Cechy poezji barokowej w twórczości Morsztyna

Twórczość Jana Andrzeja Morsztyna była inspirowana nurtem marinizmu. Jego twórca, poeta włoski Marino, twierdził, że poezja powinna przede wszystkim zadziwiać czytelnika, zaskakiwać go niezwykłością operacji językowych, metafor, szokujących paradoksów, oryginalnych epitetów i śmiałych porównań. Poezja Morsztyna zawiera wszystkie te elementy. Poeta bawi się w wierszach konceptem, grą słów, zaskakując wyszukanym , pozornie absurdalnym pomysłem. Jego poezja jest zarówno intelektualna jak i zmysłowa, nie odzwierciedla rzeczywistości, ale zbiera zróżnicowane wrażenia świata. Przykładem kunsztownie sformułowanego, ujętego w ramy barokowego konceptu wiersza jest "Niestatek" pełen lekkości, galanterii i nie pozbawiony ciągłego humory i delikatnej ironii. W wierszu "Do trupa" zastosował Morsztyn koncept w połączeniu z paradoksem zaskakując i olśniewając czytelnika przedstawiając mu całkowicie nowe spojrzenie na problem miłości. Paradoks występujący w wierszu polega na nasuwającym się wniosku, że człowiek nieżywy czuje się lepiej od zakochanego. Natomiast w wierszu "Cuda miłości" wykorzystany został szereg antytez ukazany poprzez szereg pytań retorycznych podmiotu lirycznego wskazujących na jego paradoksalną sytuacje.