Dokumenty w handlu zagranicznym

DOKUMENTY W HANDLU ZAGRANICZNYM I. DOKUMENTY PODSTAWOWE Pozwolenie przewozu i wywozu Pozwolenie przewozu jest to zezwolenie na dokonanie importu, pozwolenie wywozu jest to pozwolenie na dokonanie eksportu. W Polsce przyzwoleń udziela Ministerstwo Gospodarki w oparciu o: • złożony wniosek z dołączonym nr regon, • zaświadczeniem o zgodzie na prowadzenie działalności gospodarczej, • kopie kontraktu na bazie FOB, • zaświadczenie że nie zalegam z podatkami, • zaświadczenie że firma nie zalega z ZUS-em. Funkcję pozwoleń: - uzyskanie ich jest warunkiem wejścia w życie kontraktu - jest narzędziem kontrolnym w handlu zagranicznym - państwo poprzez pozwolenie może wpływać na wywóz i przywóz towarów. Jest to dokument przedkładany przy odprawie celnej oraz wymaganym przy czynnościach płatniczych. Pozwolenie ma podany: termin ważności, klauzulę o zachowaniu odpowiednich przepisów dewizowych. Faktura handlowa (invoice) Jest to rachunek wystawiony przez sprzedającego, na towary sprzedane i wysłane kupującemu, jak również na wykonane usługi dające sprzedającemu podstawę do żądania zapłaty. Fakturę wystawia się po wykonaniu świadczenia a wiec po otrzymaniu dokumentów przewozowych czy spedytorskich. Zawiera ona: • nazwę i adres eksportera, wystawcy faktury • miejsce i datę wystawienia • słowo faktura i jej nr kolejny • nazwę i adres nadawcy • rodzaj środka transportu • ilość towaru • cenę jednostkową • sposób zapłaty • globalna wartość podpis (nie jest konieczny) Wystawia się ją w jednym oryginale. Jest to dokument niezbywalny, nie można jej przenieść na inna osobę. Funkcje faktury: a) identyfikuje towar co do jego wartości, ilości i rodzaju b) stwierdza fakt wysłania towaru c) dla sprzedającego jest podstawą zapłaty d) dla kupującego stanowi dowód nabycia e) służy do załatwiania formalności celnych f) jest formalna podstawą wzajemnego rozrachunku i obustronnego księgowania Inne rodzaje faktur: 1. prowizoryczna 2. pro-forma 3. konsularna Ad 1) faktura prowizoryczna wystawiana tak jak faktura handlowa w związku z faktyczna dostawą towaru. Stanowi wstępne rozliczenie dostarczenia partii towaru i nie określa sumy do zapłaty w sposób ostateczny. Stanowi ona podstawę do dokonania zapłaty za dostarczony towar. Nie jest jednak podstawa do księgowania. Wystawia się ją, gdy: • towar został dostarczony na skład konsygnacyjny, a następnie jest rozliczany według osiągniętych cen sprzedaży • towar wysyłany jest partiami Faktura prowizoryczna może być podstawa do ustalenia wartości celnej w eksporcie. Ad 2) faktura pro-forma ma układ i elementy faktury handlowej z tym, że nie stwierdza ona faktu wysłania towaru. Może być wystawiana przed faktycznym wykonaniem dostawy. Nie jest rachunkiem nie stanowi więc podstawy do żądania zapłaty. Nie jest dowodem nabyci i sprzedaży towaru. Służy do: uzyskania licencji importowej, czy kontyngentu towarowego dla dokonania odprawy celnej warunkowej np. wysłanie towaru na targi, wystawę no próbę. Może ona pełnić funkcję oferty handlowej, zamówienia, gdy importer na jednym z jej egzemplarzy składa zamówienie na wskazane w niej towary. Ad 3) faktura konsularna sporządzana jest na specjalnym formularzu nabywanym w konsulacie innego kraju w danym kraju np. firma wenezuelska zakupuje formularz w przedstawicielstwie wenezuelskim w Polsce. Dane w niej zawarte są bardziej szczegółowe od danych w fakturze handlowej. Wymagania są zróżnicowane w zależności od kraju importera. W fakturze tej oprócz danych właściwych dla faktury handlowej podaje się oświadczenie eksportera o zgodności cen w fakturze handlowej z cenami kraju eksportu, dane o pochodzeniu towaru, czy dane o pochodzeniu surowców zużytych do produkcji towaru. Faktura ta polega legalizacji przez przedstawicielstwa handlowe czy konsularne kraju importu w kraju eksportu. Koszty uzyskania faktury ponosi importer. Celem jej jest: • utrudnienie dumpingu • władze kraju importu dokonują poprzez nią kontroli polityki handlowej i celnej. Przypomina fakturę handlowa. Dokumenty ubezpieczeniowe Podstawowym dokumentem jest polisa ubezpieczeniowa. Występują 3 strony:  Ubezpieczyciel  Ubezpieczający  Ubezpieczany Rodzaje polisy:  Pojedyncza (jednorazowa) – stosuje się w przypadku ubezpieczenia towaru na czas określonej podróży alba na dany czas  Generalna (bieżąca) – ubezpieczony zobowiązuje się do ubezpieczenia wszystkich towarów przewidywanych w polisę, ubezpieczyciel zobowiązuje się przyjmować do ubezpieczenia wszystkie te przesyłki na ustalonych warunkach. II. DOKUMENTY POMOCNICZE Świadectwo pochodzenia Dokument wymagany przez władze celne poszczególnych krajów ze względu na występujące w nich zróżnicowanie taryf celnych w zależności od kraju z którego towar pochodzi. Świadectwo to wystawia odpowiednia instytucja w kraju pochodzenia towaru (w Polsce Krajowa Izba Gospodarcza). Nawet towary exportowane nie pochodzące z kraju exportu mogą uzyskać w nim świadectwo pochodzenia, o ile w kraju exportera poddano je przeróbce. Świadectwo powinno dotyczyć tylko jednej partii towaru, o której wiadomo, że będzie wysłana jednocześnie, w całości i że całość wysyłki będzie poddana odprawie celnej w kraju importera. Niektóre kraje wymagają wystawienia tego dokumentu na ich własnych blankietach. Podstawą do uznania towaru za pochodzący z danego kraju stanowi stopień jego przetworzenia w kraju exportu. Towar w którego produkcję zaangażowany jest więcej niż jeden kraj uznawany jest za pochodzący z kraju w którym podlegał ostatniej ekonomicznie uzasadnionej obróbce. SAD – jednolity dokument administracyjny Stosowany w handlu z państwami UE, USA, Kanada, Japonią i Meksykiem. Wprowadzenie go związane było z ustanowieniem od 01.01.88 nowego układu taryf celnych. W dokumencie tym wypełnia się 56 „pól”, z których każde zawiera kilka rubryk. W praktyce dokładne wypełnienie formularza SAD z uwzględnieniem dostaw tranzytowych możliwe jest przy zastosowaniu techniki komputerowej.