Folwark zwierzęcy" - zmiana postawy elity rządzącej

Zmiana postawy elity rządzącej Napoleon okazał się przywódcą bezwzględnym, sięgnął po niepodzielną władzę metodą pozbycia się rywala siłą. Wprowadził nowe zasady podejmowania decyzji, zlikwidował wspólne (choć już tylko pozornie demokratyczne) metody zarządzania folwarkiem. Nie było już wieców, dyskusji, zaś plany na przyszłość i wszelkie ustale¬nia miał podejmować komitet świń pod osobistym przewodnictwem samego Napoleona. Kontakty ze zwierzętami miał utrzymywać w jego imieniu Squealer. Jego predyspozycje do wyjaśniania wszelkich wątpliwości były nie do zakwestionowania. Potrafił – zależnie od okoliczności – odpowiednio przedstawić każdą sprawę. Umiał znaleźć odpowiednie argumenty, by zaprzeczyć oczywistym racjom. Z wielkim namaszczeniem wychwalał potęgę umysłu i szlachetną postawę Napoleona, zaś jego zdanie potwierdzały groźnym powarkiwaniem wyćwiczone do ataku psy. W nowej sytuacji nikt nie mógł się sprzeciwić Jedynie słusznym poglądom”. Zwierzęta, zwłaszcza te bardziej inteligentne oraz pamiętające wcześniejsze ustalenia i zdarzenia, nie mogły uwierzyć własnym uszom i oczom, jednak wszelkie próby protestu nie miały żadnego sensu. Napoleon odpowiednio przygotował się do przejęcia i spra¬wowania władzy, by nikt mu nie zagrażał. Umacniał własną pozycję, wysuwając bzdurne oskarżenia i fabrykując fałszywe opinie o Snowballu. Rozwinęła się działalność szpiegowska, kwitła współpraca z dotychczasowymi wrogami – ludźmi, następowały oskarżenia, tortury i egzekucje prawdziwych oraz ewentualnych prze¬ciwników. Wzniosłe zasady Animalizmu, wypisane na ścianie stodoły w formie obowiązujących Siedmiu Przykazań, niepostrzeżenie zmie¬niają postać. Przy pomocy dopisanych słów udaje się dokonać manip¬ulacji treścią i uzyskiwać pożądane przez przywódcę sensy. Początkowe założenia, że wszystkie zwierzęta są równe, nie upodob¬niają się do człowieka, nie współpracują z nim, uległy stosownej modyfikacji. Okazało się, że wśród równych są równiejsi, zaś niek¬tórym (elitom rządzącym) przysługują coraz większe przywileje. Każdorazowo Squealer występujący w towarzystwie warczących psów potrafił sytuację odpowiednio zinterpretować, dbając przy tym, by podkreślić zasługi i poświęcenie przywódcy. Niesprawiedliwe i bezwzględne rządy Napoleona aż nadto przypominają model reprezentowany przez Stalina. Obowiązują również podobne zwroty i określenia, np. Towarzysz, Ojciec Wszystkich Zwierząt. Nowe rządy są lub muszą być akceptowane przez innych. Nie sposób przeciwstawić się, kiedy z byle powodu można zostać stra¬conym (takie były konsekwencje buntu kur), nie można też zmierzyć się z wyszkoloną w zabijaniu ochroną – sforą groźnych psów. Zastraszone, zniewolone na własnym terenie (w swoim kraju) zwierzęta (ludzie) zostały poddane swoistej obróbce ideowej. Propaganda uprawiana przez Squealera, wspomagana warczeniem psów i beczeniem owiec, przynosiła oczekiwane efekty. Zwierzęta ze strachu lub chwilowo uspokojone nie podejmowały żadnych działań przeciwko Napoleonowi. Niektóre rozumiały też bezskuteczność takich starań. Wśród nich byli jednak prawdziwi ideowcy, gotowi „dla sprawy” poświęcić własne zdrowie i życie, np. Boxer. Tym bardziej drastyczne wydawało się pozostałym, że sprzedano go do końskiej jatki, ale jakże szybko i łatwo przyjęli uspokajające wytłumaczenie mistrza propagandy. Tyrania wprowadzona przez Napoleona w miejsce wzniosłych demokratycznych haseł, okrucieństwo, przemoc, strach, fałsz, propa¬ganda sprawiły, że los zwierząt stawał się coraz bardziej ciężki. Zamiast szczęścia i zwiększenia godzin odpoczynku, doznawały cier¬pień, pracowały ponad siły, by zrealizować rosnące wymagania władzy i ukryć przed otoczeniem prawdziwą sytuację folwarku. Piękne wizje, jakimi raczono mieszkańców gospodarstwa po przepędzeniu zeń człowieka, poszły w niepamięć. Rzeczywistość stała się jeszcze trudniejsza niż przed wygnaniem Jonesa – tego jed¬nak większość zwierząt nie mogła właściwie ocenić, bowiem nie sięgały pamięcią aż tak bardzo wstecz. Przedstawiony tu obraz totalitarnego państwa z bezwzględnie działającą elitą władzy przypomina sytuację Rosji pod rządami Józefa Stalina. Jego przemożny wpływ na inne państwa, okrutne metody działania, a przy tym tworzenie wizerunku czułego troskliwego ojca narodu także mają w tym utworze odzwierciedlenie.