W baroku polskim wyróżnić można trzy charakterystyczne nurty: 1. barok kwiecisty, dworski 2. barok sarmacki, dworkowy 3. barok klasyczny, francuski ad.1. Barok kwiecisty. Jest to styl zwycięskiego kościoła i absolutystycznej monarchii. Charakteryzuje się przepychem form literackich. Jego przedstawicielem jest m.in. A. Morsztyn. Głównymi cechami tego stylu są: - konceptyzm - niezwykłe pomysły, np.: porównanie zakochanego do trupa, przy czym ten drugi jest szczęśliwszy; - wymyślne metafory - - obfitość środków stylistycznych - cały wiersz może być czasami jedną metaforą, np.: "Do trupa"; - paradoks - coś sprzecznego z przyjętym mniemaniem, zwyczajem - hiperbolizowanie - wyolbrzymianie cierpień miłosnych; - alegorie - fortuna pokazywana jako piękna kobieta, która daje szczęście; miłość jako osoba do której zwraca się autor; Człowiek powinien odbierać poezję zmysłami. Godne poezji jest to co człowiek może pojąć zmysłem. ad.2. Barok sarmacki. Jest to styl ogółu szlachty, charakteryzujący się prostotą, a nawet prymitywnością. Oddaje on ksenofobię, czyli izolacjonizm szlachty, która nie chciała przyjmować nowości. Przykładem tego kierunku w baroku mogą być pamiętniki Paska, czy utwory Potockiego. Ich język jest prosty, rubaszny, nie stroni od wulgaryzmów. Zdania są długie, pełne wtrąceń łacińskich. W tym stylu pisane były mowy pogrzebowe, stołowe, itp. Epistolografia - sztuka pisania listów. Na podstawie korespondencji możemy poznać mentalność ówczesnych ludzi, ich problemy. Modne były również: "Silva rerum". Wszystko to są dokumenty epoki. ad.3. Barok klasyczny. Kierunek ten rozwinął się we Francji w XVII wieku, w Polsce połączył się w XVIII wieku z Oświeceniem. Powstał na dworze Ludwika XVI, gdzie przebywali najwybitniejsi dramatopisarze: Molier ("Świętoszek", "Skąpiec"), Racine ("Fedre"), Corneille ("Cyd").W swoich utworach nawiązywali oni do antyku, głosili, że sztuka powinna uczyć i bawić. Dbano w nim o harmonię, porządek i symetrię, ściśle przestrzegano norm poetyckich. W ich utworach spotkać można niespodziewane zakończenia "Deus ex machine" (Bóg przez narzędzie. Jednym z wielkich przedstawicieli tego stylu jest także bajkopisarz La Fontaine.
Charakterystyczne cechy baroku
W baroku polskim wyróżnić można trzy charakterystyczne nurty: 1. barok kwiecisty, dworski 2. barok sarmacki, dworkowy 3. barok klasyczny, francuski ad.1. Barok kwiecisty. Jest to styl zwycięskiego kościoła i absolutystycznej monarchii. Charakteryzuje się przepychem form literackich. Jego przedstawicielem jest m.in. A. Morsztyn. Głównymi cechami tego stylu są: - konceptyzm - niezwykłe pomysły, np.: porównanie zakochanego do trupa, przy czym ten drugi jest szczęśliwszy; - wymyślne metafory - - obfitość środków stylistycznych - cały wiersz może być czasami jedną metaforą, np.: "Do trupa"; - paradoks - coś sprzecznego z przyjętym mniemaniem, zwyczajem - hiperbolizowanie - wyolbrzymianie cierpień miłosnych; - alegorie - fortuna pokazywana jako piękna kobieta, która daje szczęście; miłość jako osoba do której zwraca się autor; Człowiek powinien odbierać poezję zmysłami. Godne poezji jest to co człowiek może pojąć zmysłem. ad.2. Barok sarmacki. Jest to styl ogółu szlachty, charakteryzujący się prostotą, a nawet prymitywnością. Oddaje on ksenofobię, czyli izolacjonizm szlachty, która nie chciała przyjmować nowości. Przykładem tego kierunku w baroku mogą być pamiętniki Paska, czy utwory Potockiego. Ich język jest prosty, rubaszny, nie stroni od wulgaryzmów. Zdania są długie, pełne wtrąceń łacińskich. W tym stylu pisane były mowy pogrzebowe, stołowe, itp. Epistolografia - sztuka pisania listów. Na podstawie korespondencji możemy poznać mentalność ówczesnych ludzi, ich problemy. Modne były również: "Silva rerum". Wszystko to są dokumenty epoki. ad.3. Barok klasyczny. Kierunek ten rozwinął się we Francji w XVII wieku, w Polsce połączył się w XVIII wieku z Oświeceniem. Powstał na dworze Ludwika XVI, gdzie przebywali najwybitniejsi dramatopisarze: Molier ("Świętoszek", "Skąpiec"), Racine ("Fedre"), Corneille ("Cyd").W swoich utworach nawiązywali oni do antyku, głosili, że sztuka powinna uczyć i bawić. Dbano w nim o harmonię, porządek i symetrię, ściśle przestrzegano norm poetyckich. W ich utworach spotkać można niespodziewane zakończenia "Deus ex machine" (Bóg przez narzędzie. Jednym z wielkich przedstawicieli tego stylu jest także bajkopisarz La Fontaine.
