Dramat naturalistyczny, symboliczny i ekspresjonistyczny - Młoda Polska

Dramat mieszczański w końcu XX wieku W dramacie epoki młodoploskiej widzimy trzy tendecje główne charakterystyczne dla tamtych czasów. 1. dramat naturalistyczny, który swoje początki upatruje w tradycji pozytywistyczny dotyczył konfliktów społeczno- obyczjowych ujawniających się na przełomie stuleci i związanych z przemianami społecznymi. Głównym przedstawicielemtego nurtu jest Izabela Zapolska, w której sztukach poddane krytyce zostaje mieszczaństwo i jego intelektualna ograniczoność. wykorzenienie z tradycji i pospolitość. Najsłynniejszą tragifasą Zapolskiej jest moralność Pani Dulskiej a oprócz niej popularna ongiś Panna Maliczewska- opowiadająca o początkującej aktorce wykorzystywanej przez świat mieszczańskich obłudników. 2. dramat symboliczny- gdzie głównym przedst. jest Wyspiański i jego Wesele. Oprócz Wesela jego najsłynniejsze dzieła: “noc listopadowa” “wyzwolenie” “Warszawianka” Innym przedstawicielem tego nurtu jest Stanisław Przybyszewski. Gatunek ten cechuje fantastyka, symbole. 3. dramat ekspresjonistyczny- Tadeusz Miciński. W utworach swych koncentrował się na problemach dobra i zła. Dramaty przepełnione ogromnym ładunkiem ekspresji w budow. ekspr. wizji