STANISŁAW KONARSKI (1700-1773) Pochodził z ubogiej rodziny szlacheckiej. Po ukończeniu szkoły wstąpił do zakonu pijarów. Był nauczycielem w kolegium pijarskim w Warszawie. Dwa lata studiował w Rzymie, a następnie wyjechał do Paryża, gdzie dokładnie poznał stan i nowoczesność szkolnictwa francuskiego. Po powrocie do kraju poświęca się pracy na rzecz dobra Polski - zajmuje się reformą ustroju państwowego, działalnością oświatową i twórczością literacką. W dziedzinie oświaty Konarski proponował powołanie urzędu państwowego sprawującego nadzór nad szkołami i kierującego sposobami nauczania. Zreformował szkoły pijarskie, w których naczelnym celem stało się właściwe wychowanie obywatelskie - "Niech chłopcy wiedzą, co winni ojczyźnie, co należy im przez całe dla ojczyzny życie robić, aby mogli odwdzięczyć się ojczyźnie przez wspomaganie jej, bronienie i dodawanie jej sławy". Swój program pedagogiczny realizował Konarski w założonym w roku 1740 Collegium Nobilium, w szkole przeznaczonej dla synów zamożnej szlachty. Zastąpiono w niej łacinę językiem polskim jako językiem wykładowym, wprowadzono naukę języków obcych, położono nacisk na przedmioty przyrodnicze, a dotychczas stosowaną w szkołach metodę pamięciowego opanowywania wiadomości zastąpiono samodzielną analizą i rozumowym sposobem przyswajania wiedzy. Pełny program polityczny wyłożył Konarski w dziele "O skutecznym rad sposobie", składającym się z czterech tomów. Odrzucał on stanowczo liberum veto jako przyczynę wszelkiego zła w Rzeczypospolitej, proponując rozstrzyganie uchwał sejmowych większością głosów. Autor daje projekt nowej organizacji sejmu polskiego złożonego z dwóch izb, senatorskiej i poselskiej. W dziedzinie odrodzenia literatury pięknej zasłynął Konarski rozprawą pt. "O poprawie wad wymowy", gdzie wystąpił przeciwko panegiryzmowi imakaronizmom w utworach literackich, podkreślał znaczenie naturalności w wysławianiu i rzeczowości w przedstawianym temacie. Na uwagę zasługuje też sztuka napisana przez Konarskiego dla teatrów szkolnych, pt. "Tragedia Epaminondy", w której podkreśla wyższość dobra ogólnego nad korzyściami prywatnymi i składa hołd tym, którzy bezinteresownie służą ojczyźnie. Wiele mądrości zawierają słowa utworu, które dowodzą, że nikt nie ma prawa domagać się uznania za zasługi, które oddał ojczyźnie, gdyż: "Nie masz zasług; te, co my zowiemy zasługi, Są tylko ku ojczyźnie wypłacone długi".Król w uznaniu dla zasług Stanisława Konarskiego wybił medal z napisem:"temu, który odważył się być mądrym".
Biografia Stanisława Konarskiego
STANISŁAW KONARSKI (1700-1773) Pochodził z ubogiej rodziny szlacheckiej. Po ukończeniu szkoły wstąpił do zakonu pijarów. Był nauczycielem w kolegium pijarskim w Warszawie. Dwa lata studiował w Rzymie, a następnie wyjechał do Paryża, gdzie dokładnie poznał stan i nowoczesność szkolnictwa francuskiego. Po powrocie do kraju poświęca się pracy na rzecz dobra Polski - zajmuje się reformą ustroju państwowego, działalnością oświatową i twórczością literacką. W dziedzinie oświaty Konarski proponował powołanie urzędu państwowego sprawującego nadzór nad szkołami i kierującego sposobami nauczania. Zreformował szkoły pijarskie, w których naczelnym celem stało się właściwe wychowanie obywatelskie - "Niech chłopcy wiedzą, co winni ojczyźnie, co należy im przez całe dla ojczyzny życie robić, aby mogli odwdzięczyć się ojczyźnie przez wspomaganie jej, bronienie i dodawanie jej sławy". Swój program pedagogiczny realizował Konarski w założonym w roku 1740 Collegium Nobilium, w szkole przeznaczonej dla synów zamożnej szlachty. Zastąpiono w niej łacinę językiem polskim jako językiem wykładowym, wprowadzono naukę języków obcych, położono nacisk na przedmioty przyrodnicze, a dotychczas stosowaną w szkołach metodę pamięciowego opanowywania wiadomości zastąpiono samodzielną analizą i rozumowym sposobem przyswajania wiedzy. Pełny program polityczny wyłożył Konarski w dziele "O skutecznym rad sposobie", składającym się z czterech tomów. Odrzucał on stanowczo liberum veto jako przyczynę wszelkiego zła w Rzeczypospolitej, proponując rozstrzyganie uchwał sejmowych większością głosów. Autor daje projekt nowej organizacji sejmu polskiego złożonego z dwóch izb, senatorskiej i poselskiej. W dziedzinie odrodzenia literatury pięknej zasłynął Konarski rozprawą pt. "O poprawie wad wymowy", gdzie wystąpił przeciwko panegiryzmowi imakaronizmom w utworach literackich, podkreślał znaczenie naturalności w wysławianiu i rzeczowości w przedstawianym temacie. Na uwagę zasługuje też sztuka napisana przez Konarskiego dla teatrów szkolnych, pt. "Tragedia Epaminondy", w której podkreśla wyższość dobra ogólnego nad korzyściami prywatnymi i składa hołd tym, którzy bezinteresownie służą ojczyźnie. Wiele mądrości zawierają słowa utworu, które dowodzą, że nikt nie ma prawa domagać się uznania za zasługi, które oddał ojczyźnie, gdyż: "Nie masz zasług; te, co my zowiemy zasługi, Są tylko ku ojczyźnie wypłacone długi".Król w uznaniu dla zasług Stanisława Konarskiego wybił medal z napisem:"temu, który odważył się być mądrym".
