Co to jest prawo do udziału w życiu kulturalnym

PRAWO DO UDZIAŁU W ŻYCIU KULTURALNYM Deklaracja Uniwersalna (art. 27), Pakt Ekonomiczny (art.. 15) Deklaracja formułuje prawo do swobodnego uczestniczenia w życiu kulturalnym społeczeństwa, do korzystania ze sztuki, do uczestniczenia w postępie nauki i korzystania z jego dobrodziejstw. Ponadto formułuje prawo każdego człowieka do ochrony moralnych i materialnych korzyści wynikających z jego działalności naukowej, literackiej lub artystycznej. Takie same postanowienia zawiera artykuł Paktu, który ponadto przewiduje, że w celu realizacji tego prawa państwa podejmą środki „niezbędne do zapewnienia utrzymania, rozwoju i upowszechnienia nauki i kultury”. Pakt zobowiązuje tez państwa do poszanowania swobody niezbędnej do prowadzenia badań naukowych i działalności twórczej oraz wspomina o korzyściach, jakie wynikają z popierania i rozwijania współpracy i kontaktów międzynarodowych w dziedzinie nauki i kultury. Ani Deklaracja, ani Pakt nie przewidują obowiązku państwa do zapewnienia rozwoju nauki i kultury w interesie demokracji, pokoju i przyjaznej współpracy między narodami, aby nauki nie wykorzystywano dla celów niezgodnych z interesami wszystkich narodów. Działania podejmowane na arenie międzynarodowej służą przede wszystkim ochronie materialnych wytworów kultury. Większość zadań w tym zakresie spoczywa na UNESCO, której działalność polega między innymi na opracowywaniu konwencji i zleceń. Te ostatnie zwłaszcza stanowią gotowe wzory legislacyjne, które wymagają jedynie adaptacji do lokalnych warunków. Jednym z pierwszych posunięć, o charakterze kompleksowym, była konwencja o ochronie dóbr kulturalnych w razie konfliktu zbrojnego, przyjęła w 1954 r. uchwalenie jej oceniane jest jako epokowe wydarzenie dla międzynarodowej ochrony zabytków i dzieł sztuki. Inicjatywy międzynarodowe na rzecz ochrony wartości kulturalnych mają, w porównaniu z działaniami na rzecz ochrony innych praw człowieka, stosunkowo krótką historię. Prawa twórców wartości kulturalnych zabezpieczone są w sposób całościowy w konwencji z 1967 r. o ustanowieniu Światowej Organizacji Własności Intelektualnej. Głównym zadaniem Organizacji jest wypracowanie skutecznego systemu norm międzynarodowych służących ochronie praw majątkowych i osobistych autora i jego następców prawnych. Prawo człowieka do korzystania z dóbr kultury jest jednym z elementów międzynarodowej polityki kulturalnej i współpracy w tym zakresie między państwami. Toteż zasady międzynarodowej współpracy kulturalnej, uchwalone w 1966 r. przez Konferencję Generalną UNESCO, są równocześnie zasadami międzynarodowej ochrony tego prawa.