Głos w sprawie Wertera



" Mój głos w sprawie Wertera jako postaci " " Takiej miłości każdy młodzian czeka, tak być kochana chce każda dziewczyna; czemuż w najświętszym z popędów człowieka tkwi straszliwego cierpienia przyczyna? " Takie motto Goethe przypisał swej powieści, sugerując wyraźnie, iż miłości nieustannie towarzyszy cierpienie, które pociąga za sobą różne konsekwencje. Romantycy pojmowali uczucie jako związek dusz, kochanków zaś jako dwie połowy jednej istoty. Miłość Wertera do Lotty rozwijała się na płaszczyźnie duchowej - uwielbiał jej oczy, spojrzenie, kochał jej sentymentalne usposobienie, wrażliwość, niewinność. Werter marzy o ciągłym przebywaniu z ukochaną, o delektowaniu się jej widokiem, dźwiękiem głosu, pragnie wspólnych spacerów, zwierzeń. Niewyobrażalnym szczęściem jest dla niego dotyk dłoni, głębokie spojrzenie jej czarnych oczu. Rozpamiętywanie rozbudza jego wyobraźnię, idealizuje Lottę i sytuację, w jakiej się znalazł. Młodzieniec ma świadomość, iż obiekt jego westchnień i marzeń jest nieosiągalny, że Lotta jest zaręczona z Albertem, jednak dobrowolnie przedłuża niezręczną sytuację. W czasie nieobecności Alberta, Werter żyje swoimi wyobrażeniami, codziennie odwiedza ukochaną, choć wie, iż taki stan nie może trwać długo. Dramat bohatera wybucha w chwili przyjazdu narzeczonego Lotty. Młodzieniec musi się wycofać i zdaje sobie sprawę, że powinien zapomnieć o pięknej dziewczynie. Dopiero teraz uświadamia sobie, jak bardzo się zaangażował w niefortunny związek. Werter nie może przestać myśleć o Lottcie, każde miejsce przypomina mu spotkania z ukochaną. Ani krótka podróż, ani dłuższy wyjazd nie leczą jego ran - tęsknota powraca, gdyż Werter nie może żyć bez Lotty, która poślubiła właśnie Alberta. Bohater coraz bardziej brnie w cierpienie, wizyty w domu nowożeńców są dla niego torturą, jednak ciągle u nich przebywa, choć wie, że to tylko jeszcze bardziej go unieszczęśliwi. Myślę, że zbytnie zaangażowanie się Wertera oraz brak świadomości o realności swych zamiarów były powodem popadnięcia w stan apatii, depresji. Miłość była dla Wertera wytworem wyobraźni, dlatego zetknięcie się z okrutną rzeczywistością wywołało tak bolesne skutki. Bohater nie wytrzymał ich ogromnego natężenia, co doprowadziło do tragedii. Bezsilność wobec pragnienia wspólnych rozmów i spacerów oraz wyjątkowa wrażliwość wymogły na nim potrzebę samozagłady, unicestwienia samego siebie. Wydaje mi się, że Werter mógł na samym początku opanować swój popęd uczuć i wycofać się z nie mającego przyszłości związku. Alternatywą dla jego cierpienia mogła być nowa znajomość. Niekoniecznie musiałaby to być miłość od pierwszego wejrzenia, a tylko przyjaźń, która z czasem pozwoliłaby mu zapomnieć o Lottcie. Zdaję sobie jednak sprawę, że trudno jest z dnia na dzień wyzbyć się uczucia miłości, którym darzymy drogą nam osobę. Nie jest mi łatwo osądzić postać Wertera, gdyż jestem tylko obserwatorem jego przeżyć: to nie ja cierpię rozstanie z ukochaną; to nie ja skazany jestem na rozpacz do końca życia, które straciło sens. Stąd nie mogę jednoznacznie rozstrzygnąć, czy postępowanie Wertera było słuszne czy też nie. Możliwe, że podobnie zachowałbym się w takiej sytuacji, gdyż niejednokrotnie uczucia biorą górę nad rozumem, co skutkuje w irracjonalnym zachowaniu.

