Cechy prozy Bruno Shultza

Poetyckość prozy poetyckiej wymaga od czytelnika skupienia i wielkiego zainteresowanie tego rodzaju twórczością; (na podstawie "Sklepów cynamonowych"); głównym bohaterem jest narrator, prezentowany w pierwszej osobie; ma on wiele cech autobiograficznych; bohater ujawnia swoją wrażliwość, pragnienia i nastroje; obraz nie jest oczywiście obiektywny, jest mocno zpsychizowany - prezentuje to, co rodzi się w psychice, stąd elementy nieprawdopodobne (trzynasty miesiąc roku); można uznać to za ekspresjonizm - przekazywanie uczuć wewnętrznych bohatera; Zaliczane jest to do prozy, zbioru powiązanych ze sobą nowel, ale jest trudno zaliczyć do jakiegoś konkretnego gatunku, bo Schultz świadomie łamie konwencje epiki, traktuje ją bowiem jak poezję; proza zwykle pokazuje jakieś zdarzenia ze sobą powiązane reprezentujące jakąś, może nawet nieprawdopodobną, ale rzeczywistość; tu nie ma wyraźnej fabuły i związków przyczynowo-skutkowych, z których wynika coś konkretnego; wszystko sprawia wrażenie nierealności, marzenia sennego; język utworu jest poetycki, pełen metafor, abstrakcji i innych chwytów artystycznych stosowanych głównie z poezji; słownictwo jest bardzo bogate; mało jest dialogów, a te nieliczne przechodzą w monologi wewnętrzne; pojawiają się wirtuozerskie, poetyckie obrazy zjawisk przyrody; są wyraźnie widoczne dwa typy narracji: kreatywny (prezentujący wykreowaną przez autora rzeczywistość) oraz dyskursywny, odwołujący się do czytelnika;