Cechy twórczości Ignacego Krasickiego

Najwybitniejszy przedstawiciel czasów stanisławowskich, czołowy reprezentant nurtu klasycznego opartego na wzorach francuskich. Charakterystyczną cechą jest rozpiętość gatunkowa jego twórczości. Jest twórcą liryki "Hymn do miłości ojczyzny", pisał również bajki, satyry, poematy heroikomiczne, powieści, a także listy poetyckie ("Do ks. Adama Naruszewicza"), komedia "Krosienko", epos historyczny "Wojna chocimska", dialog "Rozmowy zmarłych", "Życie znanych mężów na wzór Platona", napisał także encyklopedię "Zbiór potrzebnych mądrości", a także dzieło krytyczno-literackie "O rymotwórstwie i rymotwórcach" - pierwsza w Polsce historia literatury powszechnej i polskiej - rozważania teoretyczne. Krasicki realizował literaturę jako narzędzie społecznej edukacji i takiej koncepcji służyły gatunki literackie o charakterze satyrycznym i moralizatorskim. W bajkach i satyrach w sposób lekki i ironiczny wypowiada gorzkie prawdy o świecie i panujących w nim stosunkach. Charakterystyczna dla polskiej satyry jest bezimienna krytyka ludzkich błędów. "Hymn do miłości ojczyzny" - określa obowiązki każdego obywatela wobec ojczyzny, mówi o konieczności służenia jej, aż do oddania życia włącznie - każda ofiara złożona ojczyźnie dla jej wolności przynosi chlubę.