Materiały
Gatunki typowe dla średniowiecza
Legenda - dosłownie \"czytanka\", utwór nasycony motywami niezwykłości i cudowności. Ukazuje obrazy z życia świętych i męczenników. Posiada cechy hagiograficzne i parenetyczne. (zbiory: Jakub z Voragine \"Złota legenda\" oraz \"Legenda austriacka\")
Pieśń - wiersz zdaniowo-rymowy, początkowo nie przestrzegał jednakowego rozmiaru syla-bicznego...
Konrad Wallenrod to zdrajca , bohater , szaleniec czy polityk
- Konrad Wallenrod to zdrajca , bohater , szaleniec czy polityk ? -
Przed udzieleniem odpowiedzi na to pytanie i określeniem kim był Konrad Wallenrod, należy moim zdaniem , zdefiniować wymienione w temacie postawy. Bohater to , wg „ Słow-nika języka polskiego ” , człowiek odznaczający się męstwem , niezwykłymi czynami , ofia...
Pojęcia renesansu i baroku
Humanizm – prad umyslowy, skupiajacy swe zainteresowanie na czlowieku. H glosili potrzebe poznania jednostku ludzkiej.Haslem przewodnim H. Staly się slowa Terencjusza : „Czlowiekiem jestem i nic, co ludzkie, nie jest mi obce”. H. Stoi w opozycji do średniowiecznej filozofii i scholastyki, H. glosili wiare w filozofie rozumu a p...
Planowanie zasobów ludzkich
Planowanie zasobów ludzkich
Planowanie zasobów ludzkich polega na przewidywaniu potrzeb w tej dziedzinie tzn. określaniu ilu pracowników i o jakich kwalifikacjach będzie potrzebnych do realizacji celów danego zespołu / organizacji. Takie planowanie powinno uwzględniać z jednej strony zadania i wymagania stawiane zespołowi / organizacji, z drugi...
Motyw śmierci w poezji Leśmiana
Bolesław Leśmian - poeta, prozaik, eseista i tłumacz. Pochodził ze środowiska spolszczonej inteligencji żydowskiej. Był współzałożycielem i reżyserem nowatorskiego Teatru Artystycznego w Warszawie. W czasie wojny mieszkał w Łodzi, gdzie był kierownikiem Teatru Polskiego. W roku 1933 wybrany został członkiem PAL, w 1935 przeniósł się do Warszawy,...
Streszczenie "Chłopów" W.S.Reymonta
Tom I. Jesień
I
Pewnego ciepłego wrześniowego dnia, późnym popołudniem, ksiądz, który dogląda właśnie swego parobka orzącego pole, spotyka starą Agatę. Kobieta udaje się właśnie \"we świat, po proszonem\", ponieważ na zimę krewni jej nie mają dla niej pracy ani noclegu. Staruszka jednak nie uskarża się na swój los a nawet stara się usprawi...
Proroctwo biblijne na podstawie Księgi Izajasza
prorok = człowiek , który mówi w imieniu Jahwe, przepowiada przyszłość, mówi ludziom o grzechu,
treść :
• zapowiada przyjście Mesjasza, przypomina o moralnych zobowiązaniach Izraela zawartych w Przymierzu, przypomina o karze za grzech, oraz o Bożym sądzie:
„ Co mi po mnóstwie waszych krwawych ofiar - Jestem syty całopaleń baranów...
Zmienna zależna i zmienna niezależna
Zmienna niezależna to zmienna, która badacz zmienia albo róznicuje, aby stwierdzić, czy ma ona wpływ na jakąś inną zmienną; badacz oczekuje, że ta właśnie zmienna będzie powodowała zmiany jakiejś innej zmiennej.
Zmienna zależna to zmienna, która badacz mierzy po to, by stwierdzić, czy na nię wpływa zmienna niezależna; badacz stawia hipotezę, ż...