Fundusze banku, kapitał własny



Kapitały (fundusze) własne banku – wielkość, struktura, znaczenie dla banku Kapitał własny to wyrażone w pieniądzu fundusze własne podmiotu gospodarczego, będące odpowiednikiem majątku stanowiącego jego własność. Jednym z podstawowych wymogów stawianych założycielom banku jest zgromadzenie kapitału, którego wielkość powinna być dostosowana do rozmiarów i zakresu prowadzonej działalności. Minimalna kwota kapitału założycielskiego nie może wynosić mniej niż równowartość w złotych 5 mln ECU. Wielkość kapitału własnego określa jego pozycję na rynku, w wielu przypadkach decyduje o wiarygodności finansowej. Większe zasoby finansowe umożliwiają zwiększenie zaangażowania finansowego banku w operacje aktywne. Wysoki kapitał umożliwia także pokrycie ewentualnych strat bez zachwiania podstaw egzystencji banku. W zależności od formy prawnej banku, kapitałem własnym banku są: • w banku państwowym – fundusz statutowy, rezerwowy i zapasowy, • w banku w formie spółki akcyjnej – kapitał akcyjny oraz wszelkiego rodzaju fundusze rezerwowe i zapasowe, • w bankach spółdzielczych – fundusz udziałowy, zasobowy i rezerwowy i inne fundusze zaliczone przez Prezesa NBP do funduszy własnych. Niezależnie od formy własności kapitały własne banków dzieli się na cztery kategorie: 1. Fundusze (kapitały) własne podstawowe – kategoria I • Kapitał podstawowy, • Kapitał zapasowy, • Kapitały rezerwowe, • Fundusz majątku trwałego, • Niepodzielony zysk z roku ubiegłego. 2. Fundusze (kapitały) uzupełniające – kategoria II • Fundusz ryzyka, • Fundusz środków trwałych, • Fundusz postępu technicznego, • Fundusz inwestycyjny, • Fundusz dewizowy. 3. Zasoby stałe – kategoria III • Pożyczki partycypacyjne, • Zablokowane depozyty długoterminowe, kwalifikowane tylko za zgodą NBP 4. Inne składniki funduszy własnych – kategoria IV Najistotniejszą grupę funduszy własnych stanowi grupa 1, gdyż stanowi ona do 50% możliwości angażowania się banku w działalność inwestycyjną na rynku kapitałowym. Fundusze stanowiące II kategorię nie mogą być większe od 100% funduszy własnych podstawowych. Zasoby stałe III kategorii nie mogą być większe niż połowa funduszy własnych podstawowych. Przy wyliczaniu współczynnika wypłacalności fundusze II kategorii i zasoby stałe III kategorii nie mogą być brane pod uwagę w wielkościach większych nuż wielkość funduszy własnych podstawowych. Suma funduszy własnych podstawowych oraz funduszy własnych II kategorii i zasobów stałych III kategorii daje fundusze własne brutto. Chcąc ustalić fundusze własne netto należy od funduszy własnych brutto odjąć brakujące rezerwy na kredyty nieregularnej, straty z poprzedniego i bieżącego okresu sprawozdawczego oraz udziały kapitałowe w podmiotach finansowych. Tak obliczone fundusze własne netto odnoszone są w stosunku do sumy aktywów rynkowych i pozycji pozabilansowych, będących iloczynem kwot aktywów i pozycji pozabilansowych oraz stopy procentowej reprezentującej tzw. wagi ryzyka. Banki usilnie starają się zwiększyć swoje fundusze własne. Jest to osiągane głównie: • Poprzez przeznaczenie znacznej części zysków netto na zwiększenie funduszy własnych, • Poprzez emisję akcji (w bankach akcyjnych) lub dotację (w bankach państwowych i komunalnych). Udział kapitału własnego w kształtowaniu się sumy bilansowej jest stosunkowo mały (do ok. 10%) , wynika z tego, że większość środków jakimi dysponują banki, pochodzi ze źródeł obcych. Mimo to spełnia wiele istotnych funkcji: 1. Funkcja założycielska: posiadanie kapitału jest warunkiem otrzymania zezwolenia przez odpowiednie władze na założenie banku. 2. Funkcja hamulca: działalność kredytowa banku jest uzależniona od wielkości kapitału (wielkość jednego kredytu, wskaźnik Cooka), 3. Funkcja finansowa: kapitał własny stanowi źródło finansowania środków trwałych (majątku banku), a także długoterminowych inwestycji, 4. Funkcja przejściowego wyrównania poniesionych strat i osiągniętego zysku, 5. Funkcja tworzenia zaufania do banku: prezentacja wielkości kapitału jako miary solidności banku