Głos w sprawie Wertera

Materiały

Analiza "Kot w pustym mieszkaniu " Kot w pustym mieszkaniu Wiersz (opublikowany w t. Koniec i początek, 1993) ukazuje stosu¬nek do śmierci kogoś bliskiego, kochanego z perspektywy opuszczo¬nego, smutnego i samotnego kota, który intuicyjnie, z wielką siłą od¬czuwa brak „swojego” człowieka. Zachowanie zwierzęcia świadczy o zagubieniu, poczuciu pustk...

Forma i tematyka nowelistyki pozytywistycznej Pierwsze formy epickie pojawiły się w starożytności i literaturze orientalnej. Nowożytne wzorce zaistniały u progu renesansu - „Decameron\" Giovanniego Boccacia i „Nowele przy-kładne\" Miguela Cervantesa. W połowie XIX w. wyodrębniły się dwie formy - nowela wła-ściwa i nowela-opowiadanie. Pierwsza to krótki utwór epicki, którego akc...

Legendy kreteńskie --------LEGENDY KRETENSKIE----------------------------------------------------------------------- Minos i Radamantys-synowie Europy,Minos panowal na Krecie,zas Radamantys zalozyl panstwo na wyspach Archipelagu Egejskiego i pod koniec zycia przeniosl sie do Beocji, gdzie ozenil sie z Alkmena,wdowa po Amfitrionie Pazyfae-zona Minosa,urodzila M...

Motyw wędrówki w utworach Omów literacką realizację motywu wędrówki. Powołaj się na właściwie dobrane utwory (weź pod uwagę również inne motywy np. Szatana, Boga, domu, rodziny, wesela, tańca itp.). MOTYW TAŃCA: Polonez - tango - walc - chocholi taniec 1. Adam Mickiewicz \"Pan Tadeusz\" - symbol pojednania, optymizmu, nadziei, przemijającej polski szlacheckiej. 2. Stan...

Charakterystyka tytułowego Świętoszka Świętoszek, tytułowy bohater komedii Moliera, to tajemniczy mężczyzna w średnim wieku. Ten oszust potrafił wpływać na psychikę ludzką. Udało mu się zafascynować swoją osobą Orgona, który przygarnął go do swego domu jak brata i miłował bardziej niż matkę, żonę czy dzieci. Również „osiodłana” przez Tartuffe’a matka Orgona, pani P...

Scjentyzm, ewolucjonizm, utylitaryzm - wyjaśnienie pojęć 1. Wyznaczniki światoglądu europejskiego (scjentyzm, ewolucjonizm, utylitaryzm). Pozytywizm wywodził się z nurtu filozoficznego oświecenia, który przeciwstawiał się metafizyce, a więc wwszelkim teoriom idealistycznym, nienaukowym, trudno przyswajalnym przez umysł ludzki, a budował wiedzę o świecie na badaniu faktów dostępnych rozumowi i sprawdz...

Problem odpowiedzialności moralnej w "Ludziach bezdomnych" i "Granicy" Problem odpowiedzialności moralnej w świetle dwóch powieści z różnych epok. Pierwszą z nich , traktującą o odpowiedzialności za los innych jest utwór \"Ludzie bezdomni\" modernistycznego wówczas pisarza, Stefana Żeromskiego. Bohaterowi, doktorowi Judymowi żyć przyszło w czasach głębokiego podziału społeczeństwa pod względem finansowo - społecz...

Humaniści Europy - renesans Erazm z Rotterdamu (Niderlandy) - myśliciel, polityk, religioznawca, publicysta (cynik - liczne satyry). Korespondował z Zygmuntem Starym i Kanclerzem Łaskim. Głosił tolerancję religijną w duchu irenizmu. Był autorem satyrycznego dzieła pt. \"Pochwała Głupoty\" z 1520 r. Michał Montaigne (Francja) - pisarz, moralista, autor 3-tomowego dzieła ...