Charakterystyka porównawcza Hanki i Jagny "Chłopi"

Przeprowadź charakterystykę porównawczą Hanki i Jagny z "Chłopów" Reymonta. Bohaterem powieści Reymonta "Chłopi" jest cała zbiorowość, wszyscy mieszkańcy wsi Lipce. Trudno znaleźć głównego bohatera, gdyż i Boryna, i Antek, i Jagna, i Hanka, a nawet inne postacie, są wysuwane na plan pierwszy. Jednak ci czterej bohaterowie odgrywają najważniejszą rolę w utworze. Jagna pochodzi ze średniozamożnej rodziny chłopskiej. Jest najbardziej urodziwą dziewczyną we wsi. Wzdychają do niej wszyscy mężczyźni, poczynając od parobków, na wójcie kończąc. Ma ona jasną cerę i włosy, brwi ciemne i wyraziste, oczy niebieskie. Ubiera się strojnie i nosi dumnie. Nic dziwnego, że inne kobiety patrzą na nią z zazdrością. Jej pasiasty wełniak jest suto marszczony, czarne trzewiki są wysoko zasznurowane czerwonymi sznurowadłami. Nosi gorset z zielonego aksamitu, a jej pełną szyję otaczają sznury bursztynów i korali. Jagna jest świadoma własnej urody i to poczucie daje jej zadowolenie. Jej postępowaniem kierują zmysły i niepohamowany temperament. Ulega podświadomym, biologicznym instynktom życia, poddaje się im biernie nie myśląc, że prowadzą ją one do zguby. Właśnie z tej bierności wobec sił natury wypływają częste u Jagny zmiany nastrojów. Miłość jest żywiołem porywającym ją i prowadzącym na manowce. Uległa wobec tego uczucia, staje się wrażliwa na spojrzenia mężczyzn i na ich zaloty. Reymont znajduje wytłumaczenie dla takiej postawy Jagusi: "Zawsze się z nią tak dzieje, że niech kto a ostro spojrzy na nią albo i ściśnie mocno... to się w niej wszystko trzęsie, moc ją odchodzi i tak mdli w dołku, że już o niczym nie wie... co ona winowata?". Jedną z miłości życia Jagny jest Antek Boryna, mężczyzna żonaty, lecz nie stanowi to przeszkody dla zmysłów Jagusi. Oddaje się tej miłości całą sobą, zapomina o ludzkich językach, o przysiędze małżeńskiej i o krzywdzie, jaką wyrządza żonie Antka - Hance. Posłuszna jest tylko zmysłom rodzącym pożądanie miłości. Te same zmysły nie są obojętne na zalecanki parobka Mateusza, wójta czy nawet Jasia, który nie potrafi poradzić sobie z grzeszną pokusą obezwładniającą go na widok tej urodziwej dziewczyny. Nie jest jednak Jagna złym człowiekiem. Posłuszna matce, spełnia jej wolę wychodząc za mąż za 58 letniego Macieja, który ma już za sobą dwa małżeństwa i czworo dzieci. Nie z powodu chciwości zostaje jego żoną, to matka (Dominikowa) wymusza na Macieju zapis sześciu morgów ziemi. Jagna w czasie późniejszej kłótni z Hanką oddaje jej ten zapis (dopiero matka mobilizuje bezwolną Jagnę do złożenia skargi w sądzie). Przykro jest Jagusi, że wieś wzięła ją na języki, boi się wypominania z ambony, wstydzi się swoich postępków. Nie ma jednak silnej woli, aby przeciwstawić się pokusie. Przyczyną klęski Jagny nie jest jednak wyłącznie jej kochliwość, nawet rozwiązłość moralna. Ona jest przede wszystkim inna, wyróżnia się wszystkim: urodą, majętnością, powodzeniem u mężczyzn, wrażliwością estetyczną (sama wykonuje piękne ozdoby świąteczne). Przecież Tereska także nie dochowuje wierności swemu mężowi przebywającemu w wojsku, a jednak gromada chłopska oraz sam