Biografia Ernesta Hemingway



Ernest Hemingway „Człowiek nie jest stworzony do klęski. Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać”. Autorem tego cytatu jest Ernest Miller Hemingway, jeden z najpopularniejszych w Polsce amerykańskich pisarzy. Żył w latach 1899 – 1961. Wiódł ruchliwe, pełne przygód życie. Po wojnie, z której wrócił ranny pracował jako dziennikarz. W 1921 roku przyjechał do Paryża, jako korespondent kanadyjskiej gazety Toronto Star. Przedstawiony tam został jednej z głównych osobistości świata kulturalnego – Gertrudzie Stein. Pisarka tak opisuje go w swojej autobiografii: „jest to uroczy chłopak, lubię z nim rozmawiać, uczę go strzyżenia włosów żeby mógł strzyc swoją żonę. Jestem pewna, że będzie to robił znaczenie lepiej aniżeli jej fryzjer”. Hemingway chciał w tym czasie zostać pisarzem. Pracował bardzo dużo i konsultował swoje manuskrypty z panią Stein. Pod jej wpływem porzucił zawód dziennikarza i zaczął pisać. W 1926 roku ukazała się jego powieść „Słońce też wschodzi” – pesymistyczno–anarchiczny manifest tzw. straconego pokolenia, przeżywającego załamanie po I wojnie światowej. Książka ta napisana została w czasie jego pobytu w Hiszpanii, a jej bohaterowie znajdują swe pierwowzory wśród przyjaciół Hemingway’a. Książka ta zawiera też jeden z najwspanialszych opisów corridy w literaturze. Kolejną powieścią poświęconą problematyce wojennej, protestującą przeciw bezsensowi i okrucieństwu wojny było „Pożegnanie z bronią”. Hemingway aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym Paryża, ale nie tylko. Był również bokserem, sportowcem, myśliwym, rybakiem i wielkim miłośnikiem corridy. Jego pasjom były poświęcone kolejne opowiadania: „Stary człowiek i morze” i „Niepokonany”. Mimo, że był sportowcem łatwo się męczył – jak wspominają go przyjaciele. „Jak tylko zaczął uprawiać jakiś sport od razu sobie łamał rękę, nogę lub głowę.” Gertruda Stein bardzo pomogła Hemingway’owi, ale nie miała o nim dobrego zdania. W swojej biografii nie ukrywała pogardy dla jego skłonności autoreklamiarskich, chęci błyszczenia, fotografowania się, pogoni za karierą. „Jest po prostu żółtodziobem, a raczej żółtym tchórzem zupełnie jak tratwiarze na Missisipi, których opisywał Mark Twain.” Charakterystyka ta była główną przyczyną zerwania ich późniejszych kontaktów. Wspaniałym tematem byłaby prawdziwa historia życia Hemingway’a i licznych przygód. Większość z nich przeniknęła do jego dzieł. W latach 1936-39 Hemingway był korespondentem z wojny domowej w Hiszpanii w wyniku której powstała jedna z jego najbardziej znanych książek: „Komu bije dzwon”. Powieść ta przyniosła mu wielką sławę, nie tylko w Stanach Zjednoczonych, ale i na całym świecie. Jego wielkość potęgowała legenda związana z jego sposobem życia. Kreował je na wzór dzieła sztuki, nie dementował plotek, niesprawdzonych informacji, udzielał wywiadów nie przecząc pogłoskom. Nie wszystko bowiem co o nim mówiono i pisano było prawdą. Prawdę stanowiły popisy odwagi graniczące z heroizmem, udział w trzech wojnach, odznaczenia, które Hemingway otrzymywał z racji swych cnót militarnych, polowania na lwy – udział w licznych safarii – wypadki i katastrofy – upodobanie do boksu i do baseballu, podziw dla sprawności torreadorów. Wszystko to jeszcze ubarwiał i akcentował. Głównymi bohaterami jego utworów byli ludzie mężni, często brutalni i prymitywni, a zarazem świadomymi swego tragicznego, irracjonalnego losu. Poszukują oni sensu życia w walce z naturą i wrogiem. Hemingway wypracował własną metodę pisarską, łączącą rzeczowy i zwarty styl narracji prasowej, pozbawionej pretensjonalności i fałszu, ale połączonej z liryzmem i wrażliwością. W 1952 roku napisał opowiadanie: „Stary człowiek i morze”, które jest opowieścią o przegranej, ale i zwycięstwie. Hemingway za tą powieść dostał Nagrodę Pulitzera. Opowiadanie to wtedy i dzisiaj jest uważane za jedno z największych arcydzieł jakie napisał. W roku 1954 za całokształt jego twórczości otrzymał największą nagrodę jako pisarz może dostać: Nagrodę Nobla. Motto „Człowiek nie jest stworzony do klęski. Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać” przyświecało mu praktycznie przez całe życie, ale w roku 1961 poddał się i popełnił bezsensowne samobójstwo. Hemingway, gdyby żył, miałby dzisiaj równo 100 lat.

