Dokładna i krótka interpretacja wiersza " Z Tatr" Juliana Przybosia

„Z Tatr" „słyszę" - ujawnia się sytuacja liryczna; obserwatorem, świadkiem zmysłowy charakter, ekspresyjny niewybuchły huk - paradoks; słyszy coś, co nie wydaje dźwięku wrzask wody - onomatopeja; nacechowane emocjonalnie emocje bo mogłoby się za chwilę coś groźnego wydarzyć huk - potencjonalny; woda wrzeszczy, bo obdzierana, oddzielana od łożyska gromobicie ciszy - panuje cisza, ale on zdaje się słyszeć grom deklaruje, że w przyszłości będzie bez emocji patrzył na ten krajobraz że ten świat nie będzie już taki groźny, silnie nacechowany emocjami zwrot do kogoś, kto zmarł, jej pamięć nie zostanie zapomniana wspomnienie tragedii - przyczyna napięcia skały - potencjalne zagrożenie, miejsce, gdzie dochodzi do tragedii zgrzyt całym twoim światem - skrót myślowy nastąpił zgrzyt czekana (wbijanego), od tego zgrzytu zależało czyjeś życie „zwisanie i w oczach przewraca się obnażona ziemia" - upadek, koziołkowanie