Akt w dramacie

Akt stanowi pewien wycinek akcji, zakończony zazwyczaj ważnym zdarzeniem, mający znaczenie dla jej dalszego biegu. Scena jest całostka wydzielona ze względu na uczestniczące w niej osoby i zmienia się, gdy ktoś przybywa lub wychodzi. Struktura językowa dramatu składa się z bezpośrednich wypowiedzi bohaterów. Rozróżnia się tu zatem: dialogi wraz z wchodzącą w jej obręb tyradą, tj. dłuższym przemówieniem bohatera, upodabniającym często swą budowę do monologu Istotę dialogu dramatycznego wyznacza to, że jest współelementem działań bohaterów i jednocześnie środkiem ich przekazu W toku ewolucji zaginął nieomal zupełnie dialog, który zawierał przede wszystkim informacje przeznaczone dla odbiorcy (zadaniem tych dialogów było powiadomienie o faktach koniecznych dla zrozumienia toku akcji), ponieważ ewolucja dramatu szła w kierunku traktowania świata przedstawionego jako rzeczywistości zamkniętej i tłumaczącej się w swym własnym obrębie. monolog w dwu jego postaciach: monologu właściwego, tzn. wygłaszanego w momencie, kiedy bohater jest sam na scenie monolog na stronie, opartego na założeniu, że to, co mówi bohater, nie jest słyszane przez innych, znajdujących się na scenie. Monolog miał ważne znaczenie w dramacie klasycznym. W tragediach wieku XVII i XVIII był zorganizowany według zasad wypowiedzi retorycznej Najczęściej zbliżał się do form przemówienia. W dramacie romantycznym uległ istotnym zmianom, bowiem zbliżył się do romantycznej wypowiedzi lirycznej (np. wystąpienia Kordiana). Redukcja monologu związana jest faktem, że od poł. XIX wieku dramat staje się utworem pisanym prozą Inna formą wypowiedzi postaci dramatu może być bezpośredni zwrot do publiczności. Czasem ma charakter wprowadzenia (prolog), czasem znajduje się wewnątrz utworu i stanowi zamierzone zakłócenie iluzji scenicznej.