Finansowanie krótkoterminowe

Źródła finansowania krótkoterminowego Kredyt kupiecki oferowany przez dostawcę lub kredyt krótkoterminowy udzielony przez bank, inne przedsiębiorstwo lub osobę fizyczną to podstawowe źródła finansowania krótkoterminowego. Sprzedaż z odroczonym terminem płatności, czyli tzw. kredyt kupiecki, nazywany też kredytem towarowym lub kredytem handlowym, jest dla wielu, zwłaszcza małych przedsiębiorstw jedną z ważniejszych form finansowania działalności kapitałem obcym. Zmiany systemowe zapoczątkowane w polskiej gospodarce w 1989 r. stworzyły sprzyjające warunki do rozwoju i upowszechnienia transakcji kredytowych, wcześniej mało znanych, a obecnie stosowanych przez wiele przedsiębiorstw. Jedną z zalet kredytu kupieckiego jest jego dostępność. Może go uzyskać prawie każdy stały odbiorca, przy czym podmiot oferujący sprzedaż na warunkach kredytowych, w zasadzie, nie wymaga od nabywcy żadnego zabezpieczenia. Kredyt handlowy jest nazywany źródłem samoczynnego finansowania, gdyż — aby z niego skorzystać — wystarczy odebrać towar w stosownym momencie i zadeklarować gotowość dotrzymania warunków płatności, proponowanych przez sprzedawcę. Kredyt kupiecki zostaje zaciągnięty automatycznie z chwilą wydania towaru, z pominięciem wszelkich czasochłonnych i kłopotliwych formalności, wymaganych przez banki, a jego wysokość odpowiada wartości zawartej transakcji. Jego wielkość zwiększa się wraz ze wzrostem sprzedaży i maleje, gdy sprzedaż się zmniejsza. Jest to zatem bardzo wygodny i łatwy sposób finansowania zakupów, dostępny dla większości uczestników rynku. Z kredytu towarowego szczególnie chętnie korzystają przedsiębiorstwa małe i słabe, które nieczęsto dysponują wolnymi środkami na sfinansowanie niezbędnych zakupów i które nie mają jednocześnie szans na uzyskanie kredytu w banku. Wiele przedsiębiorstw występuje jednocześnie zarówno w roli kredytobiorcy, jak i kredytodawcy. Konsekwencją zakupów kredytowych jest okresowy wzrost zobowiązań przedsiębiorstwa-nabywcy, natomiast sprzedaż kredytowa jest związana z czasowym zwiększeniem należności przedsiębiorstwa – sprzedawcy. Jeżeli kwota zobowiązań przewyższa kwotę należności, to przedsiębiorstwo zajmuje na rynku pozycję kredytobiorcy. I odwrotnie, przedsiębiorstwo jest kredytodawcą, gdy zobowiązania przedsiębiorstwa są mniejsze od jego należności.