Filozofia stoicka i franciszkańska w "Przedśpiew"

. Filozofia stoicka i franciszkańska. "Przedśpiew". Podmiot liryczny portretuje siebie jako humanistę. W tekście wprost odwołuje się do myśli Terencjusza: "Nic co ludzkie nie jest mi obce", przyznaje się też do związku z humanizmem z XVI w. Zwłaszcza z Kochanowskim. Mówi o sobie, że ceni władzę, piękno przyrody i sztuki, ceni też zabawę, ale jednocześnie wie co gorycz, ból i troska. Mimo to deklaruje, że "będzie śpiewać pochwałę życia". Obserwując świat widzi, że nieustannie dobru towarzyszy zło. Są dni pogodne, są też chmurne, dzban wina może towarzyszyć łzom lub radościom, obok konających można spotkać brzemienne kobiety, a w ziemi są groby, a obok tego na polach łany zbóż. Wobec takiej zmienności podobnie jak Kochanowski proponuje postawę stoicką. Bliska jest mu także filozofia franciszkańska, skoro mówi, że pogodnie trzeba znosić wszelakie przeciwności, obdarzać nieograniczoną miłością świat i ludzi. Pisze, że w łzach trzeba widzieć smutną słodycz, a w grzechu chorą dobroć.