Akcja - typ fabuły w której przeważają działania i przeciwdziałania bohaterów, zmierzających do uzyskania określonych celów. Charakteryzuje ją dynamika przebiegu zdarzeniowego, rozwijającego się poprzez: konflikty perypetie intrygi w kierunku finału dobitnie zaznaczonego w kompozycji utworu, często niespodziewanego i zaskakującego. Głównymi fazami akcji są: zawiązanie rozwiniecie rozwiązanie. W najbardziej wyrazistej formie akcja występuje w utworach dramatycznych (tragedia, komedia), w klasycznie zbudowanej noweli, we wszystkich odmianach powieści sensacyjnej i kryminalnej. Bohaterowie Zasady tworzenia bohatera epickiego są historycznie zmienne, zależą przede wszystkim od konwencji utrwalonych w gatunku epickim. W epoce antycznej bohaterami eposu homeryckiego byli bogowie i herosi. Epika średniowieczna stworzyła bohaterów w rodzaju Rolanda czy św. Aleksego, niezłomnych idealistów. Powieść wieku XVIII i XIX wprowadziła na szeroka skalę postacie ze świata mieszczańskiego. W każdym utworze epickim przedstawione postacie są w pewien sposób charakteryzowane. Różne mogą być stopnie i metody tej charakterystyki. Każda z postaci, zwłaszcza pierwszoplanowe, wyodrębnia się spośród innych przez to, że zostaje wyposażona w pewien jej tylko właściwy zespół cech. Pisarz dokonuje w ten sposób indywidualizacji. Jeżeli narrator elementy składające się na charakterystykę bohatera przedstawia we własnym opisie lub opowiadaniu, mamy wówczas do czynienia z charakterystyką bezpośredniej. Jeżeli zaś wprowadza je pośrednio poprzez wypowiedzi i działania bohaterów jest to charakterystyka pośrednia.
Akcja e epice?
Akcja - typ fabuły w której przeważają działania i przeciwdziałania bohaterów, zmierzających do uzyskania określonych celów. Charakteryzuje ją dynamika przebiegu zdarzeniowego, rozwijającego się poprzez: konflikty perypetie intrygi w kierunku finału dobitnie zaznaczonego w kompozycji utworu, często niespodziewanego i zaskakującego. Głównymi fazami akcji są: zawiązanie rozwiniecie rozwiązanie. W najbardziej wyrazistej formie akcja występuje w utworach dramatycznych (tragedia, komedia), w klasycznie zbudowanej noweli, we wszystkich odmianach powieści sensacyjnej i kryminalnej. Bohaterowie Zasady tworzenia bohatera epickiego są historycznie zmienne, zależą przede wszystkim od konwencji utrwalonych w gatunku epickim. W epoce antycznej bohaterami eposu homeryckiego byli bogowie i herosi. Epika średniowieczna stworzyła bohaterów w rodzaju Rolanda czy św. Aleksego, niezłomnych idealistów. Powieść wieku XVIII i XIX wprowadziła na szeroka skalę postacie ze świata mieszczańskiego. W każdym utworze epickim przedstawione postacie są w pewien sposób charakteryzowane. Różne mogą być stopnie i metody tej charakterystyki. Każda z postaci, zwłaszcza pierwszoplanowe, wyodrębnia się spośród innych przez to, że zostaje wyposażona w pewien jej tylko właściwy zespół cech. Pisarz dokonuje w ten sposób indywidualizacji. Jeżeli narrator elementy składające się na charakterystykę bohatera przedstawia we własnym opisie lub opowiadaniu, mamy wówczas do czynienia z charakterystyką bezpośredniej. Jeżeli zaś wprowadza je pośrednio poprzez wypowiedzi i działania bohaterów jest to charakterystyka pośrednia.
Materiały
Model wypracowania prawdopodobieństw - psychologia
Model wypracowania prawdopodobieństw to teoria, w której zakłada się że istnieją dwa sposoby zmiany postaw za pośrednictwem komunikatów perswazyjnych; centralna strategia pojawia się, gdy ludzie mają motywację i zdolność do skupienia uwagi na argumentach zawartych w komunikacie; peryferyczna strategia występuje, gdy ludzie nie skupiają swojej uw...
Elementy historyczne i autobiograficzne w "Dziadach" cz. III
Elementy historyczne i autobiograficzne
Jak już wspominaliśmy, III cz. Dziadów powstała w związku z wydarzeniami z niedawnej, ciągle żywej w pamięci rówieśników Mickiewicza, historii. Utwór ukazuje wydarzenia związane z procesem filomatów i filaretów w Wilnie w 1923 roku. Został napisany niedługo po klęsce powstania listopadowego. Te przeż...
Prąd literacki
Prąd literacki
Prąd literacki jest to faza procesu historycznoliterackiego zawarta w dających się określić ramach chronologicznych. Ramy takie niekiedy wyznaczają daty wydarzeń istotnych w dziejach zbiorowości (np. powstanie styczniowe jako granica pomiędzy romantyzmem i pozytywizmem).
O obliczu okresu decydują:
- charakter występują...
Historia zarządzania
Historia zarządzania.
TAYLOR FRYDERYK (1856-1915) autor „Zasady naukowego zarządzani”. Zarządzenia opierał na zasadach, w których sprawne zarządzanie wymaga:
-rozdziału zadań;
-kontroli tych działań przez zarządzającego;
-zróżnicowanie bodźców finansowych;
-funkcjonalnej struktury organizacyjnej;
Taśma produkcyjna uważana jest ...
Zainteresowanie ludzmi i ich kultura w romantyźmie
Fascynacja ludem i jego kulturą w epoce romantyzmu: geneza, przejawy, konsekwencje światopoglądowe i estetyczne, lud jako autorytet w kwestiach poznawczych i etycznych oraz świadek historii (przykłady w twórczości A. Mickiewicza – ballady, II część Dziadów, Konrad Wallenrod).
Charakterystyczne dla romantyków jest sięganie do folkloru (baś...
Hugo Kołątaj - krótka biografia
Hugo Kołłątaj ukończył studia na Akademii Krakowskiej. Mając 18lat, uzyskał doktorat filozofii. Studiował za granicą teologię i prawo. W 1777 powierzono mu misję zreformowania Akademii Krakowskiej. Napisał m in. dzieło pt.: \"Do Stanisława Małachowskiego\", \"Referendarza Koronnego o przyszłym sejmie Anonima listów kilka\". Dzieło składa się z 4...
Schemat procesu komunikacji przedsiębiorstwa z rynkiem
Schemat procesu komunikacji przedsiębiorstwa z rynkiem składa się z kilku ogniw. Należą do nich:
• NADAWCA-osoba nadająca wiadomość, strona przekazująca informację o produkcie drugiej stronie-odbiorcy.
• KODOWANIE-proces polegający na przedstawieniu, przekazaniu określonej treść za pomocą słów, obrazów, dźwięków i innych efektów,...
"Powrót posła" komedia polityczna Sejmu Wielkiego
Julian Ursyn Niemcewicz (1758-1841) ur. się w Skokach pod Brześciem Litewskim. Od roku 1770 uczył się w Szkole Rycerskiej. W 1777r Julian kończy szkołę i zostaje adiutantem K. Czartoryskiego. Funkcję tę pełnił przez 6 lat. Dużo przebywał za granicą. Po powrocie od 6 października 1788r zasiadał na ławach Sejmu (także Wielkiego). \"Powrót posła\" ...