Biografia Ernesta Hemingway

Materiały

Antenor - wzór patrioty Antenor jako wzór patrioty. 1. był przeciwny zatrzymaniu Heleny 2. człowiek prawy i wysoko ceniący zasady ogólno przyjęte 3. patryjota- mimo, że był przyjacielem Parysa dobro państwa uznawał za ważniejsze 4. cenił strach, który dodaje bojażni 5. akceptuje decyzję rady (patryjota) przez co staje się bohaterem tragicznym

Odrodzenie w Europie i Polsce - charakterystyka Odrodzenie pojawiło się we Włoszech w XIV wieku i trwało do początku XVI wieku. W innych krajach Europy, w tym w Polsce, II poł. XV wieku i cały XVI do lat 30-tych XVII wieku. Głównymi przyczynami rozwoju Renesansu we Włoszech były osłabienie cesarstwa i papiestwa, bogacenie się mieszczaństwa wskutek rozwoju rzemiosła, przemysłu i handlu. ...

Oblężenie Troi --------OBLEZENIE TROI--------------------------------------------------------------------------- Peleus-ksiaze tesalski,ktory zakochal sie i ozenil z boginka morska,Tetyda Chejron-w jego pieczarze odbywalo sie przyjecie weselne,zastepowal panu mlodemu ojca,ofiarowal nowozencom wlocznie z jesionowego drzewa Posejdon-ofiarowal nowozencom pare...

Ideał człowieka wszystkich epok Poglądy na świat kształtowały się pod wpływem nowej filozofii. Pierwszym ideałem człowieka stał się asceta, człowiek umartwiający się lekceważący życie doczesne. Przykładem ascety może być św. Aleksy. Aleksy tytułowy bohater „Legendy o św. Aleksym” . To człowiek który opiera się wszelkim pokusom, porzucił dom, rodzinę, posiadły mająt...

Indywidualista czyli jak bohater literacki szuka tożsamości 16. Indywidualista - istota społeczna. Bohater literacki szuka tożsamości. Człowiek jest istotą społeczną czy też indywidualistą? Bohaterowie literaccy na przestrzeni epok prezentują różne postawy. Jedni szukają miejsca dla sie...

"Fatum" Cypriana Norwida XXX. Fatum Umieszczony w Vade-mecum pod numerem trzydziestym niere¬gularny wiersz Fatum (prawdopodobnie z 1865 r.) ma zupełnie inną strukturę wersyfikacyjną niż wyżej omawiane. Został napisany wier¬szem wolnym. Składa się z dwu, różnych pod względem strukturalnym, części. Pierwsza liczy cztery, zaś druga – sześć wer¬só...

"Inny Świat" wobec znanych wypowiedzi o życiu w obozie Inny Świat wobec znanych wypowiedzi o życiu w obozie Utwór Gustawa Herlinga-Grudzińskiego niejednokrotnie konfron¬towano z innymi wypowiedziami o obozach, napisanymi przed i po pobycie autora w Jercewie. Najczęściej porównywano Inny Świat z opowiadaniami oświęcimskimi Tadeusza Borowskiego (z tomów Pożegnanie z Marią, Kamienny świat). ...

Dokładna interpretacja "Procesu" Kafki „Proces” – próba interpretacji W utworze Franza Kafki została przedstawiona koncepcja: \"Jedermana\" -szarego człowieka, człowieka, którym mógłby być każdy. Traktuje on o znaczeniu jednostki w ogromie ludzi, jego znaczeniu w historii. Utwór ten skłania do przemyśleń. Historia bohatera \"Procesu\" to tragiczny obraz bezsensow...