Komitet Regionów Komitet Regionów (Committee of the Regions) jest jedną z najmłodszych instytucji Unii Europejskiej. Został on utworzony na mocy Traktatu z Maastricht z 1992 r., a rozpoczął działalność w marcu 1994 r. Powołanie Komitetu Regionów miało na celu włączenie regionów i społeczności lokalnych w proces integracji europejskiej. Komitet Regionów, podobnie do Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, jest instytucją doradczą, a jednocześnie pełni funkcję przedstawicielską wobec reprezentowanych przez siebie instytucji i organizacji. Jego liczebność i skład (w podziale na państwa członkowskie) jest taki sam, jak w przypadku Komitetu Ekonomiczno-Społecznego. Członkowie Komitetu (i ich zastępcy) są mianowani jednomyślnie przez Radę UE, na podstawie wniosków składanych przez poszczególne państwa członkowskie. Wybierają oni spośród siebie, na dwa lata, przewodniczącego oraz prezydium. Traktat Nicejski zawiera w stosunku do Komitetu Regionów postanowienia analogiczne jak do Komitetu Ekonomiczno-Społecznego. Ustalono górny limit liczby jego członków na 350 osób oraz zarezerwowano miejsca w Komitecie dla przedstawicieli pochodzących z nowych państw członkowskich według takiego samego klucza, jak w przypadku Komitetu Ekonomiczno-Społecznego. Rada UE będzie w przyszłości zatwierdzać listę członków Komitetu i ich zastępców, sporządzoną na podstawie propozycji państw członkowskich, kwalifikowaną większością głosów. Komitet Regionów musi być na mocy traktatów konsultowany przez inne organy WE w pewnych dziedzinach, jak np. w sprawach związanych z funkcjonowaniem funduszy regionalnych i Funduszu Spójności oraz w odniesieniu do działań w zakresie edukacji, kultury, ochrony zdrowia i budowy sieci transeuropejskich. Komitet może też przygotowywać i przedstawiać z własnej inicjatywy opinie na różne tematy. W ramach Komitetu pracuje osiem stałych komisji i cztery podkomisje. Komitet Regionów korzysta - ze względów oszczędnościowych - ze struktury administracyjnej Komitetu Ekonomiczno-Społecznego.
Co to jest komitet regionów
Komitet Regionów Komitet Regionów (Committee of the Regions) jest jedną z najmłodszych instytucji Unii Europejskiej. Został on utworzony na mocy Traktatu z Maastricht z 1992 r., a rozpoczął działalność w marcu 1994 r. Powołanie Komitetu Regionów miało na celu włączenie regionów i społeczności lokalnych w proces integracji europejskiej. Komitet Regionów, podobnie do Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, jest instytucją doradczą, a jednocześnie pełni funkcję przedstawicielską wobec reprezentowanych przez siebie instytucji i organizacji. Jego liczebność i skład (w podziale na państwa członkowskie) jest taki sam, jak w przypadku Komitetu Ekonomiczno-Społecznego. Członkowie Komitetu (i ich zastępcy) są mianowani jednomyślnie przez Radę UE, na podstawie wniosków składanych przez poszczególne państwa członkowskie. Wybierają oni spośród siebie, na dwa lata, przewodniczącego oraz prezydium. Traktat Nicejski zawiera w stosunku do Komitetu Regionów postanowienia analogiczne jak do Komitetu Ekonomiczno-Społecznego. Ustalono górny limit liczby jego członków na 350 osób oraz zarezerwowano miejsca w Komitecie dla przedstawicieli pochodzących z nowych państw członkowskich według takiego samego klucza, jak w przypadku Komitetu Ekonomiczno-Społecznego. Rada UE będzie w przyszłości zatwierdzać listę członków Komitetu i ich zastępców, sporządzoną na podstawie propozycji państw członkowskich, kwalifikowaną większością głosów. Komitet Regionów musi być na mocy traktatów konsultowany przez inne organy WE w pewnych dziedzinach, jak np. w sprawach związanych z funkcjonowaniem funduszy regionalnych i Funduszu Spójności oraz w odniesieniu do działań w zakresie edukacji, kultury, ochrony zdrowia i budowy sieci transeuropejskich. Komitet może też przygotowywać i przedstawiać z własnej inicjatywy opinie na różne tematy. W ramach Komitetu pracuje osiem stałych komisji i cztery podkomisje. Komitet Regionów korzysta - ze względów oszczędnościowych - ze struktury administracyjnej Komitetu Ekonomiczno-Społecznego.