mąż znajdują wytłumaczenie dla jej wiarołomstwa. Nie dzieje się tak w przypadku Jagny, gdyż ona jest inna, zaś natura - zgodnie ze swymi odwiecznymi prawami - niszczy to, co śmie być różne od pozostałych elementów. Chłopi są - zgodnie z założeniami naturalistów - częścią natury, więc Jagna musi zginąć. Młoda Polska wprowadziła do literatury postać "kobiety fatalnej" i taką jest właśnie Jagna. Przynosi nieszczęście mężczyznom z nią związanym: Antka przywodzi nieomal do zabójstwa ojca, dla młodego księdza, Janka, staje się grzeszną pokusą, zaś wójta doprowadza do defraudacji (został aresztowany za brak pieniędzy w kasie). Największe nieszczęście dotyka jednak ją samą - zostaje wygnana ze wsi i zniesławiona. Zupełnie inna kobietą jest Hanka, żona Antka Boryny. Pochodzi z biednej rodziny chłopskiej. Jej ojciec, stary Bylina, kończy jako żebrak. Hanka nie jest tak urodziwa jak Jagna, nie stroi się, nie wypatruje męskich spojrzeń. Treść jej życia stanowi praca, dom, dzieci oraz mąż dostarczający tylu łez upokorzenia. Jest kobietą bardzo dzielną, nie poddaje się przeciwnościom losu. Kiedy stary Boryna wyrzucił ze swego domu Antka z rodziną, Hanka z godnością znosi swą poniewierkę. Pracuje ciężko, z żalem patrzy na sprzedaż krowy, dzięki której może oddać długi. Nosi z ojcem susz z lasu, aby mieć czym palić w piecu. Dodatkową zgryzotą jest dla niej mąż Antek, który zaślepiony miłością do Jagny - pije w karczmie, wdaje się w bójki, zionie nienawiścią do ojca - rywala. Hanka broni się przed upadkiem wiernością mężowi, pracowitością i skromnością. Odrzucona przez męża dzielnie znosi swe upokorzenie, pracuje zapamiętale i czeka na otrzeźwienie Antka. Jej miłość do męża jest pełna bólu i umiejętności przebaczania. Dzięki tym pozytywnym cechom powraca do domu Macieja Boryny i staje się pierwszą gospodynią we wsi. Kiedy mąż jej przebywa w areszcie, jeździ do niego, choć odnosi się do niej obojętnie. Hanka wie, że wolałby widzieć odwiedzającą go Jagnę, jest jej przykro, ale nie zniża się do nienawiści. Jest zbyt dobra, aby potrafiła nienawidzić ludzi, nawet takich, którzy wyrządzają jej krzywdę. Opiekuje się nieprzytomnym Maciejem i daje sobie radę z gospodarką nie gorzej niż dawniej teść. Jej pracowitość, wierność i dobroć zostają nagrodzone: Antek, wypuszczony z aresztu, powraca do chałupy, ogląda gospodarkę i chwali żonę. Hankę wówczas rozpiera duma z dobrze spełnionych obowiązków. Wygrała jako kobieta, bo odzyskała męża i jako gospodyni, bo poradziła ciężkim obowiązkom. Dzięki pracowitości i cierpliwości odniosła swe życiowe zwycięstwo. Los tej kobiety nie jest jednak godny pozazdroszczenia. Życie nie szczędziło jej łez, bólu, nędzy i ogromu pracy. Czy odniesione zwycięstwo mogło przyćmić wcześniejsze doznania? Obie te kobiety znacznie się od siebie różnią. Dla obu najważniejszym uczuciem jest miłość, ale różnie pojmowana. Jagna rozumie miłość jako bezrozumny szał zmysłów, Hanka jako spokojne uczucie przywiązania, zrozumienia, współczucia. Miłość Jagny jest szalona i krótka, zdobyta dzięki porywom zmysłów. Uczucie Hanki jest długotrwałe i zdobyte na drodze wielu krzywd, upokorzeń znoszonych z cierpliwą godnością.