Etyka kupiecka - wyjaśnienie

ETYKA KUPIECKA. Handel, ze względu na swą spektakularność, najbardziej widoczne oraz powszechne relacje: sprzedający-nabywca, był przez całą historię cywi¬lizacji przedmiotem równie powszechnego-oglądu oraz wartościowania moralnego. Był też zawsze adresatem reguł moralnych, zawieranych w różnych "Radach dla kupca", kodeksach "dobrych obyczajów kupieckich" itp. Zasady etyki kupieckiej są także po¬mieszczone w dokumentach prawnych, np. w Kodeksie Handlowym. Kupiec od starożytności uchodził za najbardziej reprezentatywnego przedsta¬wiciela - mówiąc językiem dzisiejszym - świata biznesu. Toteż do tej grupy są od¬noszone wszystkie podstawowe zasady etyki biznesu. Widać to chociażby na przy¬kładzie wzorów dobrego kupca formułowanych przez B. Franklina czy D. Defoe. Przede wszystkim zaś w odniesieniu do kupca jest formułowana antynomia: uczciwość - oszustwo. Uczciwość wobec nabywcy, prawdomówność, rzetelność, jest w normalnych warunkach niezbędnym czynnikiem jego działalności i sukcesu. Ale też i pokusy nieuczciwości, oszustwa, kłamstwa, chytrości są w działalności handlowej najczęściej obecne i intensywne jej przejawy najbardziej liczne. Należą tu wspominane już oszustwa wagowe, cenowe, towarowe, nieprawdziwa informacja i złe doradztwo, sprzedaż towarów niepełnowartościowych lub szkodliwych, także nierzetelna reklama, tzw. nacinanie klientów. Odrębny jest problem uczciwej - nieuczciwej konkurencji w handlu, do którego jeszcze powrócimy, oraz problem uczciwych, rzetelnych negocjacji handlowych, którego tu nie poruszamy.