Materiały
Krytyka szlachty w utworach Krasickiego
Krytyka szlachty sarmackiej w satyrach Krasickiego.
„Do Króla”.
Pozornie poeta atakuje króla St. A. Poniatowskiego, a faktycznie utwór jest panegirykiem (tekst pochwalny) na cześć władcy. Zarzuty stawiane królowi świadczą bowiem źle, nie o Poniatowskim, ale o samej szlachcie. Wypomina ona królowi, że:
• nie pochodzi z król...
"Lord Jim" - czas i miejsce akcji
Czas i miejsce akcji
Lord Jim charakteryzuje się zaburzeniem chronologii zdarzeń. Ich przedstawienie nie jest uporządkowane według kolejności, w jakiej miały miejsce. Są one względem siebie przestawiane i dopiero po lekturze całości czytelnik może je sobie w myśli ułożyć po kolei. Taki sposób operowania czasem prowadzi do urozmaicenia toku...
Kapitał - pojęcie i rodzaje
Pojęcie kapitału i jego rodzaje.
Występuje wiele definicji Kapitału i ich rodzajów i dlatego postaram się wymienić najważniejsze z nich.
Przez KAPITAŁ rozumie się nieruchomości /budynki, budowle/ i ruchomości /maszyny, urządzenia, surowce, materiały/, a także środki pieniężne uczestniczące w procesie gospodarczym, dające określony dochód.
...
Słowniki języka polskiego
Przedstaw znane ci słowniki języka polskiego. Kiedy i w jaki sposób z nich korzystasz?
Słownikiem nazywamy zbiór wyrazów ułożonych i opracowanych według pewnej zasady, najczęściej alfabetycznie. Hasła są najczęściej objaśnione pod względem znaczeniowym i ilustrowane przykładami użycia.
Wyróżniamy takie rodzaje słowników jak:
• języka ...
Poetyka wierszy Józefa Czechowicza
Poetyka wierszy Józefa Czechowicza :
- nasilające się w miarę rozwoju liryki wizje katastroficzne
- wykorzystanie nadrealizmu, który potęguje dramatyzm obrazu świata
- obrazy liryczne charakteryzują się kojarzeniem motywów odległych znaczeniowo (asocjacji)
- osłabienie wizji arkadyjskiej (człowiek skazany na życie groźnym, oczekującym Apokal...
Wierzenia starożytnych Rzymian
Charakter religii rzymskiej i porównanie jej z wierzeniami Greków.
W pierwszym okresie bogowie rzymscy byli bezimienni, bezpostaciowi, a także izolowali się od ludzi. Rzymianie przejmowali wierzenia innych narodów lecz ograniczali ilość opowieści o swych bogach. Jest to dowodem małej wyobraźni Rzymian.
Kult umarłych.
lemuria - święto ma...
Fraszka - wyjaśnienie pojęcia i przykłady
Fraszka - drobny utwór poetycki wierszem, często o charakterze żartobliwym, oparty na dowcipnym pomyśle, będący odmianą epigramatu. Nazwę gatunkową wprowadził z włoskiego (\"frasca\" - drobiazg, głupstewko) Jan Kochanowski, który swoimi \"Fraszkami\" ustalił obowiązujący wzór stylistyczny. Pierwowzór fraszek w literaturze polskiej dał Mikołaj Re...
Co to jest apostrofa?
Apostrofa - bezpośredni, patetyczny zwrot do osoby, bóstwa, personifikowanie idei lub przedmiotu występujący najczęściej w przemówieniu lub uroczystym utworze poetyckim, np. odzie, a kreujący postać fikcyjnego adresata, zazwyczaj wyraziście odmiennego od rzeczywistego. Zaliczana na figur retorycznych.