Etapy planowania przedsięwizięć inwestycyjnych przedsiębiorstwa

ETAPY PLANOWANIA PRZEDSIEWZIĘĆ INWESTYCYJNYCH PRZEDSIĘBIORSTWA 1. Określenie potrzeb rozwojowych przeds., wynikających z przyjętej do realizacji strategii rozwojowej; 2. Określenie możliwości inwestycyjnych firmy - tworzenie alternatywnych projektów; 3. Oszacowanie możliwości sfinansowania projektów inwestycyjnych; 4. Ocena alternatywnych przedsięwzięć inwestycyjnych (oszacowanie wielkości nakładów inwest.), skonfrontowanie tych nakładów z dostępnymi źródłami finansowania); 5. Wybór realnych projektów inwestycyjnych; 6. Realizacja i kontrola procesów inwestycyjnych; Żeby można było ocenić projekty inwestycyjne pod względem ich atrakcyjności, efektywności i zwrotności zainwestowanych nakładów konieczne jest oszacowanie spodziewanych nadwyżek finansowych uzyskiwanych dzięki danej inwestycji. Metody służące do badania opłacalności planowanych projektów inwestycyjnych. 1. Elementy potrzebne do ustalenia nadwyżek finansowych. - ustalenie wartości nadwyżek finansowych, które będą generowane przez dany projekt inwestycyjny (zasadnicza kwestia!); - określenie ile nakładów inwestycyjnych pociągnie za sobą realizacja danej inwestycji; - ustalenie przez jaki okres będą ponoszone nakłady inwestycyjne w celu oddania (uruchomienia) do eksploatacji danej inwestycji; - określenie długości okresu eksploatacji danego projektu inwestycyjnego; - oszacowanie, w którym momencie dany projekt inwest. i jego eksploatacja osiągnie maksymalny poziom wykorzystania zdolności wytwórczej; 2. W jaki sposób dochodzimy do nadwyżki finansowej uzyskiwanej w kolejnych okresach eksploatacji danego procesu inwest.? 1. oszacowanie przychodów (albo będą takie same np.w 5-ciu okresach lub będą rosły z okresu na okres); 2. od przychodów odejmujemy koszty bieżącej działalności związanej z wdrożona inwestycja (robocizna, zużycie surowców, materiałów, usługi obce, amortyzacja); 3. ta różnica daje nam zysk operacyjny, od którego odejmujemy koszty finansowe (odsetki); 4. ta różnica daje nam zysk brutto, który jest jednocześnie podstawa opodatkowania, odejmujemy wiec podatek dochodowy; 5. daje nam to zysk netto, który powiększamy o wartość amortyzacji; 6. zysk netto+amortyzacja daje w sumie nadwyżkę finansowa, z której spłacamy raty kapitałowe od kredytu; 7. nadwyżka finansowa-raty kapitałowe od kredytu dają w efekcie końcowym: nadwyżkę finansowa netto; nadwyżka finansowa netto - jest to czysty dochód uzyskiwany z eksploatacji inwestycji w kolejnych okresach jej funkcjonowania; daje to nam podstawę, by można przystąpić do oceny (badania) opłacalności projektów inwestycyjnych; wykorzystuje się tu kilka metod: I metoda: okres zwrotu poniesionych nakładów inwestycyjnych (ocena okresu zwrotu - kiedy dany projekt inwest. zwróci zainwestowane kapitały i w którym roku dana inwestycja zacznie przynosić rzeczywiste dochody?) suma nadwyżek finansowych-wielkość poniesionych nakładów inwestycyjnych dla 1.wariantu - w 4-tym okresie ekspl. uzyskujemy nadwyżkę; dochód czysty=35.000 dla 2.wariantu - dopiero w 5-tym okresie ekspl. uzyskujemy nadwyżkę; dochód czysty=80.000 inny punkt widzenia metody I: powinno się wybierać ten wariant projektu, który zagwarantuje nam szybszy zwrot poniesionych nakładów inwest. (powinniśmy wybrać 1.wariant mimo, iż daje mniejszy dochód, lecz szybciej zostaną zwrócone poniesione nakłady inwest.) wada metody I: nie uwzględnia zmian wartości pieniądza w czasie; W praktyce o wiele częściej stosuje się metody, które uwzględniają zmienność pieniądza w czasie: II metoda: bieżąca wartość projektu (zaktualizowana wartość nadwyżki finansowej) NPV projektu (polega na konfrontacji poniesionych nakładów inwestycyjnych z nadwyżkami finansowymi netto sprowadzonymi do ich bieżącej wartości przy pomocy dyskonta) każda nadwyżkę finansowa osiągana w kolejnych okresach należy zdyskontować - bieżąca wartość, która można porównać do ponoszonych nakładów finansowych. istotna sprawa jest przyjęcie stopy dyskontowej: - można przyjąć stopę w wysokości równej oprocentowaniu kredytu bankowego, którym posługuje się przeds. dla sfinansowania danej inwestycji; - można przyjąć stopę równa oprocentowaniu rocznego depozytu bankowego; - zakładany przez inwestorów poziom zwrotności zainwestowanego kapitału własnego (oczekiwana stopa zwrotu kapitału własnego); ZAD przy stopie dykontowej=14% 1.wariant ustalamy wartość bieżąca dla każdej nadwyżki finansowej; współczynnik dyskonta=0,87 rok 1: 25.000 -- 21.930 rok 2: 19.240 rok 3: 16.880 rok 4: 14.800 rok 5: 12.980 suma zdyskontowanych nadwyżek: 85.830 (dochód czysty) suma zdyskontowanych nadwyżek dla 2.wariantu: 123.260 wartość bieżąca projektu (NPV)=suma zdyskontowanych nadwyżek finans.-poniesione nakłady inwest. NPV dla 1.wariantu=85.830-90.000=-4.170 NPV dla 2. wariantu=123.260-120.000=3.260 dodatnia wartość bieżąca projektu - projekt pozwoli firmie zarobić. 2.wariant zapewnia całkowity zwrot nakładów inwest. wg wart. bieżącej uzyskiwanych nadwyżek finansowych netto. ! zasada: uznaje się, ze wariant inwestycji jest opłacalny wtedy, gdy wartość bieżąca projektu jest dodatnia. Jeśli wart. bieżąca projektu jest ujemna, oznacza to nieopłacalność danego projektu i oznacza brak zwrotu poniesionych nakładów inwest. (taki projekt nie powinien być przyjmowany do realizacji). III metoda: wyznaczanie tzw. wewnętrznej stopy zwrotu polega na wyznaczeniu takiej stopy dyskontowej, która spowoduje zrównanie przyszłych nadwyżek finans. netto (sprowadzonych do wart.bieżącej) z wielkością poniesionych nakładów inwest. (stopa dyskontowa zrównoważy sumę przyszłych nadwyżek finansowych z wielkością poniesionych nakładów) wewnętrzna stopa zwrotu to taka stopa dyskontowa, do wysokości, której projekty inwestycyjne są opłacalne; zaś powyżej tej stopy projekty inwest. przestają być opłacalne. IRR=suma NCF=I