Główne orientacje metodologiczne - socjologia

Orientacja scjentystyczna – którą reprezentuje przede wszystkim neopozytywizm – kierunek teoretyczno – metodologiczny nawiązujący do poglądów Comte’a. Podobną koncepcję socjologii prezentuje behawioryzm – orientacja ta dała o sobie znać przede wszystkim w psychologii głosząc, że przedmiotem badań psychologicznych może być tylko dostrzegalne zachowanie człowieka. Orientacja humanistyczna – wśród kierunków zaliczanych do tej orientacji szczególne miejsce funkcjonalizm – rozpatruje społeczeństwo jako system powiązanych ze sobą i wzajemnie uzupełniających się części składowych. Jego najwybitniejsi przedstawiciele to Merton i Parsons. Orientacje instytucjonalne: - teoria konfliktu – wspólnym założeniem tych teorii jest twierdzenie, że konflikt stanowi wspólną cechę społeczeństwa, a w pewnych warunkach spełnia w nim pozytywną funkcję - interakcjonizm symboliczny – opiera się na założeniu, że podstawowym procesem społecznym jest komunikowanie się ludzi między sobą, który odbywa się za pomocą symboli czy słów - teoria marksistowska – teoria ta przechodziła od czasów swego powstania rozmaite koleje losów, była początkowo raczej kierunkiem filozofii społecznej, który koncentrował się na teoretycznej analizie wielkich struktur społecznych, problematyki rozwoju społecznego i rozmaitych aspektów polityki, osadzając ją mocno w kontekście historycznym