Antygona i Kreon - analiza motywów

- w "Antygonie" Sofokles skonfrontował ze sobą dwie postacie i racje, za którymi się opowiadali: Kreon, jako władca absolutny, stara się być sprawiedliwy (dąży do równości wszystkich wobec prawa oraz uważa, że zdrajców trzeba karać) i wszystkim wymierza karę, na jaką zasłużyli: Polinejkes jak i inni zdrajcy (w mniemaniu Kreona) zostali skazani na śmierć i wieczną tułaczkę duszy z powodu niepochowania; nie wyróżnia nikogo, nawet członków rodziny królewskiej; ostatecznie jednak dostrzega swoje winy: nieprzestrzeganie prawa boskiego; swoją tyranię (władzę absolutną, która go zaślepiła) i nieugiętą dumę, która doprowadziła do katastrofy: śmierci Antygony i syna Kreona; Antygona kieruje się prawami boskimi oraz własnymi uczuciami: mimo że grozi jej to śmiercią, postanawia jednak pochować zwłoki swojego brata; nie boi się kary, gdyż wie, że postępuje słusznie i że to ona jest tą, która zwycięży ten pojedynek moralny: w pewnym momencie mówi: "Współkochać przyszłam, nie współnienawidzieć" co dobitnie wyraża jej chęć czynienia dobra, a nie zła; ostatecznie, mimo swoich racji popełnia kilka ważnych wykroczeń: samobójstwem swoim naruszyła boskie prawo do życia, była uparta i nieprzekonywalna, nie uznała swojej winy (wobec Kreona);