Geneza i funkcjonowanie mitu arkadyjskiego

Geneza i funkcjonowanie mitu arkadyjskiego. ARKADIA - kraina na Poloponezie, która dzięki pięknu przyrody była określana w poezji antycznej jako kraj szczęśliwości, raj ziemski; trudnodostępna; na jej obszarza kwitło życie beztroskie i prymitywne; Owidusz "Przemiany" Przedstawia nam cztery mityczne wieki z początku świata aż do założenia Rzymu. WIEK ZŁOTY - był to najdoskonalszy wiek w dziejach ludzkości. Była to typowa Arkadia - ziemski raj. Nie znano wtedy zła. Nawet prawa nikt nie przestrzegał, gdyż jego w ogóle nie było. Ludzie nie musieli pracować, gdyż ziemia wydawała sama obfite plony. Ludzie jedynie zbierali owoce tych plonów. Horacy "Pieśni" Świat poetycki Horacego pełen był słońca, pogody, mądrej refleksji i spokoju - poetyckiej Arkadii. Kochanowski "Pieśń Panny XII" Utwór nosi cechy sielanki. Idealizuje wieś, ukazuje ją jako krainę szczęścia, spokoju, wychwala zalety życia wiejskiego. Wprowadzenie motywów mitologicznych bożków leśnych podkreśla charakter wsi, która od czasów antycznych niewiele się zmieniła, to znaczy nadal jest krainą ciszy, spokoju i szczęścia. W obrazowaniu renesansowej wsi Kochanowski nawiązuje do mitu arkadyjskiego. Według niego, człowiek żyjący na wsi jest szczęśliwy i pobożny, spokojny, uczciwy, bezpieczny, związany mocno z naturą, co podkreślają wykonywane przez niego czynności. Natomiast ludzie żyjący poza wsią narażeni są na wiele niebezpieczeństw oraz silniej odczuwają konieczność umierania, nie zawsze żyją uczciwie, popełniają zbrodnie. Drugi opis stworzenia człowieka (Rodz. 2 5-25) Raj - ogród, Eden, oaza, zieleń i woda były uosobieniem szczęścia i spokoju. Ogród ten był zarazem mieszkaniem Stwórcy, miejscem szczególnej jego obecności. Do tego ogrodu wprowadził Bóg człowieka, istotę rozumną i wolną, aby żył w nim szczęśliwie, dając mu pewne normy postępowania. Człowiek prowadził w biblijnym raju szczęśliwe życie. Pozbawiony był wszelkich chorób, nieszczęść które zaczęły się dopiero po zerwaniu owocu z drzewa poznania dobra i zła. Adam Mickiewicz "Pan Tadeusz" Soplicowo, symbolem mitycznej arkadii : • opis dworu Soplicowskiego; • sprawy gospodarstwa, prace rolne, karmienie drobiu; • opis posiłków będących najważniejszymi wydarzeniami społecznymi tamtych lat (śniadania, obiady, wieczerze, uczty staropolskie); • zwyczaje towarzyskie, porządek usadzania gości za stołem na wyznaczonych miejscach według wieku i urzędu; • przechadzki, ścisłe przestrzeganie kolejności osób; zabawy, zaloty, zaręczyny, dobór par do poloneza; • narady, spotkania towarzyskie, grzybobranie, polowanie, kłótnie myśliwskie; Eliza Orzeszkowa "Nad Niemnem" Korczyn - miejscem występowania dwóch typów arystokracji: pasożytniczej oraz pozytywnej. Barwne opisy Korczyna oraz otaczających go pól mają znaczenie sielankowości życia wiejskiego. Praca na gospodarstwie jest czymś miłym i pożytecznym dla takich osób jak:Benedykt i Witold. Stanowi ona dla nich poczucie bezpieczeństwa finansowego, jak również duchowego Nie pragną oni żadnej innej pracy niż tej na polach (otrzymanie przez Benedykta oferty pracy gdzieś w Rosji). Jednak dla tej pierwszej grupy arystokratów takich jak min.: Teofil Różyc, Zygmunt Korczyński, Bolesław Kirło, Korczyn jest jedynie kolejnym dworem, na którym odbywają się zabawy, koncerty, spacery, spotkania towarzyskie, uczty. Nie przywiązują oni żadnej wagi do ziemi rodzinnej.