Biografia Giovanni Boccaccio

Gioyanni Boccaccio urodził się w 1313 r. w Toskanii, w mieście Certaldo. Wczesną młodość spędził w Neapolu, gdzie przez sześć lat odbywał praktykę u kupca, następnie, zgodnie z wolą ojca, studiował prawo. Już wówczas intereso-wał się literaturą i kulturą antyczną. Dzięki towarzyskiej ogła-dzie i starannemu wykształceniu Boccaccio zbliżył się do sfer arystokratycznych. W wieku 23 lat poznał piękną Marię d”Ac-quino, z którą przez trzy lata łączył go burzliwy związek. Mia-ła olbrzymi wpływ na pisarza, zwykło się ją traktować jako jego muzę, natchnienie. W utworach Boccaccia występuje jako Fiammetta (Pło-myk) — właśnie ona opowiada historię pt.: Sokół. W życiu Boccaccia wielką rolę odegrał Petrarka, z którym pisarz przyjaźnił się od 1350 r. Dzięki niemu Boccaccio przezwyciężył głęboki kryzys, który o mało nie spowodował zniszczenia wszystkich jego utworów. Przyczyną załamania była przepowiednia tajemniczego mnicha, który w 1362 r. przepowiedział pisarzowi szybką śmierć, jeśli nie przestanie pisać. Od tej pory Boccaccio rzeczywiście prze-stał tworzyć nowe dzieła. Zmarł w 1375 r. w Certaldo. Pierwsze utwory pisarza inspirowane były przez lekturę dzieł antycznych i pi-sane w konwencji literatury dworskiej. Najważniejszym jego dziełem jest zbiór opowiadać pt.: Dekameron, o którym mówi się, że jest „komedią ludzką”, w której autor zaprezentował Włochy XIV w. Boccaccio stworzył tu nowy gatunek — no-welę, w zamierzeniu autora miała to być opowieść przeznaczona do przekazu ust-nego, stąd jego zwięzłość, skondensowana treść, dynamizm,jednowątkowa fabuła.