Materiały
Biblia i antyk w kulturze nowożytnej
5. „Przyszłość ocala, co jej potrzebne…”(Norwid). Rozważania o stałej obecności Biblii i antyku w kulturze nowożytnej (na wybranych przykładach).]
Jest takie krótkie opowiadanie Louisa Borgesa „Nieśmiertelny”, opowiadanie, w którym pewien Troglodyta z mozołem przypomina sobie treść „Iliady”. „Nie...
Polityka kredytowa przedsiębiorstwa
POLITYKA KREDYTOWA PRZEDSIĘBIORSTWA
Firma podejmuje decyzje w sprawie udzielania kredytu swoim odbiorcom, jeżeli spowoduje to zwiększenie zysku osiągniętego dzięki wzrostowi sprzedaży lub jeżeli jest do tego zmuszona przez konkurencję.
W ramach polityki kredytowej firma musi określić:
- kryteria i metody używane do oceny wiarygodności kredy...
Globalizacja - definicja
GLOBALIZACJA – jest to historyczny proces wzrastającej integracji gospodarki światowej, sterowanej przez strategiczne działania państw i wielonarodowych korporacji.
Istotą tego jest przenikanie się układów lokalnych przez układy sterowane przez korporacje międzynarodowe.
Obecnie pojęcie przemysłu zatraciło swoje pierwotne znaczenie, ...
Nowatorstwo "Wesela"
8. Synteza sztuk w \"Weselu\" (muzyka, malarstwo, słowo) - nowatorstwo dramatu.
Dramat ten łączył w synkretycznym zamyśle rózne rodzaje sztuki (słowo, muzykę, kompozycje plastyczne, taniec), konsekwentnie wpisywał się bowiem w wieloznaczną formułę symbolizmu. Obok przedstawiania realnego wydarzenia i wyprowadzenia z niego
Behawioryzm - definicja pojęcia
Behawioryzm
(od słowa zachowanie, postępowanie). John Watson. Twórcy tej koncepcji twierdzili, że człowieka nie można poznać. Człowieka można określić poprzez obserwację jego zewnętrznych ruchów i zachowań, można przewidzieć jego reakcje. Badania duszy są nieskuteczne, ponieważ nie można ich empirycznie sprawdzić. W sztuce człowiek był prezento...
Różnice w utworach Nałkowskiej a Borowskiego
Zofia Nałkowska:
- oskarżenie wprost, bez stwarzania fikcji literackiej (w utworze \"Medaliony\") o bestialskość, a także nieludzkie postępowanie Niemców,
- wyniszczanie biologiczne rasy ludzkiej, masowe, na niespotykaną dotąd skalę genocide,
- traktowanie człowieka jako odpadu lub w najlepszym przypadku półproduktu przemysłowego (choć ...
Teatr w średniowieczu
Teatr świecki - teatr wędrujący, tworzony głównie przez kuglarzy, komediantów, wystawiał głównie scenki humorystyczne i moralizujące.
Teatr kościelny.
Dramat liturgiczny - rozwinął się głównie z nabożeństw kościelnych. Tematu dostarczały głównie dwa największe święta: Boże Narodzenie i Wielkanoc. Rozkwitł w XIV i XV w.i wyszedł poza ob...
Charakterystyka "Iliady" i "Odyseji" Homera
Homer
„Iliada ”
„Odyseja ”
–według tradycji starożytnej autor Iliady i Odysei ,wielkich tekstów otwierających historię
literatury europejskiej
– od XVIII roztrząsano w historii literatury tzw. kwestię homerycką dotyczącą autorstwa i
powstania obu dzieł niektórzy badacze, pluraliści, dowodzili,że są one...