Fundusze banku, kapitał własny

Materiały

Charakterystyka inteligencji i chłopów w "Weselu" Inteligencja Niezdolni do czynu. Pomimo ataku chłopów na szlachtę, bawią się razem z nimi, chwilowo zapomnieli o tym wydarzeniu. Przeklinają przeszłość, ale nic nie robią. Żałują tego co było lecz nic nie robią by to zmienić. Uważają, że poprzez przeszłość są niewolnikami. Brak aktywności działania. Dziennikarz wspomina dzwon Zy...

Wolny handel - EFTA Dzięki liberalizacji handlu, uczestnicy mogą uzyskać wiele ekonomicznych korzyści. Nierozłącznie z korzyściami wiążą się koszty, które obciążają gospodarki w procesie dostosowania się do warunków wolnego handlu. W procesie otwierania się na zewnątrz może wystąpić nierówny rozkład korzyści i kosztów między partnerami o różnym poziomie rozwoju g...

Co to jest determinizm? Hipolit Taine Stworzył kierunek zwany DETERMINIZMEM - jakiekolwiek dzieło literatury jest zdeterminowane przez 3 czynniki dotyczące twórcy: rasa (czynniki psychiczne i biologiczne) środowisko (geograficzne, społeczne) chwila dziejowa (tradycja, przeszłość, teraźniejszość) Taine twierdził, że w ten sposób trzeba badać liter...

Krótka charakterystyka "Lamentu Świętokrzyskiego" 2. “LAMENT ŚWIĘTOKRZYSKI” (“Żale Matki Boskiej pod Krzyżem”) Utwór składa się z 20 zwrotek. Reprezentuje gatunek tzw. skargi, żalu Matki Boskiej płaczącej pod krzyżem Chrystusa. Ukazuje losy swego Syna od momentu biczowania aż po przybicie go do krzyża. Cały czas współcierpi z nim. Prosi ludzi o użalenie się nad nią. Au...

Program ideowy romantyzmu Krótkim podsumowaniem romantyzmu może być jego program ideowo - artystyczny. Program ideowy romantyzmu europejskiego obejmuje: - umiłowanie wolności człowieka; każda jednostka ma prawo do swobody i niezależności (indywidualizm); - patriotyzm; hasła Rewolucji Francuskiej weszły do programu romantyków (Za naszą i waszą wolność), walka z prze...

Poczucie Nudy i Nienasycenia w "Szewcach" Poczucie Nudy i Nienasycenia Złożony w swej problematyce dramat Szewcy zwracał uwagę odbiorców przede wszystkim na przebieg i efekty kolejnych rewolu¬cji oraz groteskowość różnych elementów utworu. Profesor Stefan Szuman, psycholog, filozof i lekarz, przyjaciel Witkacego (właśnie je¬mu autor dedykował dramat), jako naczelne zagad...

Klasycyzm stanisławowski - wyjaśnienie Klasycyzm stanisławowski – trwał od 1765 roku (wstąpienie Poniatowskiego na tron) do roku 1780. Zasługi króla Stanisława Augusta Poniatowskiego dla kultury polskiej były ogromne. Swoim mecenatem obejmował nie tylko literatów, ale i malarzy, rzeźbiarzy, architektów. Sprowadził do Polski wybitnych artystów tej miary co Dominik Merlini, Marce...

Kierunki artystyczne w literaturze Młodej Polski 1. Naturalizm - kierunek odrzucający wszelki byt nadprzyrodzony, uznający prawa przyrody za jedyne, które rzeczywistością rządzą i tłumaczą ją. Naturaliści twierdzili że: -literatura powinna naśladować rzeczywistość, w sposób szczegółowy odtwarzać zaobserwowane fakty, dążyć do fotograficznej wierności; -nie ma tematów, które są zakazane dl...