej pomocy drugiemu Rambert wyróżniał się - ubierał się na sportowo ujawnia się egoizm - nie myśli o innych, chce uciec nad wszystko przedkłada miłość każdy człowiek musi znaleźć sobie motywację, powód, dla którego wyzwoli swoje pokłady energii uważa, że człowiek sam powinien decydować, gdzie się znajduje, co robi złem jesteśmy zarażeni wszyscy nikt nie może poświadczyć, że ktoś nie jest zarażony złem wywnioskował, że jego sytuacja wcale nie jest specyficzna żyje cały czas ze świadomością człowieka wolnego cały czas szuka możliwości wyjazdu nie wierzy w Boga, podporą, celem życia miłość człowiek musi mieć jakiś konkretny cel, do którego zmierza wiara w Boga osłabia lęk egzystencjalny pozwala mieć nadzieję na życie po śmierci przyłącza się, bo inaczej wyrzuty sumienia, nie mógłby jej kochać nie jest relatywistą (Ziembiewicz jest) zrozumiał, że liczy się szczęście ogółu i nie może myśleć tylko o sobie szczęście ogółu = szczęście wszystkich jednostek nie mógłby być szczęśliwy ze świadomością, że pozostawił taki bezmiar nieszczęścia miejsce człowieka między ludźmi bez nich nie da się normalnie funkcjonować kiedy człowiek znajdzie się w nowym środowisku czuje się obco i jest izolowany przez otoczenie Cottard jego postawa nabyta, nie od razu człowiek rodzi się zły